Για τα όνειρα και τους στόχους που έχει για τον ΟΦΗ μίλησε ο Μιχάλης Μπούσης, εκφράζοντας την επιθυμία για την κατάκτηση ενός τίτλου.
Ο πρόεδρος των «ασπρόμαυρων» έκανε αναφορά στο ντοκιμαντέρ «Black Flame Rising» και την προσπάθεια που έγινε για ένα καλό αποτέλεσμα, ενώ τοποθετήθηκε για το προ μηνών «διαζύγιο» με τους Γιώργο και Γιάννη Σαμαρά.
Επίσης, σχολίασε όσα συμβαίνουν γενικά στο ελληνικό ποδόσφαιρο και πως κατά τη γνώμη του μπορεί να αναβαθμιστεί.
Στη συνέντευξη στη διαδικτυακή εκπομπή Game Night, μίλησε και για την απόφαση του να έρθει στο Ηράκλειο και τον ΟΦΗ.
Στον λόγο σας, σας είδα πάρα πολύ συγκινημένο. Σχεδόν δεν μπορούσατε να μιλήσετε. Ήταν τόσο σημαντική η στιγμή για εσάς, που «σπάσατε».
«Ήταν λίγο δύσκολο για εμένα, γιατί ήθελα να μιλήσω στα αγγλικά αλλά μου είπαν να τα πω στα ελληνικά. Κάποιες φορές θέλω να εκφραστώ με έναν συγκεκριμένο τρόπο και είναι μερικές λέξεις που καμιά φορά τις μπερδεύεις. Ήταν μια πολύ συναισθηματική στιγμή για εμένα και την οικογένειά μου, γιατί δεν πίστευα ότι θα μπορούσε ποτέ να γίνει κάτι τέτοιο στην Ελλάδα. Ερχόμουν στην Ελλάδα για διακοπές και πάντα την έβλεπα για κάτι μεγαλύτερο».
Τέτοια πρόσβαση που δώσατε εσείς, δεν έχει δώσει καμιά άλλη ομάδα. Ήταν όλα στο φως. Ό,τι έλεγαν οι παίκτες, οι προπονητές και η διοίκηση ήταν όλα στο φως. Δεν έχει ξαναγίνει.
«Δεν φοβόμασταν να το κάνουμε αυτό, να το δείξουμε, γιατί δεν έχουμε κάτι να κρύψουμε. Πάντα κοιτάμε να κερδίζουμε κάθε αγώνα, ανεξάρτητα από τον αντίπαλο. Μπορεί να παίζεις με τον ΠΑΟΚ, μπορεί με την ΑΕΚ, μπορεί να παίζεις με τον Ολυμπιακό. Πολλές φορές με ρωτάνε «Τι θα κάνετε την Κυριακή ή το Σάββατο;» «Θα κερδίσουμε!» και μπορεί να είναι Ολυμπιακός και να με κοιτάνε και να γελάνε, αλλά μέσα μου πιστεύω ότι θα πάμε κάθε σαββατοκύριακο να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Συνεπώς, όταν ήρθε η ώρα να κάνουμε αυτό το ντοκιμαντέρ με τον Δημήτρη Μάρη και μιλήσαμε, ήξερα ότι θα ήταν υψηλής ποιότητας, χωρίς να αποφύγουμε κάτι. Έτσι λειτουργώ στην επιχείρησή μου και με αυτόν τον τρόπο θέλω να διοικήσω την ομάδα. Σε ό,τι κάνουμε, κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε».
Ξυπνήσατε ένα πρωί και είπατε «Θα κάνω ντοκιμαντέρ»; Πώς έγινε;
«Είναι αστεία ιστορία πώς πάρθηκε η απόφαση για το ντοκιμαντέρ. Είχαμε συναντηθεί στο σπίτι με τον Δημήτρη Μάρη και μου είπε ότι πάντα ήθελε να κάνει κάτι τέτοιο. Ήταν κάτι που είχα κι εγώ στο μυαλό μου και το ήθελα. Ήρθαν όλα μαζί με έναν περίεργο τρόπο. Μου λέει: «Θα ήθελες να το κάνουμε» και είπα «Ας το κάνουμε!». Έτσι ξεκίνησε και ακολούθησε η συνέχεια. Προχώρησε γρήγορα. Ήταν μια απόφαση που πήραμε και οι δυο μαζί εκείνη τη στιγμή, ήταν και ο Νίκος Παπαϊωάννου εκεί. Όταν έφυγε ο Δημήτρης, μου είπε ο Νίκος ότι μπορούμε να κάνουμε αυτό και αυτό κλπ. Συμφώνησα και αμέσως άρχισε η διαδικασία για το ντοκιμαντέρ που είδατε».
Όπως ξέρετε στους Έλληνες αρέσει ο αθλητισμός. Είτε είναι ποδόσφαιρο, είτε μπάσκετ, πόλο, στίβος, όλα τα παιδιά ασχολούνται με τον αθλητισμό. Πρέπει να το δουν αυτό το ντοκιμαντέρ, ανεξάρτητα από το ποια ομάδα το έχει βγάλει, ο ΟΦΗ, ο Ολυμπιακός, η ΑΕΚ, ο ΠΑΟΚ, ο Άρης… δεν υπάρχει χρώμα ή τι ομάδα είμαστε. Είναι αθλητισμός. Αυτό είναι το αθλητικό υπόβαθρο που μπορεί να δει ένα παιδί και να εμπνευστεί.
«Οι αρχαίοι Έλληνες έλεγαν ότι για να είσαι δυνατός άνθρωπος, πρέπει να είσαι δυνατός ψυχικά, σωματικά και πνευματικά. Οι Έλληνες είναι άνθρωποι δυνατοί ψυχικά, έχουν περάσει τόσα πολλά στην ιστορία, είμαστε επίσης δυνατοί πνευματικά και με τη θρησκεία και με τον αθλητισμό. Οι Ολυμπιακοί αγώνες άρχισαν στην Ελλάδα. Όλο αυτό πρέπει να προχωρήσει γιατί όταν τα παιδιά αρχίζουν από μικρά την ενασχόληση με τον αθλητισμό και το οικογενειακό περιβάλλον που έχουμε στην Ελλάδα, ως οικογένεια αγκαλιάζουμε τα παιδιά και έχουμε μέσα μας αγάπη ως Έλληνες, θα γίνουν καλύτεροι άνθρωποι και τα παιδιά μας».
Σας πήρε τηλέφωνο κάποια μέρα κάποιος παίκτης ή ο προπονητής, ο κ. Νιόπλιας τότε, να σας πει «Πρόεδρε, εγώ θέλω να κάνω τη δουλειά μου, θέλω να βρίζω, θέλω να μην έχω μια κάμερα από πάνω μου, ένα δημοσιογράφο από δίπλα μου, να μην έχω έναν σκηνοθέτη να μου λέει τι να κάνω». Σας το είπαν; Υπήρχαν τέτοια πράγματα κατά τη διάρκεια του ντοκιμαντέρ;
«Δεν συνέβη ποτέ! Πρώτα απ’ όλα αν μου έλεγαν κάτι τέτοιο, δεν θα ήταν στην ομάδα. Δεν είναι αυτός ο χαρακτήρας των ανθρώπων που έχουμε. Δεύτερον, όλοι βλέπουν ότι προσπαθούμε να αλλάξουμε κάτι, μια νοοτροπία. Να υπάρχει εξωστρέφεια και διαφάνεια σε όλο αυτό. Δεν θα βγούμε ποτέ να κάνουμε δηλώσεις, να κάνω αυτές τις βλακείες που γίνονται. Να τσακώνομαι με διαιτησία, νομίζω το έχω κάνει μια φορά. Αλλά αυτό έγινε επειδή με «έτρωγε» μέσα μου. Όμως όσο περνά ο καιρός, λες «Θέλω να χτίσω την ομάδα μου, να είναι γερή, να πατάει καλά και αν ένας διαιτητής σφυρίξει λάθος, να μπορώ να το ξεπεράσω αυτό το λάθος. Αυτή είναι η νοοτροπία που προσπαθούμε να περάσουμε και τέτοιους ανθρώπους έχουμε μέσα στην ομάδα. Έτσι ήξερα ότι θα το αγκάλιαζαν κι αυτοί, γιατί ήθελαν και οι ίδιοι να δείξουν πώς πρέπει να είναι μια ομάδα».
Βλέποντας το ντοκιμαντέρ και την παρουσία σας μέσα στα αποδυτήρια, είδα ότι έχετε γίνει ένα με την ομάδα και φαντάζομαι ότι δεν ήσασταν ΟΦΗ από μικρός. Πώς ενώνετε η παρουσία σας με την ομάδα σε αυτά τα χρόνια;
«Στους παίκτες συμπεριφέρομαι πάντα με τον ίδιο τρόπο, ανεξάρτητα από τη νίκη ή την ήττα. Θα τους αγκαλιάσω μετά από ένα παιχνίδι, είτε έχουμε κερδίσει είτε έχουμε χάσει. Θα τους κοιτάξω, ίσως λίγο διαφορετικά αν έχουμε χάσει, με την αίσθηση ότι είναι όλα εντάξει και πάμε παρακάτω. Πιστεύω ότι όταν δεν είσαι σε καλή φάση, για παράδειγμα όταν είχαμε δέκα σερί ήττες, το να μπεις μέσα στα αποδυτήρια και να βρίσεις τους παίκτες, το μόνο που θα καταφέρεις είναι να τους ρίξεις ακόμα περισσότερο. Όταν ένας άνθρωπος είναι γονατισμένος κάτω, δεν του δίνεις μια κλωτσιά να πέσει, αλλά ένα χέρι να τον βοηθήσεις να ξανασηκωθεί. Έτσι πιστεύω ότι είναι και οι παίκτες. Πάντα τους μιλάω θετικά. Δεν είναι κάτι αφύσικο το να μπω στα αποδυτήρια μετά ή πριν από έναν αγώνα να τους πω «Πάμε! Πρέπει να παλέψουμε!», γιατί στη ζωή μου πιστεύω ότι όταν αποτύχεις, έχοντας κάνει το καλύτερο που μπορείς, θα είσαι εντάξει με αυτή την αποτυχία γιατί βαθιά μέσα σου θα ξέρεις ότι έκανες το καλύτερο δυνατό. Αν αποτύχεις, χωρίς να έχεις προσπαθήσει, υπάρχει πάντα η αμφιβολία του τι θα συνέβαινε αν είχα κάνει αυτό διαφορετικά, θα ήταν καλύτερα. Αν τα έχεις δώσει όλα, τότε είμαι εντάξει με το αποτέλεσμα».
Κάτι αντίστοιχο είπε και ο Γιάννης Αντετοκούνμπο τις προηγούμενες ημέρες. Το είδατε;
«Αυτό που είπε ήταν σωστό. Για εμένα ο Michael Jordan είναι ο καλύτερος παίκτης που έχει αγωνιστεί ποτέ στο NBA. O μόνος μετά από αυτόν ήταν ο Kobe Bryant. Το ταλέντο του ήταν θείο δώρο. Αυτοί οι δυο άνθρωποι με το φυσικό ταλέντο, με υψηλή μπασκετική αντίληψη, δούλευαν σκληρά κάθε μέρα για να βελτιώνονται συνέχεια και να εξελίξουν το ταλέντο που τους έδωσε ο Θεός. Όπως είπε και ο Γιάννης (Αντετοκούνμπο), ο Michael Jordan έπαιξε 15 χρόνια στο NBA και πήρε 6 τίτλους. Τα υπόλοιπα χρόνια ήταν αποτυχημένος; Όχι! Μέσα από τις αντιξοότητες έρχεται η νίκη»!
Έχετε δαχτυλίδι των Bucks; Πού το βρήκατε;
«Μου το έδωσε η ομάδα. Όταν ήρθε ο νέος ιδιοκτήτης και αγόρασε την ομάδα, είχα πάει για φαγητό με τον Peter, τον πρόεδρο των Bucks. Με ρώτησε αν υπάρχει κάτι που μπορούν να κάνουν για εμένα, ως έναν από τους χορηγούς της ομάδας. Του είπα ότι όταν κερδίσει η ομάδα το πρωτάθλημα, θέλω ένα δαχτυλίδι και είπε «Θα το έχεις!». Το είπα σοβαρά. Εκείνος δεν νόμιζε ότι πίστευα ότι θα γινόταν τόσο γρήγορα. Όμως ήταν τυχεροί που πήραν τον Γιάννη και με όλο το σεβασμό προς αυτόν, δούλεψε σκληρά τον εαυτό του και το σώμα του. Είδατε πώς ήρθε στο NBA, ήταν βασικά σαν «οδοντογλυφίδα», ενώ τώρα έχει εξελιχθεί και έχει δυναμώσει το σώμα του. Έχει δουλέψει σκληρά. Τον πλαισίωσαν με άλλους και κατάφεραν να κερδίσουν το πρωτάθλημα. Όταν κέρδισαν, τους τηλεφώνησα και ρώτησα «Θυμάστε το δαχτυλίδι μου;» και μια μέρα μου το έστειλαν στο σπίτι».
Θα σκεφτόσασταν ποτέ να πάρετε μια ελληνική ομάδα στο μπάσκετ;
«Όχι, ήδη έχει πολλές απαιτήσεις μια ομάδα! Θέλω να είμαι επικεντρωμένος στον ΟΦΗ, σε αυτό που κάνουμε. Έχουμε αρκετή δουλειά μπροστά μας και δεν θέλω να διασπάσω την προσοχή μου με κάτι άλλο».
Η επιλογή Dambrauskas, του προπονητή της ομάδας, που είχε ένα ευρωπαϊκό background, δείχνει την κατεύθυνση του Μάικ Μπούση προς το μέλλον; Θέλει να κάνει τον ΟΦΗ μια ευρωπαϊκή ομάδα, όχι μόνο στο όνομα και στις λέξεις, αλλά και στην πορεία της; Αυτό είναι το μεγάλο όνειρο της ομάδας και όνειρό σας;
«Για εμένα ήταν σημαντικό να βρούμε έναν προπονητή, τον οποίο θα εμπιστεύονται και θα σέβονται οι παίκτες. Είναι ένας προπονητής που αγαπούν οι παίκτες, γιατί είναι δίκαιος. Για παράδειγμα αν πας την Παρασκευή και του πεις ότι δεν αισθάνεσαι καλά για να παίξεις, σε βγάζει από την 20άδα. Ο παίκτης το βλέπει μετά και δεν παραπονιέται. Κι εγώ έπαιζα ποδόσφαιρο στην Αμερική και όσο προχωρά η σεζόν δεν είσαι στο 100% των δυνατοτήτων σου. Κανένας παίκτης δεν είναι. Πρέπει όμως να παλέψεις για να ξεπεράσεις τους τραυματισμούς και να μπορείς να αποδώσεις. Είναι πολύ εύκολο για έναν παίκτη να πει «Δεν μπορώ να παίξω». Έχει μείνει μια αγωνιστική ακόμη και όλοι οι παίκτες σε όλες τις ομάδες κάτι έχουν, όμως βρίσκουν έναν τρόπο να παίξουν. Τέτοιους παίκτες θέλω. Να μπορούν να παίξουν ανεξάρτητα από τις αντιξοότητες και να πιστεύουν στον εαυτό τους».
Έχετε ζηλέψει κάποιον παίκτη από την Ελλάδα που θα θέλατε να είχατε στην ομάδα σας; Είτε από το παρόν, είτε από το παρελθόν.
«Θα ήθελα μερικούς από τους παλιούς, αν μπορούσαμε να τους κλωνοποιήσουμε. Έναν Κρητικό όπως ο Μαχλάς, να βρίσκαμε έναν Μαχλά στην Κρήτη. Έναν Γιώργο ή έναν Γιάννη Σαμαρά. Ο Γιώργος ήταν αστέρι. Εκπροσώπησε την Ελλάδα, δεν έδωσε ποτέ δικαιώματα. Θα ήθελα τέτοιους παίκτες, όπως ήταν και ο Νιόπλιας ή ο Τσιμίκας που παίζει στην Λίβερπουλ. Αυτά τα παιδιά έχουν βγει από την Ελλάδα. Ο Δουβίκας, ο οποίος είναι ένα νέο παιδί που παίζει στο εξωτερικό ή ο Γιακουμάκης που έπαιξε σε εμάς και τώρα παίζει έξω. Υπήρξαν πολλά ταλέντα στην Ελλάδα, που δεν τα είδαν όσο ήταν στην χώρα. Έφυγαν και έχουν κάνει καριέρα εκτός Ελλάδας».
Πόσο δύσκολο είναι να βγαίνει το ντοκιμαντέρ και ο Γιώργος & ο Γιάννης Σαμαράς να μην βρίσκονται στην ομάδα;
«Είναι δύσκολο γιατί δένομαι με τους ανθρώπους που έχω δίπλα μου. Θα ήθελα να ήταν ακόμη στην ομάδα, όμως έγιναν μερικά λάθη, που γίνονται σε οποιαδήποτε δουλειά, καμιά φορά όμως το ποδόσφαιρο δεν συγχωρά λάθη. Πρέπει να είσαι πιο γρήγορος σε μερικά πράγματα και κάποιες φορές σε πετάει έξω. Καλώς ή κακώς. Δεν έχω παράπονο από την οικογένεια Σαμαρά. Όπως είπα είναι καλοί και ειλικρινείς άνθρωποι και τα λάθη μπορεί να τα κάνει ο καθένας μας. Τους εύχομαι τα καλύτερα και θα βρουν το δρόμο τους γιατί τους αξίζει»!
Σας τιμά το γεγονός ότι μετά το «διαζύγιο» μεταξύ των δυο πλευρών, η θέση των Γιάννη Σαμαρά, Γιώργου Σαμαρά και Νίκου Νιόπλια στο ντοκιμαντέρ, παρέμεινε ίδια. Δεν «κόπηκαν» όλοι αυτοί.
«Δεν θα ήταν δίκαιο να συμβεί αυτό, γιατί πρόσφεραν κι αυτοί. Αν δεν ήταν αυτοί οι άνθρωποι, εγώ δεν θα ήμουν σήμερα στον ΟΦΗ. Αν δεν ήταν αυτοί οι άνθρωποι, η ομάδα δεν θα είχε βγει στην Ευρώπη τη δεύτερή μας χρονιά, για πρώτη φορά μετά από 20 χρόνια. Γι’ αυτό λέω ότι υπάρχουν και καλές και κακές στιγμές. Ηττηθήκαμε σε δέκα σερί παιχνίδια, δεν πήγαν καλά κάποιες αγωνιστικές. Στην Ελλάδα όμως δεν έχουμε υπομονή. Πολλοί έλεγαν ότι έπρεπε να φύγουν, όμως δεν κάθισαν να σκεφτούν κάποια πράγματα, πώς έγιναν όλα».
Για τον Pippen θέλω να μάθω κάποια πράγματα. Τι άνθρωπος είναι;
«Ο Scottie (Pippen) είναι πολύ καλός άνθρωπος. Αστείος, απλός με χαμηλό προφίλ. Είναι οικογενειάρχης, σηκωνόταν το πρωί να φτιάξει πρωινό στα παιδιά του όταν ήταν πιο μικρά, τώρα έχουν μεγαλώσει. Να τα πάει στο σχολείο. Ερχόταν στα Basketball Tournaments όπου ο γιος του, που τώρα είναι στους Lakers, έπαιζε μαζί με τον δικό μου. Είναι ένας υπέροχος άνθρωπος».
Γιατί ο Μιχάλης Μπούσης, που έχει ένα αμερικάνικο background και ξέρει τι γίνεται στην Ελλάδα, να έρθει να πάρει μια ομάδα σαν τον ΟΦΗ;
«Βλέποντας τον αθλητισμό στην Αμερική, για παράδειγμα τις ομάδες του NBA, του NFL, υπήρξαν κάποιες στιγμές στην πορεία τους που αντιμετώπισαν δυσκολίες είτε σε σχέση με τα έσοδα, είτε με τους φιλάθλους. Αν δεν υπήρχαν ο Larry Bird ή ο Magic Johnson μπορεί να είχε αποτύχει το NBA. Μετά ήρθε ο Jordan και το ανέβασε περισσότερο. Το NFL το ίδιο. Όταν ξεκίνησε με τον Vince Lombardi και τον George Halas αγόραζες ομάδα για 100 δολάρια, για 1.000 δολάρια και σήμερα κοστίζουν εκατομμύρια. Είχα αυτή την νοοτροπία όταν ήρθα. Το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι στα χαμηλότερα επίπεδα και μπορεί μόνο να βελτιωθεί. Με την πάροδο του χρόνου αυτό μπορεί να αλλάξει. Σήμερα δεν θα έρθει κανένας να δώσει για παράδειγμα 100.000.000 για τον Ολυμπιακό, την ΑΕΚ, τον Παναθηναϊκό, τον ΠΑΟΚ. Κάτι που θα έπρεπε να συμβαίνει με βάση όσα γίνονται σε παγκόσμιο επίπεδο. Κάποιος αγοράζει την Manchester United για 6 δισεκατομμύρια, την Chelsea ή τους Phoenix Suns για 4 δισεκατομμύρια, τους Clippers όταν ξεκίνησε ο Ballmer και πουλήθηκαν για 2 δισεκατομμύρια, τους Denver Broncos για περίπου 4 δισεκατομμύρια, τους Washington Redskins για 6 δισεκατομμύρια. Έχουν ανέβει οι αξίες των ομάδων, αλλά της Ελλάδας παραμένουν χαμηλά. Αυτό συμβαίνει γιατί δεν είναι ωραίο να κερδίζει πάντα ένας. Φέτος θα πάρει το πρωτάθλημα η ΑΕΚ, όμως ήταν πολύ κοντά στην βαθμολογία με τον Παναθηναϊκό. Ο Ολυμπιακός το πάλεψε, ο ΠΑΟΚ έδωσε την ευκαιρία σε νέα παιδιά, κάτι που πιστεύω ότι είναι υπέροχο. Ένα παιδί 17 ετών έβαλε γκολ στην Τούμπα. Ανατρίχιασα όταν το είδα. Ήταν μια στιγμή υπερηφάνειας για εμένα που είμαι από Αμερική, να βλέπω ένα παιδί 17 ετών να βάζει γκολ, με το μέλλον να ανοίγεται μπροστά του. Του χρόνου πιστεύω ότι ο ΠΑΟΚ θα είναι πολύ καλός με αυτά τα παιδιά αν δεν τα πουλήσει ή φύγουν. Ο Ολυμπιακός και ο κ. Μαρινάκης δεν θα μείνει άπραγος. Προσπάθησε να το παλέψει φέτος. Ο κ. Αλαφούζος δεν ξέρω τι θα κάνει με την ομάδα. Σίγουρα θα κάνει προσθήκες, θα το παλέψει και αυτός, το ίδιο και ο κ. Μελισσανίδης. Αν αφήσουν κάποια πράγματα στην άκρη και επικεντρωθούν σε αυτά για τα οποία μιλάμε, θα γυρίσει και θα προχωρήσει. Να πάνε στην Ευρώπη και να παλέψουν για να πάρει η Ελλάδα βαθμούς και να βγάζει 5 ομάδες σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις, γιατί του χρόνου θα πέσουμε στις 4».
Πώς γίνεται ο κ. Μαρινάκης, ο κ. Μελισσανίδης, ο κ. Αλαφούζος, ο κ. Σαββίδης να είναι τόσο επιτυχημένοι στις δουλειές τους, τόσο έξυπνοι, με τόσα πολλά χρήματα και όταν πρόκειται για το ποδόσφαιρο να έχουμε ανακοινώσεις, διαιτησίες κλπ; Δεν θέλουν κι αυτοί, όπως στις επιχειρήσεις τους, να αναβαθμίσουν το προϊόν τους, που λέγεται Super League, ελληνικό πρωτάθλημα;
«Πιστεύω ότι το θέλουν, όμως είναι δύσκολο. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι επιτυχημένοι και έχω σχέση με όλους. Και είναι μια ξεκάθαρη σχέση. Δεν μου έχει πει ποτέ κάποιος γιατί μιλάς με αυτόν ή δεν θα μιλάς με εμένα. Αυτό δεν μου το έχει πει ούτε ο πατέρας μου, δεν θα το δεχτώ από κανέναν. Τους σέβομαι όλους εξίσου. Και τον Πανουργιά (Παπαϊωάννου) που έχει την Λαμία, τον Κωστούλα που έχει τον Παναιτωλικό και τον ιδιοκτήτη του Αστέρα, τους αντιμετωπίζω όλους το ίδιο. Δεν σκέφτομαι ότι επειδή είναι π.χ. ο Μαρινάκης, ο Μελισσανίδης, ο Σαββίδης ή ο Αλαφούζος είναι κάτι διαφορετικό από τους άλλους. Είμαστε μια λίγκα και πρέπει να είμαστε όλοι μαζί, ενωμένοι. Νομίζω ότι είναι οι άνθρωποι που έχουν δίπλα τους, που ο ένας μπορεί να λέει κάτι στον άλλο. Αντί να έχουν κάποιον δίπλα τους, που να τους πει «ξέρεις Βαγγέλη ή Δημήτρη ή Γιάννη ή Ιβάν, σκέψου το έτσι…».
Όταν σφυρίξει ο διαιτητής ένα λάθος, ας πάρουμε για παράδειγμα την φάση με τον Ολυμπιακό που η μπάλα πετάχτηκε μπροστά και έγινε το φάουλ. Όταν το είδα, στην αρχή νόμιζα ότι ήταν φάουλ και θα το σφύριζε. Εκείνη τη στιγμή που το βλέπεις, λες ήταν φάουλ, το σφύριξε. Όταν όμως κάθισα στο σπίτι την επόμενη μέρα και το είδα, είπα ότι ίσως έπρεπε να το αφήσει. Εκείνη τη στιγμή όμως, αν είχα κάποιον δίπλα μου να με πιέζει και να μου λέει ότι θα ήταν γκολ, θα κερδίζαμε κλπ, μετά μπορεί κι εγώ να κατέβαινα κάτω. Ενώ αν έχεις κάποιον να σε ηρεμήσει, θα ήταν διαφορετικά. Νομίζω ότι επειδή υπάρχουν πολλοί γύρω από αυτούς τους ανθρώπους, που στρέφουν τον έναν εναντίον του άλλου, έχει γίνει όλο αυτό. Πάντα έχει γίνει κάποιο λάθος. Αν πάει κάτι λάθος στον Ολυμπιακό, φταίει η ΑΕΚ, αν γίνει κάτι στην ΑΕΚ, φταίει ο Ολυμπιακός ή ο Παναθηναϊκός ή ΠΑΟΚ ή ο ΟΦΗ κλπ. Πρέπει με κάποιον τρόπο να είναι λίγο πιο ήρεμοι. Για εμένα το φετινό ήταν το πιο ωραίο πρωτάθλημα στα πέντε χρόνια που είμαι στην Ελλάδα.
Έχουμε την τελευταία αγωνιστική στα playouts το Σάββατο και αν χάσει η Λαμία είναι έξω, αν χάσει ο Ιωνικός είναι έξω, σε περίπτωση ισοπαλίας υποβιβάζεται ο Ιωνικός. Ευτυχώς που δεν είμαστε σε αυτή τη θέση. Αισθάνομαι άσχημα και για τον Λεβαδειακό με τον πρόεδρό του τον Γιάννη Κομπότη και για τον Ιωνικό και για την Λαμία, γιατί ξέρω πώς αισθάνονται να βρίσκονται σε αυτή τη θέση και δεν είναι ωραίο συναίσθημα. Είναι δύσκολο, γιατί και οι μεγάλοι βάζουν πολλά χρήματα στις ομάδες για να κάνουν χαρούμενους τους οπαδούς και οι μικρότερες ομάδες βάζουν χρήματα για τον ίδιο λόγο. Τους καταλαβαίνω και γι’ αυτό είναι δύσκολο για εμένα. Αυτό που δεν μπορώ μέσα μου να καταλάβω είναι.. όλοι έχουμε έναν εχθρό, κάποιον που δεν αγαπάμε και δεν θέλουμε να καθίσουμε μαζί του, όμως στο τέλος της μέρας πραγματικά θέλεις το κακό κάποιου; Όχι. Δεν χρειάζεται να γίνουμε οι καλύτεροι φίλοι, αλλά γιατί δεν μπορούμε να λύσουμε τις διαφορές μας; Αυτό είναι που με προβληματίζει. Όλοι θα πεθάνουμε, κανένας δεν θα μείνει για πάντα. Γιατί περιμένουμε πολλές φορές ως Έλληνες ή ως άνθρωποι, να πεθάνει κάποιος και να πάμε να τον δούμε; Γιατί δεν πας να τον δεις τώρα, που έχεις ένα πρόβλημα μαζί του; Να του πεις «Αυτό που μου έχεις κάνει δεν μου αρέσει. Μην το κάνεις. Έλα να το λύσουμε».
Τι θα μπορούσε να κάνει κάποιος με θεσμικό ρόλο με το ελληνικό ποδόσφαιρο, για να το κάνει ένα προϊόν όπως είναι η Premier League, το NBA, το ισπανικό πρωτάθλημα; Ποια θα ήταν η λύση;
«Για εμένα υπάρχουν δυο λύσεις. Η μία είναι να μην κάνεις τίποτα και να αφήσεις τα πράγματα να αυτοκαταστραφούν. Η δεύτερη είναι στρατιωτικός νόμος. Να θέσεις κάποιους κανόνες. Δεν με ενδιαφέρει ποιος είσαι. Δεν θα κάνω κόμμα με κανέναν, θα παραμείνω ουδέτερος και θα το αντιμετωπίσω ως επιχείρηση, ως ολότητα. Αυτή είναι η κατεύθυνση στην οποία θα πρέπει να προχωρήσει. Αλλά δεν μπορεί να πάει προς μια κατεύθυνση επειδή σήμερα είναι η Νέα Δημοκρατία, αύριο θα είναι ΣΥΡΙΖΑ ή ΠΑΣΟΚ.. Σήμερα είναι ο Αυγενάκης και μεθαύριο θα είναι κάποιος άλλος. Επειδή ο ένας ήθελε 16 ομάδες, ο άλλος τώρα 14, ο άλλος θα θέλει 15 ή 20 ή οτιδήποτε. Κάνε μια μελέτη. Προσέλαβε επαγγελματίες και κάνε μια μελέτη. Αντέγραψε τη δομή της Premier League».
Δεν χρειάζεται κάποιος leader για όλο αυτό;
«Χρειάζεται κάποιος να πάρει αυτές τις αποφάσεις. Για παράδειγμα η Super League 2 ήταν 32 ομάδες και από την επόμενη χρονιά θα είναι 20 νομίζω. Με βάση ποια μελέτη προέκυψαν οι 20 ομάδες; Απλώς ξυπνήσαμε ένα πρωί και είπαμε θα βγάλουμε 20; Είμαστε 14 ομάδες στην Super League 1. Μεθαύριο θα σηκωθούμε και θα πούμε να πάμε 18 ή να γίνουμε 16 ή 12; Γιατί; Να γίνει το πρωτάθλημα με τρείς γύρους αντί για δυο και να γίνουν διαφορετικά τα playoffs και τα playouts; Πρέπει να γίνει κάποιου είδους έρευνα αγοράς για το τι μπορεί η Ελλάδα να αντέξει, ποια θα είναι τα χρήματα, τι γίνεται με τα τηλεοπτικά για να «χτιστεί» σωστά. Δεν γίνεται να πηγαίνουμε σε γήπεδα στην Ελλάδα, που είναι χτισμένα από τη δεκαετία του ’40 ή του ’50 και να λέμε ότι θα ανταγωνιστούμε χώρες που τα γήπεδά τους είναι παγκόσμιας κλάσης. Ας πάρουμε τις τέσσερεις μεγάλες ομάδες. Έχουν παίκτες υψηλού επιπέδου, με υψηλό μπάτζετ. Δεν μπορούν να πάνε σε ένα «χωράφι» να παίξουν και να πάθει ο παίκτης ρήξη χιαστού. Δεν πρόκειται για ένα στραμπούληγμα και να πεις εντάξει σε δυο εβδομάδες θα είναι καλά. Ένας τραυματισμός στον χιαστό, μπορεί να βάλει τέλος στην καριέρα ενός ποδοσφαιριστή».
Είστε αισιόδοξος;
«Ναι, γιατί από τότε που ήρθα μέχρι σήμερα, τα πράγματα έχουν προχωρήσει προς το καλύτερο. Μπορεί να μην φαίνεται πάντα, όμως έχουν προχωρήσει προς το καλύτερο».
Η οικογένειά σας, οι γιοι σας, σας βοηθούν;
«Το ελπίζω! Είναι ακόμα μικροί. Ο μεγάλος μου γιος τώρα τελειώνει το κολλέγιο, ο μικρός είναι στο λύκειο. Θα ήθελα να εμπλακεί ο μεγάλος μου γιος τώρα που τελειώνει. Αυτό που θα ήθελα να κάνω, είναι να αφήσω κληρονομιά στον γιο μου μια μέρα. Δεν φοβάμαι ότι το παιδί μου θα μπλέξει, γιατί βλέπω μακροπρόθεσμα και πιστεύω ότι η κατάσταση θα είναι καλή στην Ελλάδα. Του αρέσει. Αγαπάει την Ελλάδα. Και η γυναίκα μου που δεν είναι Ελληνίδα, την έχω καταφέρει να μου πει να μετακομίσουμε εδώ, είναι το σπίτι μου».
Τον Scottie Pippen πότε θα τον φέρετε στην Κρήτη;
«Έχει έρθει στην Ελλάδα ο Scottie, 2-3 φορές αν δεν κάνω λάθος. Πολλές φορές μιλάμε στο τηλέφωνο και μου λέει γιατί δεν του το είπα να έρθει. Την επόμενη φορά».
Πώς βλέπετε τον ΟΦΗ και τον Μάικ Μπούση μετά από 5 χρόνια στην Ελλάδα; Το μεγαλύτερο όνειρό σας.
«Θα ήθελα να σηκώσω το Κύπελλο Ελλάδας ή και το πρωτάθλημα. Οποιοδήποτε από τα δυο. Είναι και τα δυο πολύ δύσκολα, επειδή υπάρχει διαφορά στα μπατζετ των ομάδων, όμως αν σκεφτείς ότι καμιά φορά παίζει ρόλο και η τύχη, μια στιγμή. Ο Ολυμπιακός φέτος δεν πάει τόσο καλά, άλλες χρονιές μπορεί να είναι ο ΠΑΟΚ, ο Παναθηναϊκός, η ΑΕΚ. Μπορεί να είναι και οι τέσσερεις δυνατές, κάτι που είναι πολύ δύσκολο, όταν είναι και οι τέσσερεις πολύ δυνατές. Αν όμως για παράδειγμα, μια από αυτές δεν είναι σε τόσο καλή κατάσταση και μπορείς να μπεις μέσα στα playoffs και να κάνεις μια προσπάθεια, αυτό είναι κάτι που μπορεί να γίνει. Αλλά να πας από την αρχή και να τελειώσεις πρώτος, αυτό είναι πολύ δύσκολο. Όμως αυτή είναι η ομορφιά του αθλητισμού. Αν δεν πιστεύεις κάτι τέτοιο, τότε δεν πρέπει να είσαι εδώ».
Όλες οι ομάδες πρέπει να γίνουν καλύτερες, για να φτιάξει το προϊόν. Αν δεν πηγαίνουν καλά οι ομάδες, αυτό δεν θα συμβεί.
«Η ΑΕΚ έφτιαξε το καινούργιο γήπεδο φέτος και ήταν υπέροχο. Τώρα θα κάνει και ο Παναθηναϊκός, ελπίζω να μπορέσουμε να φτιάξουμε κι εμείς. Γι’ αυτό λέω ότι βλέπω ότι σιγά σιγά αλλάζει. Λένε ότι θα γίνουν αλλαγές στο «Γ. Καραϊσκάκης» και αυτές οι αλλαγές θα το ανανεώσουν, θα του ανεβάσουν επίπεδο και θα το κάνουν να φαίνεται καινούργιο. Ο ΠΑΟΚ θα φτιάξει το γήπεδό του. Βλέπεις σιγά - σιγά τι καλό κάνει σε αυτό το περιβάλλον και τι προσφέρει ένα γήπεδο. Σταδιακά αυτά τα γήπεδα θα γίνουν προορισμοί, δεν θα είναι μόνο ένα ποδοσφαιρικό γήπεδο. Θα λειτουργήσει με συναυλίες, με διαφορετικές εκδηλώσεις. Πας τώρα στο γήπεδο της ΑΕΚ. Πριν γίνει εκεί το γήπεδο, όλα τα μαγαζιά ήταν κλειστά. Τώρα πας και έχει ζωή, οι καφετέριες κλπ γιατί έρχεται τόσος κόσμος. Τα χρήματα είναι κινητήρια δύναμη. Μέσα από τον αθλητισμό, μέσα από τις ομάδες, σε όλες αυτές τις περιοχές που θα φτιαχτούν τα γήπεδα, ο κόσμος θα πηγαίνει να πιει έναν καφέ, να πάρει ένα γλυκό, ένα παγωτό για το παιδί του, ένα σουβλάκι και θα υπάρχει διαρκής ανάπτυξη. Νομίζω ότι αυτό χρειαζόμαστε».
