Τα πολλά λόγια, είναι φτώχεια. Κάποιοι δεν θα το παραδεχτούν ποτέ, προκειμένου να καλύπτουν τις «ζαβολίτσες» τους στη δημόσια σκηνή.
Οι εξελίξεις με την τροπολογία Αυγενάκη, την εισήγηση Δέδε να αρθεί η υποψηφιότητα του Παγκρητίου για τον τελικό UEFA Conference League 2022-2023 από την ΕΠΟ και άλλα επίκαιρα συναφή, αποκαλύπτουν το εύρος ενός «πατρωναρισμένου» και «χρωματισμένου» συστήματος σε πολιτική και ποδόσφαιρο. Πράγματα που αποκρυπτογραφούνται με το κλασικό «τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια»…
Αν ο υφυπουργός είχε καλύψει το Παγκρήτο με τα χρόνια ζητήματα των ελλείψεων στις υποδομές του, δύσκολα θα μπορούσε ο «θιγμένος» από την τροπολογία ποδοσφαιρικός μεγαλοπαράγοντας, να επηρεάσει την «αρματωμένη» από τον ίδιο διοίκηση της ΕΠΟ να «ποδοπατήσει» το αίτημα για την διεθνή διοργάνωση.
Απαράδεκτο να βλέπεις έναν υφυπουργό να παραμερίζει την ΕΠΣΗ και να το παίζει τόσο καιρό αθλητικός ιμπρεσάριος, διορίζοντας άτομα του περιβάλλοντος του με έργο μηδέν στο ξεσκέπαστο Παγκρήτιο, άθλιο από την άλλη να αισθάνεσαι έναν ποδοσφαιρικό μεγαλοπαράγοντα να χτυπά με την απόλυτη επιρροή του στην ΕΠΟ, ολόκληρο Ηράκλειο και το αίτημα του φακέλου υποψηφιότητας του.
Όχι (πραγματικά) φίλτατε Αλέξη δεν μασάμε σανό. Η εισήγησή για την άρση της υποψηφιότητας, συνδυάζεται εμφανέστατα με τις τροπολογίες του Αυγενάκη ως μια ακόμη ευκαιρία να εκτεθεί. Ας το έλεγες νωρίτερα…
Ο απλός φίλαθλος έχει αισθητήρια που συχνά είναι αδιάψευστα. Εδώ εξυπηρετούνται συγκεκριμένες στοχεύσεις.
Το έχουμε τονίσει και στο νομοσχέδιο του ηλικιακού ρατσισμού (θα ωχριά ο Πούτιν που πάει για πρόεδρος της Ρωσίας ως τα 83 του χρόνια), αλλά και στις βαθιές βλέψεις του «γρήγορου» Μητρώου, φτάνοντας στα τωρινά «τελεσίδικα» που με την επίμαχη τροπολογία αντικαθίστανται με τη λέξη «αμετάκλητα».
Την ώρα που οι «Χαλίφηδες» του Ελληνικού ποδοσφαίρου μειώνουν βάναυσα το κύρος της ΕΠΟ και την διασύρουν ξανά διεθνώς, δεν γίνεται η όποια κυβέρνηση να δείχνει ποιος από αυτούς θα είναι από πάνω ή από κάτω, μέσα ή έξω.
Μην κρυβόμαστε, όλα για την άλωση της ΕΠΟ γίνονται και για τις εκλογές που αναδεικνύουν ποιος θα έχει όλο το χέρι του πάνω της, μετατρέποντας την από υπερκείμενο οίκο του ποδοσφαίρου, σε οίκο ανοχής.
Μια ακόμη παράσταση που εμφανίζει την βαθιά αλήθεια ότι κανείς δεν ενδιαφέρεται για το ελληνικό ποδόσφαιρο, γιατί καθένας το θέλει για τα μούτρα του. Επομένως χωρίς αξιοπιστία και αξιοπρέπεια.
Τα ίδια έκανε και η προηγούμενη αθλητική ηγεσία, επιλέγοντας τα διαπλεκόμενα ποδοσφαιρικά και μιντιακά πρόσωπά της, από τον Σταύρο ως τον Γιώργο. Όπως και οι ηγεσίες της ΕΠΟ.
Μόνο που είναι πρώτη φορά στα χρονικά, μια Ομοσπονδία να τορπιλίζει μια εθνική προσπάθεια, όπως ο τελικός του Παγκρητίου για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των «χειραγωγών» της, αντλώντας την εξουσία από την «εξαγορά» των ψήφων των Ενώσεων…
