Ήταν θέμα αναποτελεσματικότητας η ήττα από τον Άρη; Ο κοινός νους λέει όχι κόντρα στις επίσημες τοποθετήσεις της τεχνικής ηγεσίας και των ποδοσφαιριστών αμέσως μετά το τέλος του αγώνα. Πιθανόν να χρειαζόταν να δουν το ματς με καθαρότερο μυαλό. Η πίεση της «κακοτοπιάς» ως οικοδεσπότες, μπορεί να δικαιολογεί την ανάγνωση. Αν όμως επιμείνουν στην άποψη για την κύρια αιτία μια ακόμη ήττας μέσα στο σπίτι, τότε το πρόβλημα στην κρητική ομάδα, γίνεται περισσότερο σοβαρό, έχοντας να κάνουμε με «εικονική πραγματικότητα.
Πέρυσι το «Γεντί Κουλέ» έδωσε τους βαθμούς για ευρωπαϊκή θέση στον ΟΦΗ. Φέτος η έδρα έχει γίνει αρνητική μηχανή συγκομιδής βαθμών. Στην αρχή μίλησε με τρεις ισοπαλίες και μετά ήλθαν η ήττα από τον Ολυμπιακό, η μοναδική ως τώρα νίκη επί του ΠΑΣ Γιάννινα, και οι ήττες από τον Απόλλωνα και τον Άρη...
Οι μόλις έξι βαθμοί μέσα στο σπίτι, προβληματίζουν και ζητούν επειγόντως αντίδοτα για τον δεύτερο γύρο. Σίγουρα για αυτή την εικόνα, δεν ευθύνεται μόνο η απουσία των φιλάθλων λόγω πανδημίας.
Όπως και η ευάλωτη άμυνα μέσα έξω (-21 γκολ) σε όλη τη διάρκεια και η αγκαλιά με τη Λαμία (-24). Οι εντός έδρας αγώνες του ΟΦΗ έχουν δώσει μόλις το 40% των συνολικών βαθμών του και μόνο το 47% των γκολ που έχει σημειώσει μέχρι στιγμής φέτος στην Σούπερ Λιγκ.
Το ποδόσφαιρο δεν είναι «τέχνη για την τέχνη»
Το Χριστουγεννιάτικο μήνυμα στον ΟΦΗ είναι σαφές: Βάλτε νερό στο κρασί των επιλογών σας.
Η ομάδα αγωνίζεται σε επαγγελματικό πρωτάθλημα και απαιτείται σεβασμός στους όρους και τις προϋποθέσεις που έχει σε κάθε γωνιά του πλανήτη, ακόμη και στις πιο ακραίες περιπτώσεις που μπορεί να ασπάζονται το ανάλογο «τέχνη για την τέχνη».
Όσοι το ακολουθούν, κινδυνεύουν να μείνει το έργο τους με μοναδικούς θεατές τους εαυτούς τους. Ο συνειρμός μπορεί να είναι λίγο τραχύς, όμως ήταν αυτός, που ήλθε στο μυαλό, βλέποντας (και) τον αγώνα με τον Άρη.
Δεν είναι τα τρία γκολ της ήττας, είναι ο τρόπος που φορτώθηκε ο ΟΦΗ ένα βαρύ αποτέλεσμα στην αγανακτισμένη του έδρα, που βρυχάται από θυμό, για την υποτίμησή της. Ο Άρης ήταν πολύ καλύτερος, γιατί ο ΟΦΗ ήταν πολύ χειρότερος.
Η διαχείριση των κεντρικών απουσιών στην άμυνα του, να δώσει δηλαδή αέρα στα πανιά του επικίνδυνου αντιπάλου να οργιάζει με ευκαιρίες, γκολ και υπεροχή, ήταν κάκιστο και μαζί υπερφίαλο ρίσκο.
Όπως και η "αντιπαιδαγωγική" κίνηση να ρίχνει αλλαγή τα «βλαστάρια» μέσα στη φωτιά ενός πυρηνικού ολοκαυτώματος. Να κερδίσουν τι; Συμμετοχή; Ω Θεέ μου, που το βρήκαν γραμμένο; Ας μας το δείξουν. Εκτός αν βλέπουν στην επαγγελματική ομάδα με τα σκεπτικά των «Κ», που έχουν άλλο σκοπό, άλλο προορισμό. Υπάρχει αυτό το μοντέλο;
Αν δεν σεβαστείς το «αποτέλεσμα» ως στόχο, δεν θα σε σεβαστεί κι αυτό, σε ένα πρωτάθλημα, που μετράει το αποτέλεσμα, με βαθμούς, βαθμολογική θέση, στόχους κλπ.
Σίγουρα ο Άρης ήταν φαβορί στο ματς σύμφωνα με όλα τα στοιχεία ουσίας και στατιστικών εμφανίσεων. Τι πιο απλό από το να δεις ότι εκείνος είναι πρώτος σε μέσο όρο βαθμών εκτός έδρας 2.67 (!) και εσύ μέσο όρο έδρας 0.86 (!).
-«Ο ΟΦΗ παίζει μόνο για τη νίκη». Να το δηλώνουν διαρκώς. Η επανάληψη δημιουργεί την εμπέδωση… Η αντεπίθεση στο 2021 αναμένεται διακαώς μέσα από επανορθωτικές κινήσεις σε όσα δεν πήγαν σίγουρα καλά.
-Κάθε ματς μοιάζει με μια πραγματική μάχη σε πόλεμο, για την κατάκτηση του υψώματος… Από αποτέλεσμα εξαρτώνται όλα σε μια επαγγελματική ομάδα. Φέρνει το ψωμί σε όλα...
