Ανέκαθεν ο ΟΦΗ στόχευε σε μια προχωρημένη πορεία στο κύπελλο. Ειδικά μετά την κατάκτησή του το 1987.
Στην παρούσα συγκυρία, θα ήταν σαν «βάλσαμο» στις πληγές που έχουν αφήσει οι απώλειες βαθμών στο πρωτάθλημα, που έθεσαν εκτός πλάνου τον στόχο των πλέι όφ και χαμένη επαφή με το γκολ "βάρυνε" τα πόδια των ποδοσφαιριστών.
Η ομάδα του Γιώργου Σίμου, παρά τις απουσίες που αντιμετωπίζει, θα μπορούσε να ανάψει ξανά τη φλόγα της μέσα από μια επιτυχία που φαντάζει δύσκολη. Η πρόκριση στα προημιτελικά. Ακόμη και μια νίκη με μια άλλη ελπιδοφόρα εμφάνιση.
Το 2-0 με το οποίο έρχεται για το σημερινή ρεβάνς ο Βόλος (με απουσίες επίσης) απαιτεί εκρηκτική υπέρβαση από τους παίκτες του ΟΦΗ.
Οι νίκες και τα γκολ τονώνουν την αυτοπεποίθηση των ποδοσφαιριστών και συνολικά την πίστη της ομάδας. Και για τα δυο υπάρχει αυτή την περίοδο μια δίψα... με την αίσθηση της επιβίωσης στην έρημο. Μια ομάδα με πέντε διαδοχικές ήττες και χωρίς τη χαρά της νίκης στους τελευταίους έξι αγώνες της σε πρωτάθλημα και κύπελλο και χωρίς να έχει πετύχει γκολ, το κραυγάζει.
Η κατιούσα δεν αντέχει άλλη συνέχεια. Πρέπει να σπάσει το εκτρωματικό αρνητικό του σερί.
Ο ΟΦΗ έχει ανάγκη το «μαξιλάρι» που κλώτσησε με τον Αστέρα και αντικειμενικά αυτό το ματς κυπέλλου με τον Βόλο προβάλλει ως μια άλλη ευκαιρία αναδιάταξης και νέας αφετηρίας. Μια νίκη, ένα γκολ κι αν καταφέρουν μια πρόκριση στα προημιτελικά.
Μπροστά είναι ο Ολυμπιακός στο «Καραϊσκάκης» για το πρωτάθλημα...
