Μετά την απώλεια του Στέλιου Καζαντζίδη και του Κώστα Βουτσά θα τολμήσω να πω ότι αυτή του Νίκου Ξανθόπουλου ήταν η αμέσως μεγαλύτερη για τον προσφυγικό ελληνισμό...
Έμεινε στην ιστορία ως «παιδί του λαού» καθώς ενσάρκωνε το φιλότιμο και την καλή καρδιά σε εποχές δύσκολες και κρατούσε όρθια την Ελλάδα της φτώχειας αλλά και της προσφυγιάς που τέσσερις δεκαετίες μετά τον ξεριζωμό είχε ορθοποδήσει αλλά δεν μπορούσε να ξεχάσει όσους δεν "πέρασαν ποτέ απέναντι"...
Και ως παιδί προσφύγων ι Νίκος Ξανθόπουλος έγινε ΑΕΚτζης και μάλιστα υπήρξε και αθλητής στίβου (τον θαυμάζουμε στη σχετική φωτογραφία) με πολύ καλές επιδόσεις. Το 1952, σε ηλικία 18 ετών, ο ΣΕΓΑΣ εξέδωσε το πρώτο του δελτίο, ως αθλητή, στην αγαπημένη του ΑΕΚ ενώ δοκίμασε να παίξει και ποδόσφαιρο στην ΑΕΚ. Αλλά το πιο μεγάλο ταλέντο το είχε στην υποκριτική και αυτή τον κέρδισε...
Δεν θα σε ξεχάσουμε Νίκο Ξανθόπουλε, σε ευχαριστούμε εμείς και ακόμα περισσότεροι οι γονείς μας και οι πρόγονοί μας γιατί ήσουν στήριγμα, μεγάλο στήριγμα για αυτούς που έζησαν "την Οδύσσεια ενός ξεριζωμένου", για την "ξεριζωμένη μας γενιά"...
