Σε τι είδους κοινωνία ζούμε;
Η δολοφονία του 19χρονου Άλκη στη Θεσσαλονίκη δίνει ένα ακόμη σοβαρό στίγμα, για την αποσύνδεση των αξιών της. Μίσος, υποκρισία, αδιαφορία, τυφλό πάθος... Από τους βιασμούς, τις γυναικοκτονίες, στο πεδίο του φανατισμού και της βάρβαρης οπαδικής ακρότητας.
Ζούμε άραγε σε μια εποχή βούρκου, που το αντιλαμβανόμαστε μέσα από την πλύση εγκεφάλου που κάνουν εκτελεστικά κέντρα συμφερόντων, ως μια φυσιολογική λίμνη με πάπιες;
Τόσο μεγάλη είναι η μετατόπιση των κέντρων ισορροπίας των εγκεφάλων μας; Από άνθρωποι, τομάρια και αύριο ρομπότ στα χέρια κάθε διεστραμμένου;
Είδες τι παράγουν ως μηχανές, τα κάθε λογής "ποδοσφαιροτεχνεία", που υπηρετούν ως Σατανάδες τους μεγαλόσχημους μεγιστάνες του ψεύδους και της απάτης μετατρέποντας ακόμη κι αυτή την έννοια των χούλιγκανς, σε δολοφόνους με το δρεπάνι; Φανατισμό και χώρο στο φανατισμό.
Αυτή η νέα δολοφονία στο περιβάλλον των θαυμαστών του ποδοσφαίρου, είναι συνέχεια της προηγούμενης που έμεινε ατιμώρητη.
Αλλά πώς να βάλουν μυαλό τα χουλιγκάνια ή οι ανάμικτοι ανάμεσά τους, όταν εκτρέφονται διαρκώς μέσα στην τοξικότητα, μέσα σε ένα Κράτος που παίζει φιδάκι με τους μεγάλους και ενεργεί ως Πόντιος Πιλάτος στα όργια που συμβαίνουν;
Με τόσο μίσος και τόση διαστρέβλωση της αλήθειας που κρύβεται για να πλασαριστεί η δύναμη της μίας ή της άλλης πλευράς, τι παράγωγα μπορούμε να περιμένουμε;
Το θέμα είναι πολυσύνθετο, πολύ βαθύ και χρονίζει ως ανέγγιχτο...
