Αν είναι ένας χαμένος από την πρώτη ισοπαλία του Άρη στο πρωτάθλημα, στο ματς του «Γεντί Κουλέ», αυτός ήταν ο ΟΦΗ. Όχι μόνο γιατί δέχτηκε το πέναλτι στο 89’, για το 1-1, αλλά γιατί δεν μπόρεσε να σκορπίσει την «αρειανή» ανούσια πίεση μετά το γκολ που του έδινε το προβάδισμα από το 15΄. Ούτε έδειξε έστω και λίγο απειλητικά τα δόντια του. Το 1-0 σ’ αυτό το χρονικό σημείο, αντιμετωπίσθηκε (σκέτα) με την τακτική του «να μη το χάσουμε».
Ο Άρης δεν βγήκε καν χαμένος, αλλά ευχαριστημένος, αφού και εκείνος παρά την ανούσια δράση του, δεν είχε τις επικίνδυνες φάσεις που να πιστοποιούν ότι είχε «δικαίωμα» και στην ισοπαλία. Η ισοφάριση του ήλθε ως δώρο της κακιάς στιγμής, από την μονόπλευρη αντίληψη του ΟΦΗ να κρατήσει το σκορ, όσο κι αν αντικειμενική βάσει των θεωρητικών δεδομένων των δύο ομάδων. Στην πράξη όμως, λειψή...
Ο ΟΦΗ δεν επεδίωξε να επιτεθεί ή να απειλήσει ψηλά, ούτε είχε τους "αστέρες" στην επίθεση και στις πλευρές, να δημιουργήσουν υπέρ του διαφορά, που θα του έδινε βάρος στο ισοζύγιο...
Ο Άρης δεν ενέπνευσε φόβο. Ο φόβος δημιουργήθηκε από επίμαχες «θέσεις» της κρητικής ομάδας που δεν είχαν την ικανότητα να απειλήσουν, αλλά ούτε και παίκτη αναφοράς ψηλά. Σαφώς και από τη επίγνωση της, απέναντι σε ένα ακίνδυνο «ισχυρό» αντίπαλο, που δεν έδειξε σε κανένα σημείο ότι παραιτήθηκε από το αποτέλεσμα. Αυτό, ίσως του έδωσε ως μπόνους την τύχη…
Όλα κρίθηκαν έτσι στο δεύτερο ημίχρονο, αφού στο πρώτο, ο ΟΦΗ ήταν ανώτερος. Η εξίσωση «δεν χάνει εύκολα, δεν κερδίζει εύκολα», μαρτυρίκι από χθεσινό αποτέλεσμα για τον ΟΦΗ.
-Ο Γενάρης του 2022, ως μέλλων ερχόμενος, είχε... κατασκόπους στο παιχνίδι του ΟΦΗ με τον Άρη, με το βλέμμα στραμμένο σε θέσεις της κρητικής ομάδας, που χρήζουν (σαφώς αξίζουν) αναβάθμισης, για να δέσει και με τη δήλωση του Νιόπλια, ότι αυτός ο ΟΦΗ δεν έχει καμία σχέση με την ομάδα του καλοκαιριού.
-Επειδή ακριβώς ο αγωνιστικός πήχης έχει ανέβει, βλέποντας ομάδα με ταυτότητα και προσανατολισμό στα παιχνίδια της, δικαιούται να έχει και τις επιλογές που θα αντιστοιχούν στο επίπεδο των στόχων της. Από την άλλη, να περιορισθεί στο άμεσο μέλλον της, η μεγάλη πικρία όπως αυτή που αισθάνθηκαν χτες όλοι στον ΟΦΗ.
-Προς το παρών απαιτείται ανασύνταξη δυνάμεων μπροστά στην αποστολή στο ΟΑΚΑ με την ΑΕΚ και το άλλο ματς εδώ για το κύπελλο με τον Άρη, τον οποίο αισθανόμαστε θέλει να κερδίσει όσο τίποτε άλλο... (Δικαίως)
-Οι διαχειρίσεις ενός σκορ, δεν βγαίνουν πάντα. Θέλουν κι αυτές όσο κι αν είναι δοκιμασμένες, τις εναλλαγές τους ή και την τύχη τους. Όπως ακριβώς η τελευταία ήλθε ως λουκούμι στον κατά τα άλλα «ανύπαρκτο» Άρη να σώσει την παρτίδα στο τέλος. Αν και τίποτε δεν γίνεται τυχαία, μπορούμε να πούμε π.χ. ότι ο Άρης πήρε τον Ιτούρμπε για κάτι τέτοια που μπορεί να κάνει ο Παραγουανός επιθετικός. Όπως δηλαδή μπήκε στην περιοχή μεταξύ των δύο αμυντικών του ΟΦΗ και πήρε το πέναλτι στο 89…
-Είναι κι αυτό που δεν αμφισβητείται. Κανείς δεν μπορεί να πει ότι ο ΟΦΗ δεν είχε διάθεση. Είχε όμως αδυναμία στο να δημιουργήσει ευκαιρίες, στην έδρα του, σαν να είχε αφεθεί στην κατοχή της μπάλας. Ένα σημείο αναφοράς, μπροστά στο ομαδικό παιχνίδι;
