ΕΙΝΑΙ κάποια "αντίο" που πονάνε. Είναι μαχαιριά στην καρδιά. Άραγε πόση αγάπη κρύβει αυτή η καρδιά; Με πόσο πόνο ψυχής γράφονται οι λέξεις; Πόσες χιλιάδες συναισθήματα υπάρχουν...
ΑΥΤΟ είναι το "αντίο" του Γιώργου Στεφανουδάκη. Ένα "αντίο" δύσκολο. Όχι στον δικό του ΟΦΗ. Γιατί ο δικός του ΟΦΗ είναι στην καρδιά του και κανείς δεν μπορεί να τον βγάλει. Αλλά στον νέο οργανισμό ΟΦΗ που τώρα υπάρχει και έχει μπει σε μια καινούργια ρότα.
ΓΙΑ τον Γιώργο, τον γιατρό του ΟΦΗ όπως όλοι τον γνωρίζουν, η αγάπη για τον ΟΦΗ, για την ιδέα, για τον κόσμο, είναι ανεξάντλητη. Αγνή και ανέγγιχτη.
ΤΡΙΑΝΤΑ χρόνια προσφοράς στην ομάδα, τριάντα χρόνια ανιδιοτέλειας, μια ζωή ΟΦΗ! Πόσα δεν έχουν δει τα μάτια του, πόσα δεν έχουν ακούσει τα αφτιά του. Το είπε στο συγκινητικό γράμμα του. Λίγες χαρές, πολλές πίκρες...
ΑΥΤΟΣ ο άνθρωπος ποτέ δε λάκισε. Πάντα ήταν εκεί. Όταν τις εποχές της δόξας του Γκέραρντ, που ήταν και για τον γιατρό ένας δάσκαλος, ένας εμπνευστής, τις διαδέχτηκαν τα πέτρινα χρόνια.
ΕΦΕΥΓΑΝ πρόεδροι, περνούσαν προπονητές, άλλαζαν διοικήσεις και καταστάσεις στην ομάδα, αλλά ο γιατρός Στεφανουδάκης έμενε πάντα εκεί, στο δικό του μετερίζι. Επιστήμονας κορυφαίου επιπέδου, πάντα έτοιμος και ξάγρυπνος εκεί που τον χρειάζονταν.
ΠΟΤΕ δεν βαρυγκώμησε. Ποτέ δεν ήταν κουρασμένος για τον ΟΦΗ, αλλά η ιδέα της ομάδας ήταν το δικό του γιατρικό, το δικό του φάρμακο. Μια σχέση δούναι και λαβείν. Μια αγάπη που ελάχιστοι μπορούν να ερμηνεύσουν τη βαθύτητά της.
ΚΑΙ τώρα; Πάλι εκείνος πήρε την ευθύνη των λόγων του, γιατί ποτέ δε θα μπορούσε να εκθέσει πρόσωπα και καταστάσεις. Ασφαλώς και για τον γιατρό οι υποχρεώσεις είναι τεράστιες. Το αναφέρουμε ξανά, μιλάμε για έναν επιστήμονα, χειρουργό, ορθοπαιδικό εκ των κορυφαίων στην Ελλάδα.
ΑΛΛΑ... υπάρχει κάπου ένα "αλλά". Τους ανθρώπους που είναι ταυτισμένοι μαζί της, τους εδώ και 30 χρόνια ήρωές της, η νέα ΠΑΕ ΟΦΗ είναι υποχρεωμένη να βρει τρόπο να τους έχει κοντά της. Ο Γιώργος Στεφανουδάκης δε γίνεται να λέει "αντίο" στον ΟΦΗ γιατί πρόκειται για τον μεγαλύτερο πρεσβευτή του ΟΦΗ. Είναι ο ΟΦΗ!
TA μηνύματα που υπάρχουν πίσω από τις λέξεις του γράμματος του Γιώργου Στεφανουδάκη είναι πολλά, λένε πολλά και αυτοί που έχουν τις τύχες της ομάδας τώρα ας τα κατανοήσουν.
ΓΙΑ ένα ωστόσο είμαστε σίγουροι. Αν ο ΟΦΗ είχε μιλιά και μπορούσε να μιλήσει, θα έλεγε «Γιώργο, μη μου λες αντίο...».
(Aπό τη στήλη Σφηνάκια της έντυπης έκδοσης)
