Με ποια ποδοσφαιρική σκέψη μπορεί να ανανεώσει η ΕΠΟ το συμβόλαιο του Φαν' τ Σχιπ; Πάνω σε ποια επιτυχία; Το πλάνο του για το Κατάρ, ανέδειξε «χτυπητές” ανεπάρκειες στη διαχείριση των αγώνων που αποτυπώθηκαν στα αποτελέσματα.
Όποιος "ειδήμων" της Ομοσπονδίας, ας βγει και να πει ότι είναι ευχαριστημένος, μήπως ξέφυγε κάτι ουσιώδες από τα βλέμματα των φιλάθλων. Ο Ολλανδός είναι σίγουρος ότι συνεχίζει στον πάγκο της "γαλανόλευκης" και μόνο με τη φράση του προς του διεθνείς μετά το Κόσοβο: «Τα λέμε τον Μάρτιο»!
Είναι η εθνική μας ομάδα "καπρίτσιο" των διοικούντων και των φίλα προσκείμενων μανατζαρέων ή θεσμική ευθύνη, έναντι του συνολικού πληθυσμού των φιλάθλων της χώρας; Το καλό κλίμα στα αποδυτήρια που είναι πρώτο (σε σειρά) θετικό επικαλούμενο, θα ήταν άριστο δείγμα, αν ήταν ικανό να συνδυαστεί με την αξιοποίηση της αγωνιστικής ικανότητας της ομάδας. Όταν η τακτική και η στρατηγική στα παιχνίδια παρουσιάζουν τεράστια κενά, οι στόχοι βρίσκονται μετέωροι.
Η Εθνική ομάδα είναι ανώτερου επιπέδου ως ποδοσφαιρική έκφραση μιας χώρας. Απαιτεί μοντέλο λειτουργίας, κορμό με παίκτες στυλοβάτες που θα μιλάνε τη γλώσσα της, διαβασμένοι στην λεπτομέρεια κάθε αγώνα, σε όλη τη διάρκεια και με ρόλους σε κρίσιμα διαστήματα. Το ποδόσφαιρο δεν είναι επίπεδο, είναι σύνθετο και απαιτητικό.
Στο μυαλό του Έλληνα, ο προπονητής είναι στρατηγός, με χαρακτηριστικά πειθούς, όπως ο Ρεχάγκελ ή ο Σάντος και με επιτελείο άρτια κατηρτισμένο για κάθε λεπτομέρεια από το σκάουτινγκ ως την τελευταία εναλλακτική που μπορεί να προσφέρει αξιόπιστη λύση σε ένα απροσδόκητο πρόβλημα ή σε μια καμπή που το ματς γυρίζει ανάποδα.
Με λίγα λόγια ο προπονητής όποιας Εθνικής ομάδας πρέπει να εμπνέει με την προσωπικότητα και την ευρηματικότητά του, όχι μόνο τους παίκτες του, αλλά και το κοινό της. Να είναι γενικά αποδεκτός. Αν ήθελες να πας στο Κατάρ, ήθελες έτοιμο σύγχρονο οπλισμό, δεν πας σε πειραματικές ασκήσεις ετοιμότητας. Φιλότιμη η προσπάθεια του Ολλανδού, αλλά προπονητικά μέτρια…
Δεν είναι μόνο αυτά. Είναι κι άλλα πολλά... ανάμεσα τους το... γνωστικό διαμέτρημα των παραγόντων της Ομοσπονδίας... Και των αποφάσεων για την στελέχωση των συνεργατών του Ομοσπονδιακού. Αν έχεις οραματιστές με γνώση, διάβαινε...
Όταν πέφτει και η σημαία του γοήτρου…
Η ισοπαλία της Εθνικής με το Κόσοβο, ανέδειξε απλά την συνολική ροή στην αποτυχημένη της προσπάθεια να πάει στο Κατάρ, αφήνοντας πίσω τη νίκη επί της Σουηδίας και την ισοπαλία στην Γρανάδα μαζί και την αξιοπρεπή εμφάνιση εδώ με τους Ισπανούς.
Έτσι η επωδός της συμφωνίας της ΕΠΟ με τον Φαν'τ Σχιπ, πήγε αντικειμενικά σε επίπεδο "δεύτερων σκέψεων", βγάζοντας στον αφρό τις απώλειες που ήταν η βάση του αποκλεισμού. Την ισοπαλία στην Πρίστινα και εδώ με την Γεωργία.
Αψηφώντας το γόητρο της τελευταίας αγωνιστικής έμειναν μόνο σκέτοι οι ψυχροί αριθμοί 2 νίκες, 4 ισοπαλίες, 2 ήττες, που μεταφράζονται χονδρικά μόνο δύο νίκες και οκτώ ματς!
Γιατί όταν η Εθνική δείχνει ανερμάτιστη για να καθαρίζει ματς απέναντι σε αντιπάλους που είναι στα μέτρα της, τι μπορεί να περιμένει; Που είναι η προσωπικότητα; Απλά δεν υπάρχει…
Ένα σχόλιο που έγινε πριν την τελευταία πράξη
Όλα δείχνουν ότι θα κρατήσουν τον Ολλανδό στην Εθνική ομάδα, αλλά δεν λένε με ποια κριτήρια.
Η μόνη αλήθεια είναι ότι κατάφερε να φτιάξει καλό κλίμα στα αποδυτήρια. Όμως δεν κατάφερε να ανεβάσει την αγωνιστική στάθμη και αυτό φάνηκε εμφατικά, με τις κλιμακούμενες προσκλήσεις «αδόκιμων” ποδοσφαιριστών.
Κατανοητό πέρα ως πέρα το να επιθυμεί ο ίδιος σφόδρα τη συνέχεια του. Ωραία χώρα η Ελλάδα, σκέτη μαγεία, όμως το ποδόσφαιρο θέλει νίκες. Με δύο τρίποντα σε επτά ματς και επτά γκολ σύνολο, βλέπεις το Κατάρ από τον καναπέ και με την πρόκριση να χάνεται πριν το χτεσινό τελευταίο ματς, με τη Γεωργία και το Κόσοβο. Όχι με την Ισπανία και τη Σουηδία.
Η ομάδα που επιζητά επιτυχία απαιτεί και σταθερό κορμό παικτών. Πότε τον είδαμε;
Η δε δέσμευση με τριετές συμβόλαιο, γεννάει μια ακόμη τεράστια αποζημίωση. Μυαλό δεν βάζουν, από τους προηγούμενους;
