Mε αφορμή το πρόωρο τέλος και άδοξο βέβαια για τον ιστορικό Ηρόδοτο στη Super League 2 αλλά και την ανακοίνωση που βγήκε απόψε από τον Σύνδεσμο Φίλων Ηροδότου αυτό που θα γράψω είναι πως ήρθε αυτό το πλήγμα για το κρητικό και δη το ηρακλειώτικο ποδόσφαιρο να προστεθεί στην "πληγή που αιμοραγούσε" και είχε ανοίξει με την αποχώρηση του Εργοτέλη από τις μεγάλες κατηγορίες...
Και επειδή η Αλικαρνασσός εκτός από προσφυγομάνα είναι και ποδοσφαιρομάνα και βγάζει ταλέντα όπως και η γύρω περιοχή από το Μαρτινέγκο με τις φτωχογειτονιές βγάζει ταλέντα, ένα έχω να πω: Δείτε κύριοι το μοντέλο του ΠΟΑ: Προώθηση των ταλέντων του Ατσαλένιου και το...καλάθι να μπαίνει όπου φτάνει το χέρι!
Στον Εργοτέλη η χρονιά που ολοκληρώνεται ξεκίνησε με νοοτροπία προς αυτή την κατεύθυνση έχω την αίσθηση. Το ίδιο πρέπει να γίνει πλέον και στην Αλικαρνασσό!
Και φυσικά υπάρχουν και άλλα αρνητικά παραδείγματα με πολλές κρητικές ομάδες που τις τελευταίες δεκαετίες, αρχής γενομένης από τα 80es ήθελαν την εφήμερη χαρά, έφτιαχναν ομάδες με τεράστιο προυπολογισμό και όταν τα...λεφτά τέλειωναν, έσβηναν από τον ποδοσφαιρικό χάρτη!
Κλείνοντας θα προσθέσω, πως, ναι, στο Ατσαλένιο πόνεσαν όταν η ομάδα του προσφυγικού προαστίου-με τη μεγάλη αγάπη των κατοίκων στο ποδόσφαιρο ανεξάρτητα από το πόσοι πάνε στο γήπεδο-έπεσε στο Τοπικό! Δεν το άξιζε αυτό ο ΠΟΑ! Πόνεσαν ναι, αλλά έμειναν και περήφανοι και αυτό έχει μεγαλύτερη σημασία ακόμα και αν δεν επιστρέψουν άμεσα στις μεγαλύτερες κατηγορίες! Όσες απαιτήσεις κι αν έχει ο κόσμος της ομάδας...
Στήριξη στα δικά του παιδιά, βάρος στην Ακαδημία (με Καλέμπουμπα και τώρα με Λέλεκα στον προεδρικό θώκο) και το... καλάθι όπου φτάνει το χέρι! Πως μεταφράζεται όλο αυτό με μια λέξη; ΠΟΑ!!
