Γιώργος Σημαιάκης: «Ορκίστηκα να μην τα παρατήσω ποτέ…»

ΟΦΗ
Γιώργος Σημαιάκης: «Ορκίστηκα να μην τα παρατήσω ποτέ…»

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η υπόσχεση του ποδοσφαιριστή της Κ19 ΟΦΗ στον πατέρα του που δεν βρίσκεται πλέον στη ζωή

Ο Γιώργος Σημαιάκης είναι ένα από τα ταλέντα του ηρακλειώτικου ποδοσφαίρου που από πολύ μικρή ηλικία έχουν συνδέσει την πορεία τους με τον ΟΦΗ, αποτελώντας πλέον βασικό στέλεχος της Κ19 του συλλόγου.

Μέσα στην πορεία του, το ακλόνητο στήριγμά του ήταν και είναι πλέον από ψηλά ο πατέρας του Βαγγέλης Σημαιάκης, που δεν βρίσκεται στη ζωή από τον Απρίλιο του 2019 αλλά οι συμβουλές του συνεχίζουν να καθοδηγούν τον «Σήμαι» του ΟΦΗ.

Με μια συγκινητική ανάρτηση, ο 18χρονος ποδοσφαιριστής αναφέρεται στην υπόσχεση στον μπαμπά του και στην πορεία του μέσα στα γήπεδα, στέλνοντας το μήνυμα σε όλους ότι δεν πρέπει να παρατούν την προσπάθειά τους…

«Ορκίστηκα να μην τα παρατήσω ποτέ… Αυτό τον όρκο τον πήρα μετά που είχα μια κουβέντα με τον μπαμπά μου πριν φύγει από την ζωή… Ήξερα ότι για να συνεχίσω το όνομα, έπρεπε να κάνω πολλά περισσότερα…

Θυμάμαι στα 5 μου να τσιρίζω μαζί με τους συμπαίχτες μου για το πρώτο μου γκολ και την φλόγα για το ποδόσφαιρο να αρχίζει να φουντώνει πολύ πιο έντονα μέσα μου.

Το μεγαλύτερο τεστ μου λοιπόν ήταν η πρώτη μου φορά σε τελικό Ελλάδας το 2016 με την Μικτή Ηρακλείου την οποία εκείνη την χρόνια τερματίσαμε 2οι σε όλη την Ελλάδα. Σε κανένα σημείο του αγώνα όμως δεν τα παράτησα, διεκδίκησα αυτό που ήθελα μέχρι το τέλος.

Την επόμενη χρόνια ήρθε μια άλλη μεγάλη δοκιμασία για εμένα να είμαι μέλος της Κ17, της ομάδας που τόσο έχω αγαπήσει από μικρό παιδί, τα πήγα πολύ καλά μπορώ να πω.

Τελείωσε η χρόνια και έπρεπε να γίνει ξεκαθάρισμα, εγώ με τον μπαμπά μου δεν κοιμόμασταν γιατί είχαμε άγχος για το ξεκαθάρισμα που θα γινόταν αλλά τελικά ήμουν μέσα στα παιδιά που θα μείνουν στην ομάδα. Ήρθε λοιπόν ο καιρός να αρχίσουμε την προετοιμασία με την ομάδα και εκεί που όλα πήγαιναν καλά, ήρθε πάλι μια δύσκολη δοκιμασία για εμένα όσο σωματικά αλλά και ψυχολογικά, ρήξη μηνίσκου…

Χρειάστηκε να κάνω γρήγορα χειρουργείο και έτσι έγινε, έκανα 8 μήνες να ξανά παίξω ξανά ποδόσφαιρο, το χειρότερο είναι ότι μέσα σε αυτούς τους 8 μήνες έχασα και τον πατέρα μου το στήριγμα μου και έπρεπε να κρατηθώ δυνατός που να είμαι έτοιμος για την χρόνια που ερχόταν… Έτσι όσο καιρό εγώ ήμουν έξω και έκανα ενδυνάμωση στο πόδι ο πατέρας μου ήταν στο νοσοκομείο, ταλαιπωρήθηκε αρκετά τον τελευταίο καιρό και η τελευταία μας κουβέντα 1 Απριλίου ώρα 6 το απόγευμα, δεν θα ξεχάσω ποτέ τα λόγια σου, ο τρόπος που μιλούσες, δεν είχες αντοχές, ήταν σαν ο θεός σου έδινε δύναμη να ολοκληρώσεις την συζήτηση που είχαμε μαζί…

Επειδή και εγώ το περίμενα κάποια στιγμή και μπορώ να πω πως δεν με πήρε από κάτω και όλο αυτό με έκανε ακόμα πιο δυνατό και με έκανε να βλέπω τα πράγματα από την άλλη πλευρά τους, εγώ συνέχισα να κάνω προπονήσεις ατομικές έτσι ώστε όταν έρθει η ώρα της προετοιμασίας να είμαι ακόμα πιο έτοιμος διότι είχα μείνει πίσω αρκετά με τον τραυματισμό μου.

Μπορώ να πω γύρισα πιο δυνατός από τότε απίστευτη χρόνια με την κ19 της Ομιλαρας τερματίσαμε 5οι, όλα τα παιδιά δώσαμε τα πάντα για να καταφέρουμε αυτό τον στόχο, αυτό που έχω να πω είναι ότι δεν πρέπει να τα παρατάμε σε κανένα στάδιο τις ζωής. Το κεφάλι ψηλά! Τα καλύτερα έρχονται…»

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News