Η άνοδος του Εργοτέλη στην Α’ Εθνική το 2004 δεν ήταν ιστορική μόνο για το σύλλογο, ήταν ιστορική για το ηρακλειώτικο ποδόσφαιρο.
Μια ομάδα που γεννήθηκε μέσα από τα σπλάχνα της, γεμάτη παιδιά της Κρήτης, με Ηρακλειώτη προπονητή (Μ.Σηφάκη) και με το δίδυμο των Τζώρτζογλου-Σουλτάτου στην ηγεσία, κατάφερε τότε κάτι που ήταν άπιαστο όνειρο, αν σκεφτεί κανείς ότι πριν λίγα χρόνια έπαιζε στην Δ’ Εθνική. Με τρεις συνεχόμενες ανόδους όμως έφτασε την 30η Μαϊου 2004, μια ημερομηνία ορόσημο του θριάμβου, να πανηγυρίσει την άνοδο στην Α’ Εθνική.
Σήμερα συμπληρώνονται 15 χρόνια ακριβώς από εκείνη την ημερομηνία και στο μυαλό των Εργοτελιτών ξαναέρχονται πάλι εκείνες οι στιγμές από το αλησμόνητο μπαράζ στην Θεσσαλονίκη στο γήπεδο του Μακεδονικού. Αντίπαλος τότε ο πολύ έμπειρος Ακράτητος αλλά ο Εργοτέλης ήταν αυτός που είχε κερδίσει την πρώτη μάχη, εκείνη της κερκίδας, καθώς το γήπεδο είχε ντυθεί στα κιτρινόμαυρα.
Όλη η Κρήτη ήταν τότε στο πλευρό του Εργοτέλη, ακόμα και φίλοι του ΟΦΗ αλλά και άλλων ομάδων! Πολλοί όμως ήταν εκείνοι που ταξίδεψαν με αεροπλάνα και πλοία από το Ηράκλειο για να βρεθούν δίπλα στον Εργοτέλη. Και ουδείς μπορεί να ξεχάσει τον τρόπο που ήρθε αυτή η νίκη, με μία μαγική ενέργεια και το γκολ του Ζαν Μαρί Σιλά στην τελευταία φάση του αγώνα, ένα γκολ που έστελνε τον Εργοτέλη στην Α’ Εθνική. Το τελικό σφύριγμα του διαιτητή Κύρου Βασάρα έφερε κύμα πανηγυρισμών στην Θεσσαλονίκη, στο Ηράκλειο, στο Μαρτινέγκο που πραγματικά… κάηκε εκείνη την βραδιά.
Άπαντες περίμεναν την επόμενη ημέρα στο αεροδρόμιο για να αποθεώσουν τους θριαμβευτές και στο αεροδρόμιο σήκωσαν στους ώμους το Νίκο Τζώρτζογλου, τον χρυσό σκόρερ Ζαν Μαρί Σιλά, τον Πάτρικ Ογκουνσότο, όλους τους πρωταγωνιστές. Ο Εργοτέλης αγωνίστηκε την περίοδο 2004-05 στην Α’ Εθνική, υποβιβάστηκε αλλά ανέβηκε αμέσως… σοφότερος όπως έλεγε το σύνθημα για να καταξιωθεί στην Super League, να αναδείξει παίκτες και να αποτελέσει μια ομάδα που εξέπεμπε υγεία και πολιτισμό μέχρι και σήμερα που βρίσκεται ξανά σε υψηλό επίπεδο και θα αγωνιστεί του χρόνου στην Super League 2…
