Ο Μανόλης Παπακαλιάτης έχει συνδεθεί με το μπάσκετ. Όχι απλά έχει συνδεθεί-και δικαίως-αφού υπήρξε αθλητής και διαιτητής, αλλά κυρίως ο διοικητικός ηγέτης που έφερε το Ηράκλειο και την Κρήτη για πρώτη φορά στη μεγάλη κατηγορία, αλλά το ονοματεπώνυμο αυτό θα μείνει για πάντα χαραγμένο στη μπασκετική ιστορία αυτού του τόπου ως ευεργέτη του αθλήματος με την πορτοκαλί μπάλα! Και όμως, πόσοι από εσάς ξέρετε πως όταν ήταν παιδί είχε σε προτεραιότητα το ποδόσφαιρο και όνειρό του ήταν να παίξει στον ΟΦΗ; Λίγοι έως ελάχιστοι. Ο ίδιος ξεκίνησε από τα παιδικά του χρόνια να μιλάει στις "Αθλητικές Ιστορίες" και η συζήτηση κράτησε για ώρες στο γραφείο του, δίπλα στον Ι.Ν. Αγίου Δημητρίου, στο κέντρο της πόλης. Ας ελπίσουμε ότι εμείς δημοσιεύουμε τα σημαντικότερα...
"Ο πατέρας μου είχε καφενείο στο κέντρο του Ηρακλείου, στις Τρεις Καμάρες. Αγαπούσε τον ΟΦΗ και αυτή η αγάπη είχε περάσει και σε μένα! Θυμάμαι λίγο πιο κάτω στο Μειντάνι στα γραφεία της ομάδας να βγαίνουν στο μπαλκόνι και να ανακοινώνουν το αποτέλεσμα του αγώνα, όταν ήταν εκτός έδρας, θυμάμαι και μια αφίσα όταν ο Μέρμηγκας (σ.σ. επώνυμο) να έχει δημιουργήσει προβλήματα στον ΟΦΗ, με ένα φίδι να...δαγκώνει τον Μέρμηγκα! Ήθελα να παίξω ποδόσφαιρο και έκανα τα πρώτα μου βήματα σε μια ομάδα, τον ΟΦΗ όπου ο θείος μου Μανόλης Παπακαλιάτης έκανε τα πάντα για να έχει δύναμη και το δικό της γήπεδο. Για αυτό τιμήθηκε και με την αίθουσα που πήρε το όνομά του. Ωστόσο ο πατέρας μου δεν ήθελε να παίξω ποδόσφαιρο, το άθλημα ήταν εκείνα τα χρόνια (σ.σ. τέλη δεκαετίας '50) παρεξημένο, το ξέρετε αυτό, με αποτέλεσμα αργότερα να στραφώ στο μπάσκετ αφού αγαπούσα από μικρό παιδί τον αθλητισμό".
"Κορυφαίος όλων ο Βουζουνεράκης"
Ο Μανόλης Παπακαλιάτης συνεχίζει να θυμάται τα χρόνια του κοντά στον ΟΦΗ και επιλέγει και την κορυφαία τριάδα ποδοσφαιριστών που είδε να αγωνίζονται με τον "Ομιλο"... "Αν έπρεπε να διαλέξω μια κορυφαία τριάδα θα είχα στην κορυφή της τον Πέτρο Βουζουνεράκη. Δεύτερο τον Κώστα Παπουτσάκη και τρίτο τον Κώστα Παπουτσάκη". Θυμάμαι βέβαια πόσο δυνατός ήταν ο Λεμονής και το στυλ που δεν άφηνε τον αμυντικό να τον τζαρτζάρει αλλά και το πόσο μεγάλος γκολτζής ήταν ο Δημήτρης ο Παπαδόπουλος που ασφαλώς τον πρόλαβα καλά και στα πρώτα του χρόνια με τον Εργοτέλη. Θυμάμαι και τον πιο παλιό τον Βάβουλα, τον είδα να σκίζει τα δίχτυα! Στον Εργοτέλη εκτός από τον Παπαδόπουλο θυμάμαι έντονα και τον Τζανή, είχε πολύ καλούς παίκτες ο Εργοτέλης. Από τον ΟΦΗ μου άρεσε πολύ και ο Θέμελης ενώ στη μνήμη μου είναι και ο Ξενικάκης και βέβαια το θηρίο ο Καρακυριάκος που έπαιξε και μπάσκετ αφού είχε τα σωματικά προσόντα που δύσκολα έβρισκες πριν 50 χρόνια"...
"Πολλά λεφτά για το μπάσκετ"
Και φτάσαμε στα χρόνια του μπάσκετ... "Έπαιζα από τις αρχές της δεκαετίας του ΄60 στο σχολείο, ακολούθησαν τα χρόνια στο Ηράκλειο, ακόμα και στη Β΄Εθνική, από το 1968 που ήταν η ιστορική χρονιά της ΑΕΚ και του ελληνικού μπάσκετ μέχρι και το 1978 έπαιζα (στη φωτογραφία που ακολουθεί από το μακρινό 1972, ο Μανόλης Παπακαλιάτης φτάνει στο λέι απ παρά την πίεση του Μπολέτη του Εργοτέλη ενώ παρακολουθεί ο αείμνηστος Βασίλης Ευαγγελινός που είχαμε φιλοξενήσει στις "Αθλητικές Ιστορίες" καθώς είχε εξελιχθεί σε κορυφαίο αθλητικό μάνατζερ στην Ελλάδα...)
Παιχνίδια σε δύσκολες συνθήκες στο ανοικτό γήπεδο της Δουκος Μποφόρ αλλά και στο Μαρτινέγκο. Υπήρχαν όμως και παιχνίδια στο κλειστό της Βάσης και φίλοι πολλοί σε μια παρέα που γινόταν όλο και πιο δεμένη. Στο φωτογραφικό στιγμιότυπο που ακολουθεί (1970) βλέπουμε τον Μανόλη Παπακαλιάτη να προσπαθεί να σημειώσει καλάθι παρά το...φάουλ από τον Γιάννη Ναλετάκη...
Στη συνέχεια έγινα διαιτητής μπάσκετ και βλεποντας το ταλέντο που είχε ο Γιάννης Ράλλης βοήθησα να προωθηθεί και με δικαίωσε με την πορεία του. Ασφαλώς θυμάμαι και σαν παίκτη τον Κώστα Ρήγα που έγινε κορυφαίος διαιτητής. Ο πατριάρχης του κρητικού μπάσκετ ήταν ο Παύλος Βαρζακιάν. Μου μετέφερε μεγάλη αγάπη για το Ηράκλειο και όταν μπήκα στα διοικητικά είχα την επιθυμία να φτάσω αυτή την ομάδα εκεί που δεν είχε πάει καμία άλλη πριν στην Κρήτη! Μια καλή γνωριμία με τον Βεζυρτζή του ΠΑΟΚ βοήθησε να φέρουμε παίκτες από εκεί αλλά οι παίκτες πληρώνονταν και μάλιστα πολύ καλά, όπως και η ομάδα της Θεσσαλονίκης! Στη συνέχεια όταν πανηγυρίσαμε την άνοδο στην Α1 φτάναμε σε χρόνια που έπρεπε να βάζω μεγάλα ποσά! Κοντά στα 2.5 εκατομμύρια! Φανταστείτε πως ο Ορτίθ έπαιρνε 350.000 δολάρια αλλά υπήρξε και συμβόλαιο με 400.000! Κάποια στιγμή κουράστηκα να πληρώνω αφού δυστυχώς δεν υπήρχε και μεγάλη ανταπόκριση από τον κόσμο"...
"Δίπλα στους βετεράνους και μόνο"
Αφού προηγήθηκε μια ακόμα σπάνια φωτογραφία του 1970 από το κλειστό Γυμναστήριο στην Αμερικανική Βάση στις Γούρνες και τον Μανόλη Παπακαλιάτη να προσπαθεί να σταματήσει τον Κώστα Σουγιά σε παιχνίδι ΟΦΗ-Ηράκλειο (και με Αμερικανό διαιτητή (αρχείο Μιχάλη Δασκαλάκη τον οποίο και ευχαριστούμε θερμά) για επίλογο ρωτήσαμε τον κορυφαίο μπασκετικό παράγοντα των προηγούμενων δεκαετιών αν θα ήθελε να επιστρέψει σαν παράγοντας στον αθλητισμό με δεδομένο ότι στο παρελθόν είχε ενδιαφερθεί και ήταν κοντά και στον ΟΦΗ. Τον ρωτήσαμε ένα παραπάνω για το μπάσκετ αφού όπως είπε ο Νίκος Τούλης δεν υπάρχουν "Παπακαλιάτηδες" για να πάει ξανά ψηλά. Ωστόσο ήταν ξεκάθαρος: "Θα είμαι δίπλα στην προσπάθεια των βετεράνων! Μπράβο στον Τούλη και τον Μιχάλη τον Δασκαλάκη για τα όσα έκαναν. Θα είμαι δίπλα στους βετεράνους αλλά μέχρι εκεί..."
Από το ανοικτό γήπεδο της Δουκός Μποφόρ στα μπασκετικά "σαλόνια"
Με ηγέτη και βασικό χρηματοδότη τον Μανόλη Παπακαλιάτη, η ομάδα μπάσκετ του Ηρακλείου (στην παραπάνω φωτογραφία το 1988 με πρόεδρο Μανόλη Παπακαλιάτη και προπονητή Νίκο Τούλη) έφτασε στο ζενίθ από τα μέσα της δεκαετίας του '90 μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 2000. Την περίοδο 1993–94 το Ηράκλειο αγωνίστηκε στην Α2 Εθνική Κατηγορία, ενώ την επόμενη χρονιά κατέλαβε την 2η θέση και προβιβάστηκε για πρώτη φορά στην ιστορία του στην Α1 Εθνική Κατηγορία, αλλά υποβιβάστηκε αμέσως στην Α2. Επέστρεψε όμως σοφότερο αφού την περίοδο 1996–97 κατέκτησε το πρωτάθλημα και επανήλθε στην Α1 όπου παρέμεινε μέχρι την περίοδο 2003–04. Ως το 2007, το Ηράκλειο ήταν η μοναδική ομάδα της Κρήτης που αγωνίστηκε στην κορυφαία εθνική κατηγορία, καθώς πλέον τα πρωτεία κατέχει πλέον ο πρώην ΑΓΟ Ρεθύμνου (νυν Ρέθυμνο Cretan Kings).
*Στην Α1 της περιόδου 1997–98, το Ηράκλειο κατάφερε να τερματίσει στην 8η θέση του πρωταθλήματος, εκμεταλλευόμενο κυρίως την ισχυρή του έδρα στο Λίντο, όπου κατάφερε να κερδίσει σχεδόν όλες τις μεγάλες ομάδες και είχε ρεκόρ 13–2 σε κανονική περίοδο! Έτσι πήγε στα πλέι οφ, επιτυχία που του επέτρεψε την συμμετοχή του στο Κύπελλο Κόρατς την περίοδο 1998–99 όπου έφτασε μέχρι την φάση των "32". Τις επόμενες χρονιές στην Α1 το Ηράκλειο ήταν αρκετά ανταγωνιστικό, ενώ σημαντική επιτυχία ήταν η συμμετοχή της ομάδας στο φάιναλ φορ του Κυπέλλου Ελλάδας της περιόδου 2002–03, όπου πήρε την 4η θέση.
