-Πως την έχεις δει κύριε υφυπουργέ; Ο κόσμος υποφέρει μέσα στη δίνη του σκληρού Lockdown της πανδημίας, αλλά εσύ τρέχεις σαν τον Κακλαμανάκη με τη σανίδα του στα κύματα, να τους πετάξεις στο δρόμο; Σε γυάλα ζεις, η σε πιέζει τόσο ο «Big Brother»;
Σίγουρα είναι πολιτική η μανία υλοποίησης –που γιγαντώνεται με την προσωπική- να ελέγξει τα πάντα όλα, με «κάθε τρόπο»...
Το να προωθείς όμως με τόσο ζήλο, σε αυτούς τους καιρούς, την έξωση αθλητικών σωματείων που δεν είναι στο «Μητρώο» (σ.σ.: ακόμη δεν μπορεί να το διαχειριστεί... από αδυναμία η ίδια η ΓΓΑ), από τις δημόσιες και δημοτικές αθλητικές εγκαταστάσεις, το λιγότερο ως πράξη, είναι απάνθρωπη.
Η επισήμανση μας ως σχόλιο, υφίσταται, από τον περασμένο Οκτώβριο όταν ο υφυπουργός περνούσε το νομοσχέδιο μέσω υπουργείου Εσωτερικών στη Βουλή, για να πετάξει έξω από τις αθλητικές εγκαταστάσεις των Δήμων τα σωματεία που δεν έχουν εγγραφεί στο Μητρώο της ΓΓΑ, προσφέροντας παράλληλα στην αυτοδιοίκηση τη δυνατότητα να πληρώνει τα έξοδα μετακίνησης των σωματείων της. Εναλλακτικές για τους αδύναμους, μηδέν!
Κι όμως, εκείνος, βιαστικός ζωσμένος με την περίεργη «εργαλειοθήκη» του, ακόμη και αναρμοδίως πολεμά τον λαϊκό αθλητισμό κι όποιον πάρει ο χάρος. Ε, έλεος… Ελπίζουμε ο υπουργός Εσωτερικών Μάκης Βορίδης, να μην παρασυρθεί...
Οι επιλογές φαίνονται καθαρά και από τις επιλεκτικές αποφάσεις που άφησαν έξω από τη δράση τις μικρές κατηγορίες στον αθλητισμό.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καθόλου καλή μαρτυρία από τη διαχείριση του αθλητισμού, όταν βρέθηκε στην εξουσία (μαζί του ζήσαμε δράματα Κοντονή και Βασιλειάδη, Δρόσους και «golden boys», αλλά εδώ μπορεί να έχει δίκιο, έστω και... τσιμπημένα: «Είναι ηλίου φαεινότερο ότι κυβέρνηση «άνοιξε» τον αθλητισμό επιλεκτικά και μόνο για όσες κατηγορίες περιλαμβάνονται στα στοιχηματικά κουπόνια για να μην… χάνονται τα έσοδα»!
Για να κατανοήσετε την δύσκολη κατάσταση που έχει διαμορφωθεί μετά από δέκα μήνες απραξίας, δείτε το βίντεο που δημοσιεύτηκε στην σελίδα του ΠΣΑΠ όπου οι ποδοσφαιριστές της Football League, «φωνάζουν» για ακόμα μια φορά, με αγωνία το δίκιο τους, που δεν ακούει κανένας εκεί πάνω. Όπως:
«Εδώ και 10 μήνες βιώνουμε τη διάκριση και τον ρατσισμό. Νιώθουμε την αδικία να τρυπάει το κορμί μας. Πόσο ακόμα θα μας αντιμετωπίζετε σαν παιδιά κατώτερου Θεού; Πόσο ακόμα θα μας αντιμετωπίζετε σαν να είμαστε αόρατοι;…».
Η καθημερινότητα είναι σκληρή και επώδυνη, όχι μόνο στη διαβίωση αλλά και στην επιβίωση. Ψιλά γράμματα για άνετα μοντελάκια της πολιτικής εξουσίας, αν λάβει κανείς υπόψιν μια σειρά από επιλογές σε αποφάσεις , όπως αυτή που τολμά να επισπεύσει σε βάρος πραγματικών αιμοδοτών του αθλητισμού, ο συμπατριώτης υφυπουργός των σπορ.
-(Έχει, το περιθώριο για έναν διαλογισμό επαναφοράς στην κανονική ζωή και να βάλει αυτά τα σχέδιά του στον καταψύκτη…)
