Τα ψέματα τελειώνουν, που λέει η λαϊκή σοφία. Ο ΟΦΗ οδηγείται σε μια επικίνδυνη πορεία στο πρωτάθλημα, από ήττα σε ήττα. Σε ένα παιχνίδι που κρίνονταν η ασφάλεια μιας κατηγορίας, οι παίκτες του ξεκίνησαν με νωθρότητα για όσκαρ, χωρίς αυτοπεποίθηση και ψυχή για μια μάχη που έπρεπε οπωσδήποτε να κερδίσουν.
Το έκανε ο Βόλος με «κλειδωμένη» την παραμονή και βλέψη την καλύτερη δυνατή κατάταξη και η κρητική ομάδα αισθάνθηκε την ανάγκη, όταν βρέθηκε με δύο γκολ στην πλάτη.
Το γιατί ο ΟΦΗ έχει γίνει σκλάβος της ήττας (έκτη συνεχόμενη, σε επανάληψη), είναι ως φαινόμενο βαθύτερο, σοβαρότερο και δεν αφήνει κανέναν απ’ έξω.
Την ευθύνη σε τέτοιες μακρόσυρτες πτώσεις, τη φέρει κύρια η διοίκηση και τα επιτελικά της πρόσωπα. Οι επενδυτικές τους επιλογές στο έμψυχο δυναμικό της ομάδας, έχουν υποβιβάσει αισθητά την ικανότητά της. (Το είδες με την παρουσία καθαρού επιθετικού –που τόσο έλλειψε- στο β΄ ημίχρονο)
Σαν… απλήρωτοι
Δεν είναι (μόνο) θέμα προπονητή η ακτινογραφία της κατρακύλας, είναι συνολικά ευθύνη των ηγετικών εγκεφάλων, η νωχελική κατάσταση διαρκείας, που χαρακτηρίζει από καιρό τον ΟΦΗ. Γιατί και η ψυχολογία είναι μέρος της ηγεσίας. Οι παίκτες μπήκαν στο ματς σαν ….να ήταν απλήρωτοι!
Ο προγραμματισμός των ακριβών στελεχών του Μιχάλη Μπούση, εμφανίζει τρανταχτές αδυναμίες κινήσεων, για τις ανάγκες μιας ομάδας με όνομα και ιστορία που αγωνίζεται σε επαγγελματικό πρωτάθλημα. Κι όπως πάει, γίνεται –κατά τα φαινόμενα- επικίνδυνος.
Γιατί –έτσι όπως τον βλέπουμε- ο ΟΦΗ ούτε το αναπτυξιακό ποδόσφαιρο (…«ποδόσφαιρο κατοχής») μπορεί να εξυπηρετήσει όσο περνάει ο χρόνος, αλλά ούτε δείχνει να νοιάζεται για τις πληγές που δημιουργεί με τον φίλαθλο κόσμο του. Αλλιώς θα άναβε σπίθες… Αν οι ηγέτες της ΠΑΕ πιστεύουν ότι μπορούν να κρατούν την ομάδα κλεισμένη σε γυάλα συνείδησης, η πτωτική πορεία μπορεί να αποβεί καταστροφική...
Με το μπάτζετ των μεταγραφών να είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του βιβλίου εσόδων εξόδων της εταιρείας, όπου καταγράφονται και έξτρα αμοιβές διοικητικών στελεχών που πριν, όχι μόνο ήταν άμισθοι, αλλά έβαζαν από την τσέπη τους, ο ρόλος του «κόφτη» γίνεται εμφανής πάνω στο χορτάρι. Δυστυχώς και η περίσσεια φιλοσοφία, που πάντα βλάπτει.
Που το βρίσκουν το σφρίγος, την αυτοπεποίθηση και την ζωντάνια οι άλλες ομάδες, όπως π.χ. χτες ο Βόλος, σε σχέση με την υπνωτισμένη κατάσταση του ΟΦΗ; Μήπως εκείνες, δεν έχουν τραυματίες και τιμωρημένους, προβλήματα;
Πέραν του ότι, δεν έχει υπάρξει κανένα τεκμήριο ότι στάθηκαν, με ρεαλισμό, πάνω στο μακρόσυρτο πρόβλημα της ομάδας να σκοράρει και να νικήσει, μάλλον έχουν καταστήσει την ηττοπάθεια, ως αντικείμενο μελέτης.
Αν δεν τους ενδιαφέρει η (κατά)πτώση του ΟΦΗ ακόμη και σε επίπεδο κατηγορίας, ενδιαφέρει πολύ, τον κόσμο του. Ο κόσμος που έχει στηρίξει από την αρχή αυτό το εγχείρημα, δίνοντας ψήφο εκτίμησης στην ηγεσία της ΠΑΕ, αλλά που σε καμία περίπτωση δεν θέλει να βλέπει τον ΟΦΗ του, να πηγαίνει άκλαυτος… Προπάντων νωχελικό.
Η προσπάθεια είναι ανάγκη να στηριχθεί μέχρι το τέλος και θα κριθούν οι κινήσεις που θα γίνουν. Να σωθεί η παρτίδα και βλέπουμε… Οι ακαδημαϊκές θεωρίες μπορούν να περιμένουν.
