Στην Λέστερ κανείς δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει την απώλεια του ιδιοκτήτη της ομάδας, Βιχάι Σριβανταναπράμπα, με αυτόν τον τραγικό τρόπο.
Ο Κάσπερ Σμάιχελ με μια συγκινητική επιστολή, που ανήρτησε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μίλησε με συγκίνηση και σεβασμό για τον Ταϊλανδό επιχειρηματία.
Ο Σμάιχελ έκανε λόγο για το «αφεντικό» που έκανε «το αδύνατο να μοιάζει δυνατό» και ένωσε το σύλλογο και το Λέστερ με οικογενειακούς δεσμούς.
Αναλυτικά όσα έγραψε ο διεθνής γκολκίπερ στο Twitter: «Αγαπητέ πρόεδρε. Είναι δύσκολο να πιστέψω πως αυτό συμβαίνει. Είμαι απολύτως συντετριμμένος και πληγωμένος. Απλά δεν μπορώ να πιστέψω τι είδα χθες. Δεν μου φαίνεται πραγματικότητα. Είναι δύσκολο να πει κανείς με λόγια πόσα πολλά σήμαινες γι' αυτόν τον ποδοσφαιρικό σύλλογο και για την πόλη του Λέστερ. Όλοι γνωρίζουμε για την επένδυση τη δική σου αλλά και της οικογένειάς σου σε αυτή την ομάδα. Αλλά όλο αυτό είναι κάτι περισσότερο. Νοιάστηκες τόσο βαθιά όχι μόνο για το σύλλογο αλλά για ολόκληρη την κοινότητα. Η ατελείωτη συμβολή σου στα νοσοκομεία και τις φιλανθρωπικές οργανώσεις του Λέστερ δεν θα λησμονηθεί ποτέ. Πήγες πάνω και πέρα από κάθε άποψη.
Ποτέ δεν έχω συναντήσει έναν άνθρωπο σαν κι εσένα. Τόσο σκληρά εργαζόμενο, τόσο αφοσιωμένο, τόσο παθιασμένο, τόσο ευγενικό και τόσο γενναιόδωρο στο άκρα. Είχες χρόνο για όλους. Τους άγγιξες όλους, ανεξαρτήτου του ποιος ήταν, είχες χρόνο για αυτούς. Πάντα σε θαύμαζα ως ηγέτη, ως πατέρα και ως άνθρωπο. Άλλαξες το ποδόσφαιρο. Για πάντα! Έδωσες σε όλους την ελπίδα ότι το αδύνατο είναι δυνατό, όχι μόνο στους φιλάθλους μας αλλά στους φιλάθλους όλου του κόσμου σε οποιοδήποτε άθλημα. Δεν το έχουν κάνει πολλοί αυτό. Όταν υπογράψαμε το 2011 μου είπες ότι θα ήμασταν στο Champions League μέσα σε έξι χρόνια και θα κάναμε σπουδαία πράγματα. Με ενέπνευσες και πίστευα σε σένα. Με έκανες να νιώθω πως τίποτα δεν ήταν αδύνατο. Χωρίς εσένα και την οικογένειά σου, όλα αυτά, όλα όσα κάναμε μαζί, ότι επιτύχαμε, δεν θα είχαν συμβεί ποτέ. Μου έδωσες εμπειρίες που συμβαίνουν μόνο στη φαντασία. Κυριολεκτικά έκανες τα όνειρά μου πραγματικότητα. Αλλά αυτό που με κάνει περισσότερο περήφανο είναι το ότι υπήρξα μέρος του οράματος σου. Του περιβάλλοντος που δημιούργησες.
Αυτός ο σύλλογος, αυτή η πόλη είναι μια οικογένεια. Και όλα αυτά χάρη σε σένα. Γι' αυτό είμαι αιώνια ευγνώμων. Είμαι ευγνώμων που σε γνώρισα και "μεγάλωσα" κοντά σε σένα και την οικογένειά σου και για όλες τις ιδιωτικές στιγμές και τις κοινές εμπειρίες που είχα μαζί σου σε προσωπικό επίπεδο. Σπάει η καρδιά μου να ξέρω ότι δεν θα σε δω ποτέ ξανά στα αποδυτήρια όταν έρχομαι νωρίς από την προθέρμανση μου και συζητάμε για τα πάντα ή για τίποτα. Ότι δεν θα είσαι εκεί να διασκεδάζουμε και να γελάμε με τα παιδιά και να βλέπουμε το μεταδοτικό χαμόγελο και τον ενθουσιασμό σου που επηρέαζε όλους όσους ερχόσουν σε επαφή.
Τώρα έχουμε ευθύνη ως σύλλογος, ως παίκτες και ως φίλαθλοι να σε τιμήσουμε. Από το γεγονός ότι σε ξέρουμε, αυτό πρέπει να το κάνουμε όντας η οικογένεια που δημιούργησες. Το να είμαστε ενωμένοι και να στηρίζουμε αυτούς που ήταν πιο κοντά σε σένα όλο αυτό το τρομερό διάστημα. Είχες όραμα γι' αυτή την ομάδα, ήθελες το καλύτερο για εμάς. Δεν υπάρχει απολύτως τίποτα που να μην είχες κάνει για εμάς. Ήσουν παθιασμένος. Εμείς πρέπει να τιμήσουμε την κληρονομιά σου δίνοντας για σένα μέσα στο γήπεδο όπως κι εσύ ήθελες και να συνεχίσουμε να είμαστε ο οικογενειακός κύκλος που έχτισες.
Ποτέ δεν θα μάθεις πόσα πολλά σήμαινες για μένα και την οικογένειά μου. Είναι πραγματικά τιμή και προνόμιο για μένα που ήμουν ένα μικρό μέρος της ζωής σου».
