Με το βαρύτιμο τρόπαιο του πρωταθλητή στο NBA, οι Γιάννης και Θανάσης Αντετοκούνμπο είναι πλέον στην Ελλάδα.
Μετά την άφιξη τους στο αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος» μίλησαν για… όλα.
Για το πρωτάθλημα των Μπακς, τα μοναδικά συναισθήματα, τις προκλήσεις που βάζει ο Γιάννης, την Εθνική ομάδα, όπως επίσης και για τον Θοδωρή Ιακωβίδη μετά το ξέσπασμά του στο Τόκιο και την επικοινωνία που είχα μαζί του ο Έλληνας σούπερ σταρ του ΝΒΑ.
Γιάννης: «Ευχαριστώ όλον τον κόσμο που έχουμε πάει ΝΒΑ και ζούμε το όνειρο μας. Είμαστε χαρούμενοι που είμαστε πίσω και βλέπουμε τους φίλους μας. Χαρούμενοι που φέραμε και το κύπελλο μαζί. Έπρεπε να περάσουμε μεγάλη διαδικασία. Είμαι πάρα πολύ χαρούμενος γιατί είναι ένα από τα μεγαλύτερα τρόπαια στον κόσμο βρίσκεται στην Ελλάδα. δεν ξέρω για πόσες μέρες θα βρίσκεται εδώ αλλά θα τα πάμε στα μέρη που μεγαλώσαμε, Σεπόλια και Ζωγράφου. Τώρα που το είδαμε πάλι, ακόμα δεν έχουμε πιστέψει τι έχει γίνει. Είναι τρομερό. Με σκληρή δουλειά από τους δυο μας και την ομάδα. Και φυσικά που όλοι μας στήριζαν από την Ελλάδα και εύχονταν ότι καλύτερο για την ομάδα».
Θανάσης: «Σας ευχαριστώ πάρα πολύ. Ευχαριστώ σε όλους τους ανθρώπους και κατά τη διάρκεια της σεζόν και από πρώτη στιγμή που παίζουμε μπάσκετ μας έχουν στηρίξει. Δεν έχω λόγια. Δεν το έχω πιστέψει ακόμα. Στο Μιλγουόκι μας φώναζαν ότι είμαστε νικητές. και του χρόνου ότι πρέπει να υπερασπιστούμε τον τίτλο είναι κάτι το απίστευτο. Όταν είσαι μικρό παιδί και βλέπεις youtube Και βλέπεις πανηγυρισμούς και λες μακάρι να πάρω και εγώ μέρος σε κάτι τέτοιο. Και το κάνεις πραγματικότητα. Το έζησα πέρυσι με τον άλλον μου αδερφό και το ζω και φέτος».
Γιάννης: «Ακόμα δεν το έχω πιστέψει. Όλη τη χρονιά προσπαθούσα να μην βλέπω χαϊλαιτ και τα παιχνίδια. Κάθε πρωί ανοίγω τηλεόραση και βλέπω Μιλγουόκι Μπακς, πρωταθλητές. Θέλω να κλάψω; Να Γελάσω; Δεν το έχω πιστέψει ακόμα. 75.000 κόσμος έξω από το γήπεδο, γεμάτο γήπεδο σε κάθε ματς. Στην παρέλαση φώναζαν όλοι bucks in Six. Μόνο που καταφέραμε και τα ζήσαμε τόσο νέοι με αδερφό μου, οικογένεια μου. Να βγω σε μπλουζάκι δεν με νοιάζει. Όλες οι στιγμές που έζησα στα αποδυτήρια και στο ματς και στον τελικό και με τον Γιωργο Πανου στα αποδυτήρια. Θέλω να το ξαναζήσω με τους συμπαίκτες μου. Κράτησε μόνο ένα βράδυ. Θέλω να το ξαναζήσω ως ομάδα και μακάρι να γινόμασταν καλύτεροι ως ομάδα. Και να είμαστε ακόμα πεινασμένοι ώστε να κερδίζουμε. Και να ζήσουμε πάλι τέτοιες στιγμές με το Μιλγουόκι και με την Εθνική. Με χαμηλά το κεφάλι θα ξαναζήσουμε πάλι τέτοιες στιγμές. Με τον θεό και πάλι δίπλα μας. Είναι εθιστικό αυτό το συναίσθημα. Θέλω να το ξαναζήσω. Είμαστε αυτοί σαν άνθρωποι. Θέλουμε να γινόμαστε καλύτεροι μαζί με τον Θανάση. Να φτάνουμε στα όρια μας. Θα κάνουμε τρομερά πράγματα στην καριέρα μας έχοντας τον Θεό δίπλα μας».
Γιάννης: «Ήταν μια απίστευτη διαδρομή , αλλά είχα ανθρώπους με βοήθησαν , με πίστεψαν και με έσπρωξαν να γίνω καλύτερος. το να είσαι πρωταθλητής ΝΒΑ είναι εθιστικό το συναίσθημα. Όμως το καλύτερο συναίσθημα είναι που έγινα πατέρας και θα ξαναγίνω. Δεν το πιάνει το συναίσθημα του ΝΒΑ. Όμως όλη η διαδρομή είναι τρελή. Και θα έχουμε τρόπαιο ΝΒΑ με Θανάση και θα πηγαίναμε το τρόπαιο όπου θέλαμε. Ας βάζαμε κανένα σουτ πρώτα. Δεν έχουμε σταματήσει ως οικογένεια. Και αυτό είναι το νόημα στη ζωή. Οι γονείς μας δεν σταμάταγαν. Δούλευαν κάθε μέρα για να μας μεγαλώσουν και να μας ταΐσουν. Από εκεί τα έχουμε πάρει όλα. Δεν μπορούμε να σταματήσουμε γιατί οι γονείς μας δεν σταμάτησαν. Όλα αυτά που έρχονται, λεφτά, διαφημίσεις, τρόπαια, είναι μόνο μέσα από τη σκληρή δουλειά. Χωρίς αυτή δεν έρχονται. Δεν ξέρω ποιο είναι το ταβάνι. Κάθε χρόνο ξεπερνάμε αυτό που κάναμε πέρυσι. Και αυτό θα συνεχίσουμε να κάνουμε. Δεν ξέρω αν πάρουμε άλλο πρωτάθλημα. Αυτό που ξέρω είναι ότι αύριο θα πάω να κάνω προπόνηση. Αύριο. Αυτή είναι η νοοτροπία μας και δεν θα αλλάξει».
Θανάσης: «Δεν ήταν δύσκολο να βλέπω το ματς από το το σπίτι. Είναι η ομάδα. Το πιο δύσκολο δεν ήταν το Game 5 και το Game 6, αλλά ότι δεν ήμουν εκεί να βοηθήσω με οποιονδήποτε τρόπο. Όμως το συναίσθημα που ένιωσα και αυτά που έβλεπα, ήταν κάτι το απίστευτο. Δεν με πείραξε που δεν ήμουν στους πανηγυρισμούς, αλλά ότι δεν ήμουν εκεί να βοηθήσω. Στο τέλος καταλάβαμε ότι το τρόπαιο είναι στο κτίριο. Δεν θα έφευγε για να πάει στο Φοίνιξ».
Γιάννης: «Αυτό ακριβώς. Αυτό ακριβώς κάναμε ως ομάδα. Να μην έφευγε από το γήπεδο το τρόπαιο».
Γιάννης: «Κάθε ματς ήταν διαφορετικό. Τελευταία φορά ήταν πριν από 50 χρόνια. Όταν κερδίσαμε σειρά ήταν το 2019 μετά το 2001. Δεν ξέραμε. Και πηγαίναμε ματς-ματς. Παίζαμε καλό μπάσκετ και θέλαμε να ήμασταν καλύτεροι σε κάθε παιχνίδι. Όμως όταν κερδίσαμε το Μαϊάμι 4-0 μας έδωσε μεγάλη αυτοπεποίθηση. Πέρυσι μας είχε αποκλείσει 4-1. Εκείνη τη στιγμή δεν πιστεύαμε ότι θα κερδίσουμε το πρωτάθλημα. Χαρούμενοι ότι παίζαμε ωραίο μπάσκετ».
Θανάσης: «Με το Μπρούκλιν χάσαμε με 50 και ήμασταν κάτω 2-0. Όμως κοιτάζαμε ματς-ματς».
Γιάννης: «Μακάρι να μπορούσαμε να παίζαμε τώρα στους Ολυμπιακούς Αγώνες και να μην ήμασταν εδώ. Θέλω να κάνω τη δουλειά μου και να πηγαίνω σπίτι μου και με την οικογένεια μου. Δεν με ενδιαφέρει να είμαι το πρόσωπο του ΝΒΑ. Δεν είμαι Αμερικάνος. Δεν θέλω να είμαι το πρόσωπο του ΝΒΑ, αλλά να είμαι ο Γιάννης και να δουλεύω. Για την Εθνική μακάρι να είχαμε προκριθεί. Θέλω πολύ να βοηθήσω την Εθνική με οποιονδήποτε τρόπο ώστε να κάνουμε κάτι σπουδαίο στο μέλλον. Να έχουμε καλούς παίκτες καλούς προπονητές, καλό σύστημα και να εκπροσωπήσουμε σωστά τη σημαία. Το επόμενο πράγμα που θέλω πάρα πολύ», και συνέχισε: «Ο Θανάσης μου βάζει challenge. Μου λέει ότι δεν μπορώ να βάλω μια βολή. Η οικογένεια μου με βοηθάει να βάζω προκλήσεις σε μένα. Με βοήθησε πολύ ο Κόμπι που μου έβαζε προκλήσεις και αν πίστεψε εκείνος σε εμένα, τότε δεν υπάρχει κάτι άλλο. Θέλω να γίνω καλύτερος να βελτιωθώ και να κάνουμε αυτό που αγαπάμε με χαμόγελο. Και όποια πρόκληση έρχεται θα είμαστε εδώ για να την χαρούμε».
Θανάσης: «Όταν βλέπεις τους γονείς σου οι οποίοι παλεύουν και είναι πάντα με ένα χαμόγελο, τότε το αποκτάς. Μένει αυτό. Από το να μην έχεις να φας στο να μην μπορείς να βάλεις μια βολή, δεν είναι τίποτα. Τη βολή θα τη βάλεις αύριο».
Γιάννης: «Έκατσα 1-2 λεπτά με την οικογένεια μου μετά το τέλος προσπαθώντας να καταλάβω τι έχει γίνει. Είναι εθιστικό. Μου αρέσει να παίζω στα πλέι-οφ. Οταν η μπάλα είναι βαριά. Όταν παίζω στους τελικούς. Ήξερα την πίεση αλλά το διασκέδαζα. Έχω περάσει πίεση όλη μου τη ζωή. Είναι λίγο δύσκολο, αλλά βρήκα έναν τρόπο για να διασκεδάζω τι έκανα εκείνη τη στιγμή. Μετά πάει, το 'τι θα γίνει μετά;' Δεν θα ξαναπαίξουμε αύριο; Είσαι τόσο χαρούμενος και ενθουσιασμένος που είσαι στο ΤΟΡ επίπεδο, αλλά τώρα πρέπει να το ξανακάνω. Αυτό είναι το επόμενο challenge το οποίο βάζω στον εαυτό μου. Μου αρέσει να το ξανακάνω. Να μπορώ να το ξανακάνω. Ήξερα πόσο χαρούμενος ήταν όλος ο κόσμος που θέλω να το ξανακάνω. Δεν μου αρέσει να απογοητεύω τον κόσμο. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι θέλω να το ξανακάνω. Είμαι ΟΚ με αυτό».
Γιάννης για τον Θοδωρή Ιακωβίδη: «Το να είσαι στο ΤΟΡ επίπεδο είναι δύσκολο. Τα περισσότερα βράδια στο Μιλγουόκι ήμουν μόνο μου με την οικογένειά μου. Είναι βαρύ όλο αυτό που περνάς όταν είσαι αθλητής. Δεν το συζητάνε οι αθλητές γιατί όταν λένε τους απαντάνε 'έλα μωρέ παίρνεις εκατομμύρια'. Χάρηκα που βγήκε και έκλαψε. Έβγαλε τα συναισθήματα του. Δεν τον ξέρω τον Θοδωρή, αλλά μιλήσαμε λίγο στο Instagram. Αυτά τα βάρη δεν πρέπει να τα σηκώσεις μόνος του. Όπως και ο Καλαϊτζάκης που θα έρθει στους πρωταθλητές Μπακς. Πρέπει να τον στηρίξουμε».
Θανάσης για Ιακωβίδη: «Τεράστιο συγνώμη σε Θοδωρή απ’ όλους μας. Και στον επόμενο Θοδωρή. Δεν γίνεται να σηκώσει μόνος του αυτά τα βάρη. Όλοι είμαστε μαζί του».
Το κάλεσμα του Γιάννη στα Σεπόλια: «Με μάσκες θα είμαστε πολύ προσεκτικοί. Θα βρούμε μια ώρα για να κατεβούμε στα Σεπόλια. Να βγάλουμε φωτογραφίες και να παίξουμε μπάσκετ. Τις επόμενες ημέρες θα κατεβούμε Σεπόλια, θα είμαστε εκεί με το τρόπαιο και να παίξουμε μπάσκετ. Θα πάμε να το χαρούμε τα παιδιά».
