Είναι όμορφο να αισθάνεσαι την ανταπόκριση και τα συναισθήματα που νιώθουν οι άνθρωποι που έχουν προσφέρει στον αθλητισμό αλλά και την κοινωνία. Και αυτό πραγματικά έχω την τύχη να το νιώθω χρόνια τώρα που ασχολούμαι με τους παλαίμαχους και δη τα τελευταία χρόνια με τις "Αθλητικές Ιστορίες" στην εφημερίδα "Νέα Κρήτη" και από τον περασμένο Νοέμβριο στην ΚΡΗΤΗ TV...
Ωστόσο με ευχαριστεί εξίσου όταν βλέπω πως και οι ίδιες οι ομάδες δεν ξεχνάνε ποιοι ήταν αυτοί που τις μεγάλωσαν, που έβαλαν "πλάτη" στα πρώτα δύσκολα χρόνια που δημιούργησαν γενιές φιλάθλων.
Κάτι που για παράδειγμα κάνει ο μπασκετικός ΟΦΗ μέσα στην περίοδο που διανύουμε και χθες βρεθήκαμε και είδαμε από κοντά τα...δάκρυα του Κώστα Σουγιά και του Στέλιου Λιναρδάκη, δύο ανθρώπων καταξιωμένων στην κοινωνία του Ηρακλείου που βραβεύτηκαν χθες στο κλειστό του ΒΑΚ από την "ομιλίτικη καλαθοσφαίριση".
Ο Κώστας Σουγιάς για όσους δεν γνωρίζουν αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα υγείας (δεν το κρύβει) και χθες πραγματικά ένιωσε "πιο δυνατός από ποτέ", όπως μας είπε και ο ίδιος. Γιατί η ομάδα με την οποία μεγάλωσε δεν τον ξέχασε, τη στήριξε στα δύσκολα, τον στήριξε στα δύσκολα. Έτσι πρέπει να είναι ο αθλητισμός!
