Ωμή αλήθεια, που αξίζει να βρει πλατιά απήχηση αυτό που είπε ο Ζαγοράκης για την κατάντια της ελληνικής ποδοσφαιρικής εξουσίας: «Όποιος, προσπαθήσει να βρει τους κακούς και τους καλούς σε αυτή την ιστορία θα κάνει λάθος. Δεν υπάρχουν καλοί και κακοί». Μοιάζει απόφθεγμα. Αλλά... ισχύει για όλους, μηδενός εξαιρουμένου.
Το στρεβλό σύστημα ανάδειξης και λειτουργίας της ΕΠΟ, έχει όλα τα «μεγάλα χρώματα» και εξελίχθηκε από «βαρόνο» σε «βαρόνο». Πρώτα από τον πράσινο του Παναθηναϊκού, μετά από τον κόκκινο του Ολυμπιακού, κατόπιν από τους μαυρόασπρους και κιτρινόμαυρους «Δικέφαλους», τώρα αφοπλιστικά από τους τελευταίους.
Τα γκαζάκια και τα μπούλινγκ, βόλευε κάποιους να καλύψουν τις αποκαλύψεις των ουσιωδών λόγων της παραίτησης του Ζαγοράκη. Χαρακτηριστική τακτική…
Πάντως δεν είναι ωφέλιμη η στάση του πιο βραχύβιου προέδρου της ΕΠΟ, γενικεύοντας όλα τα κακά που βίωσε στο Πάρκο Γουδή. Ως πολιτικός στην Ευρωβουλή, έπρεπε να μοιρασθεί καταγγέλλοντας τα κακά που βίωσε και αποτελούν ενεργά καρκινώματα του ποδοσφαιρικού μας οργανισμού. Μικρή η συνεισφορά με τη φιλοσοφία της πολιτικής που δεν επιδιώκει την ουσία. Ίσως και επιζήμια.
Έτσι, με την ουρά απέξω, τα άφησε όχι μόνο να διαιωνίζονται, αλλά και να έχουν μεγαλύτερη άνεση για νέες εκτροπές. Η αοριστία και οι γενικότητες, χωρίς ονόματα και διευθύνσεις, μοιάζουν με λίπασμα στον κήπο τους. (Συμβατό και με το "Μαζί τα Φάγαμε..."!)
Η άλλη όψη τον θέλει προδομένο από τις μεγάλες εξουσίες που τον έκαναν δοτό. Από το Επιτελικό Κράτος πρώτα, ως το πυρηνικό μίγμα των «Big-4». Ωστόσο η γενικόλογη στάση του μπορεί να δικαιολογηθεί σε μια εποχή γενικευμένης φανατικής πόλωσης, με το καθολικά αποδεκτό ρητό για ψύλλους κι άχυρα… Με λίγα λόγια φρούδες οι ελπίδες παντού, αν δεν έλθει (εξ ουρανού) ο σωτήρας;
Η αποχώρηση Ζαγοράκη τόσο απλά, ενισχύει την επιρροή του Ενός στην ΕΠΟ. Ο Παναγιώτης Δημητρίου ξέρει καλά αυτό που λέει "Ουδέν μονιμότερον του προσωρινού".
*Στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του ΣΚΑΙ (Αλαφούζος), το ρεπορτάζ έκανε λόγο ότι υπάρχει μια «ομάδα» που ελέγχει την ΕΠΟ και τις υπόλοιπες ομάδες, σημειώνοντας πως αυτός ήταν ο λόγος που οδήγησε τον Θοδωρή Ζαγοράκη στην παραίτηση. Ο τίτλος του ρεπορτάζ; «Θοδωρής Ζαγοράκης: Παραιτήθηκε γιατί δεν ήθελε να είναι μαριονέτα»
(Γιατί δεν την κατονομάζουν κι αυτοί;).
-Της καχυποψίας το ανάγνωσμα που συχνά βγαίνει μπούμερανγκ σε όσους την κάνουν σημαία… Ωραία ξεκινάμε το πρωτάθλημα. Γιατί χαρακτηρίζουν οι «Αρειανοί» ως απίστευτη πρόκληση τον ορισμό Τζήλου στο ματς της πρεμιέρας με τον ΟΦΗ; Οι επιθέσεις εναντίον του Λαρισαίου, είναι πολλές στο διαδίκτυο από την πλευρά των γηπεδούχων. Από… «σημαία της εξυγίανσης» μέχρι ότι τους κατακρεουργούσε ακόμα και στη Β’ Εθνική.
- Φρένο στις κινητοποιήσεις των οπαδών του Άρη στη ΔΕΘ. Αφενός οι δυο επισκέψεις Καρυπίδη στον Γεραπετρίτη, αφετέρου η μήνυση που κατέθεσαν οι «κιτρινόμαυροι» στον Λάσκοφ αλλά και στον φερόμενο πλαστογράφο. (Δια χειρός Θωμαϊδη το νέο)
-Αυτή είναι η μαγεία του ποδοσφαίρου που μπορεί να σε απογειώσει αλλά και να σε εκθέσει ανεπανόρθωτα. Τη Δευτέρα δημοσιογράφος στην Ολλανδία χαρακτήριζε την τακτική του Λουίς φαν Γκάαλ υπερβολικά αμυντική. Την Τρίτη το αποτέλεσμα έγραψε Ολλανδία – Τουρκία 6-1.
-Παρόμοιο κι αυτό που συνέβη με την εθνική μας ομάδα. Η κριτική έφτασε τα όρια του καταστροφικού μετά την ισοπαλία της στο Κόσοβο με το κεφάλι του Φαν’τ Σίπ στο πιάτο, αλλά η νίκη επί της Σουηδίας έφερε τα κάτω πάνω… Πλήρης ανατροπή, αν υπολογίσουμε και τη δυναμική του αντιπάλου.
-Η κεντρική διαχείριση τηλεοπτικών δικαιωμάτων είναι ωφέλιμη για το σύνολο, αλλά ταιριάζει απόλυτα με προηγμένα πρωταθλήματα που μπορούν να λειτουργήσουν με αλγόριθμους. Στο δικό μας πρωτάθλημα με τα κρυφά υποκαταστήματα, μπορεί να λειτουργήσει ως από τερατογένεση. Από την άλλη έχοντας διαφορετικές στάσεις στις ποδοσφαιρικές και πολιτικές αρχές μάλλον θα ζήσουμε ξανά δικαστικά σίριαλ από τη μειοψηφία Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού. Το πιο καλύτερο πάντως για το ποδόσφαιρο είναι η κεντρική διαχείριση…
-Στα άκρα οι σχέσεις της UEFA με τη FIFA! Οι δηλώσεις του Τσέφεριν στους Times, προειδοποιούν για μποϊκοτάζ του Παγκοσμίου Κυπέλλου από χώρες της Ευρώπης και της Νότιας Αμερικής, εάν η FIFA προχωρήσει με τη διεξαγωγή του τουρνουά κάθε δύο χρόνια! (....μέντες οι Βενγκέρ)
-«Το να παίζεις κάθε καλοκαίρι ένα τουρνουά ενός μήνα, για τους παίκτες είναι δολοφονία! Αν είναι κάθε δύο χρόνια, επίσης, ”συγκρούεται” με το Παγκόσμιο Κύπελλο Γυναικών και με το Ολυμπιακό τουρνουά ποδοσφαίρου. Η αξία του έγκειται ακριβώς στο ότι διεξάγεται κάθε τέσσερα χρόνια, το περιμένεις, είναι σαν τους Ολυμπιακούς Αγώνες, είναι ένα τεράστιο γεγονός. Δεν βλέπω ότι οι ομοσπονδίες μας το υποστηρίζουν αυτό»! (Τσέφεριν στους Times)
