Καλημέρα και καλή εβδομάδα σε όλους! Χρόνια πολλά στο Ηράκλειο μας...
Θα έγραφα για την μεγάλη νίκη της Λίβερπουλ αλλά για μένα άλλο ήταν το γεγονός του σαββατοκύριακου (στο ποδόσφαιρο). Παρακολουθώντας χθες τηλεοπτικά το ντέρμπι Παναθηναϊκός-ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ, θα μπορούσα να σταθώ στο εκπληκτικό ματς, στην "αυτοκτονία" της Ένωσης, στη ψυχή για την ανατροπή που έβγαλε ο Παναθηναϊκός και άλλα πολλά σε ανάλογο ύφος. Ωστόσο προτιμώ να σταθώ στη στιγμή που μου έμεινε περισσότερο! Και αυτή δεν ήταν άλλη από τον μη πανηγυρισμό του Δημήτρη Κολοβέτσιο στο γκολ που έκρινε το ντέρμπι. Στο γκολ που πέτυχε για το τελικό 3-2, με τους συμπαίκτες του μέσα στο πάθος και το παιδί αυτό που έφυγε ως ακατάλληλος από την ΑΕΚ βρήκε την δύναμη να μην πανηγυρίσει! Δεν έσκασε καν ένα χαμόγελο στο πρόσωπό του και πράγματι ανεξάρτητα από τα όσα έγιναν στο παιχνίδι, για μένα ήταν ο μεγαλύτερο νικητής! Μπράβο σε αυτό το "ποδοσφαιρικό παιδί" του Γιάννη Πετράκη που μας είχε πει τα καλύτερα για την αξία του αλλά και τον χαρακτήρα του και είχε δίκιο σε όλα.
