Μια ονειρική χρονιά ολοκληρώθηκε με τον καλύτερο τρόπο για το Δειλινό, το οποίο μπήκε ως αουτσάιντερ στη σειρά των τελικών του τοπικού πρωταθλήματος μπάσκετ των ανδρών απέναντι στον Εργοτέλη, βρέθηκε πίσω στις νίκες (2-1 υπέρ των “κιτρινόμαυρων”) και όμως κατάφερε να ανατρέψει τα δεδομένα, όπως ανέτρεψε και το -16 στον τρίτο και τελευταίο τελικό για να κατακτήσει το πρωτάθλημα και να επιστρέψει στη Γ’ Εθνική μετά από 10 χρόνια.
Η έκπληξη του φετινού πρωταθλήματος δεν ήταν και πολύ... έκπληξη για όσους την έζησαν από κοντά. Η εξαιρετική χημεία μεταξύ των παικτών και ο χαρακτήρας που έβγαζε η ομάδα εντός του παρκέ προμήνυαν τα όσα θα ακολουθήσουν και δεν ήταν καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι ο Γιώργος Γωνιωτάκης και ο πρόεδρος της ομάδας Γιώργος Χιωτάκης έκαναν ήδη πλάνα για τη Γ’ Εθνική από τον Φεβρουάριο...
Οδηγός αυτής της προσπάθειας ο Γιώργος Γωνιωτάκης, ο οποίος ανέλαβε πριν από τρία χρόνια τα ηνία της ομάδας και κατάφερε να την οδηγήσει στην κατάκτηση του τίτλου στο φινάλε της φετινής αγωνιστικής σεζόν.
«Με πλησίασε ο τότε πρόεδρος του Δειλινού, Σωτήρης Καταρτζόγλου, με το σκεπτικό να αναδιαρθρώσουμε τις ακαδημίες», εξομολογείται στη “Ν.Κ.” ο Ηρακλειώτης τεχνικός, ο οποίος προχώρησε άμεσα σε αλλαγές.
«Ανανέωσα εκ βάθρων την ομάδα των ανδρών, καθώς έφυγαν σχεδόν όλοι οι μεγάλοι σε ηλικία παίκτες και το ρόστερ πλαισιώθηκε από 19χρονους και 20χρονους. Ταυτόχρονα ξεκινήσαμε να δουλεύουμε τις ακαδημίες. Στα μέσα της σεζόν έφυγε ο Καταρτζόγλου και ανέλαβε ο Γιώργος Χιωτάκης, με τον οποίο υπήρξε ταύτιση απόψεων και γεννήθηκε μια πραγματική φιλία μεταξύ μας. Μαζί και οι Δημήτρης Βογιάκης και Δημήτρης Χαραλαμπάκης. Όλοι μαζί αναδιαρθρώσαμε τις ακαδημίες και πλέον έχουμε και βοηθό και τον Σπύρο Γρύλλη, που θέλει να ασχοληθεί με την προπονητική».
Πώς όμως έφτασε η ομάδα να διεκδικεί τίτλο τη φετινή σεζόν;
«Φέτος αποφάσισα, με τη στήριξη και των υπολοίπων, να μειώσω το ρόστερ του ανδρικού, ώστε να υπάρξουν κενές θέσεις για τα παιδιά των ακαδημιών. Υπήρχαν 4-5 αξιόλογα παιδιά και κάλυψαν τις υπόλοιπες θέσεις. Παρ’ όλα αυτά, ποτέ δεν ήμασταν περισσότεροι από 8 στις προπονήσεις, καθώς οι επαγγελματικές υποχρεώσεις δεν το επέτρεπαν. Όλα ήρθαν με την πάροδο του χρόνου. Το εγχείρημα με το εφηβικό δεν πέτυχε, καθώς δεν είμαι ευχαριστημένος από την ανταπόκριση. Ξεκινώντας, ωστόσο, η χρονιά, τα παιδιά δέθηκαν μέσα σε χρόνο-ρεκόρ μεταξύ τους. Πριν καν το καταλάβω ήταν ομάδα. Την 1η αγωνιστική χάσαμε από τον Εργοτέλη και όλοι μάς είπαν ότι δύσκολα θα καταφέρναμε να μπούμε στην τετράδα. Για εμάς αρχικός στόχος ήταν να παίξουμε καλό μπάσκετ και να “σπρώξουμε” τις ακαδημίες και, εάν καταφέρναμε να μπούμε στην τετράδα, θα ήταν καλοδεχούμενο. Μετά τον Εργοτέλη, όμως, ξεκίνησε μια ξέφρενη πορεία, απόρροια του πόσο εύκολα κατάφεραν να “δέσουν” μεταξύ τους τα παιδιά. Όσοι βρίσκονταν στις προπονήσεις ήταν... λιοντάρια και έδειχναν έτοιμοι να... πεθάνουν στο γήπεδο. Ακόμα και τις δύσκολες μέρες έδιναν το 1000% στις προπονήσεις».
- Πότε άρχισες να σκέφτεσαι ότι η ομάδα μπορεί να φτάσει ως τον τελικό;
«Με την πάροδο του καιρού πίστευα ότι μπορούσαμε κάτι παραπάνω από την 4άδα. Πριν τα Χριστούγεννα είχαμε το παιχνίδι με τον Ηρόδοτο και μετά τη διακοπή ακολουθούσαν άλλα τρία παιχνίδια- “φωτιά” με τον Εργοτέλη, τον Κύδωνα και την Πεδιάδα. Είχα πει στον Χιωτάκη, “εάν πάρουμε δύο από αυτά τα παιχνίδια, θα είμαστε μέσα στους στόχους μας”. Τελικά έγινε το απίστευτο και νικήσαμε και τα τέσσερα και χάσαμε μόνο από τους έφηβους του Ηρακλείου σε αυτό το διάστημα. Τότε είπα στον πρόεδρο ότι η ομάδα θα φτάσει ως το τέλος. Από εκεί και πέρα είχαμε ένα όνειρο στο βάθος του μυαλού μας, όχι στόχο».
- Και φτάσαμε στους τελικούς με αντίπαλο τον Εργοτέλη, ο οποίος κέρδισε εύκολα το πρώτο μεταξύ σας παιχνίδι και έκανε το 2-1. Ποια είναι η αντίδραση;
«Δεν παίξαμε καλά στο πρώτο παιχνίδι. Τη Δευτέρα μαζευτήκαμε όλοι στην προπόνηση. Είπα στα παιδιά “για μένα είστε ήδη πρωταθλητές, αλλά θεωρώ ότι έχουμε δύο ματς να παίξουμε και όποιος έχει αντίθετη άποψη ας το πει”. Κανείς δεν είπε τίποτα. Φάνηκε στα μάτια τους ότι δεν ήθελαν να τελειώσει εκεί... Τους είπα “μη φοβηθείτε και μην αγχωθείτε, γιατί ποτέ δεν παίξαμε δύο σερί ματς κακά. Έχετε πίστη στα χέρια σας κα έχουμε δύο παιχνίδια μπροστά μας να ανατρέψουμε τα δεδομένα”. Στον δεύτερο τελικό για 34-35 λεπτά τα παιδιά έπαιξαν ολοκληρωτικό μπάσκετ. Στο τέλος μείναμε από δυνάμεις, αλλά νικήσαμε».
- Ο αγώνας που έκρινε τον τίτλο, ωστόσο, δεν ξεκίνησε ιδανικά για εσάς...
«Φάνηκε ότι είχαμε μπλοκαριστεί στο γεγονός ότι ήταν “παιχνίδι δίχως αύριο”. Ο Εργοτέλης ήταν διαβασμένος, έπαιξε όπως έπρεπε και μας είχε εγκλωβίσει. Η πίστη, ωστόσο, δε χάθηκε ποτέ. Φύγαμε με νεύρα στα αποδυτήρια, ωστόσο, πριν μπω να μιλήσω στα παιδιά, μου λέει ο Χαραλαμπάκης “είμαστε κοντά και είναι το χειρότερό μας παιχνίδι. Μπορούμε να το γυρίσουμε”. Μπήκα ήρεμος στα αποδυτήρια και είπα στα παιδιά “σηκώστε τα κεφάλια και πάμε να πάρουμε το παιχνίδι”. Φωνάξαμε “Δειλινό” και βγήκαμε για το β’ ημίχρονο. Και το 3ο δεκάλεπτο ήταν κακό για εμάς παρ’ όλα αυτά. Έτσι φτάσαμε 5-6 λεπτά πριν το τέλος να είμαστε στο -11. Κοίταξα στην κερκίδα τον Χιωτάκη, του έκλεισα το μάτι και του ψιθύρισα “θα το γυρίσουμε”. Μετά από δύο λεπτά ξεκίνησε η αντεπίθεση. Ήταν το πιο ανατριχιαστικό πράγμα στον πλανήτη. Από εκεί που δεν έμπαινε τίποτα, όλα ανατράπηκαν. Τα παιδιά έτρεμαν από την τρέλα τους να παίξουν μπάσκετ. Όσοι ήταν στον πάγκο ήταν έτοιμοι να προσφέρουν και πανηγύριζαν κάθε φάση σαν να έπαιζαν. Είναι απίστευτο το πόσο ωραία είναι να ακούς την κόρνα και να είσαι πρωταθλητής. Ήταν ο πρώτος μου τίτλος ως πρώτος προπονητής».
- Βρεθήκατε στο -16. Πίστευες ότι θα τα παρατούσαν κάποια στιγμή οι παίκτες;
«Αυτή η ομάδα δε θα τα παράτησε ποτέ φέτος. Πάλευε ο ένας για τον άλλο. Ποτέ δε δυσανασχέτησε κάποιος όταν έβγαινε αλλαγή. Έδινε το χέρι στον παίκτη που τον αντικαταστούμε. Αυτό είναι που χαρακτηρίζει αυτή την ομάδα. Υπήρχε ομοιογένεια και αυτό της έδινε τη δύναμη να παλεύει απέναντι σε ομάδες με μεγαλύτερο ρόστερ».
- Και τώρα Γ’ Εθνική... Καταρχάς, θα μείνεις; Και κατά δεύτερον, πόσο έτοιμο είναι το Δειλινό για το άλμα παραπάνω;
«Επιθυμία και της διοίκησης και δική μου είναι να μείνω στην ομάδα. Ο κύκλος μου δεν έχει κλείσει στο Δειλινό. Μου αρέσει να δουλεύω εδώ, την έχω αγαπήσει την ομάδα και με έχουν αγαπήσει και οι άνθρωποι που τη στελεχώνουν. Έχουμε πολλά να κάνουμε μαζί ακόμα... Όσον αφορά στην ετοιμότητα για τη Γ’ Εθνική, μετά τις συνεχόμενες νίκες που κάναμε με Ηρόδοτο, Εργοτέλη, Κύδωνα και Πεδιάδα, είπα στον πρόεδρο ότι θα φτάναμε ως το τέλος. Τον Φεβρουάριο του παρουσίασα μία πλήρη μελέτη για το τι πρέπει να γίνει εάν η ομάδα ανέβει στη Γ’ Εθνική, αλλά και το πώς μπορούμε να φτιάξουμε καλύτερα τις ακαδημίες μας. Το Δειλινό πρέπει να στελεχωθεί με προπονητές και παίκτες. Έκανα έναν εικονικό οικονομικό προϋπολογισμό τόσο για τα έξοδα όσο και για έσοδα που μπορούμε να έχουμε. Δε θα γίνουν σπατάλες».
- Από το φετινό ρόστερ πόσοι παίκτες θα μείνουν;
«Η άποψή μου είναι ότι ένας προπονητής πρέπει να τιμήσει τους παίκτες που οδήγησαν την ομάδα στην άνοδο. Άρα οι συζητήσεις θα ξεκινήσουν από τους υπάρχοντες παίκτες, με στόχο να μείνουν όλοι. Εάν μείνουν και οι 10, τότε θα καλύψουμε τις δύο κενές θέσεις που θα υπάρχουν. Εάν κάποιος δε θέλει να μείνει, θα πρέπει να γίνουν περισσότερες προσθήκες. Τη Δευτέρα θα ξεκινήσουν οι συζητήσεις...».
- Στο μεταγραφικό παζάρι το Δειλινό θα κινηθεί εντός ή εκτός Κρήτης;
«Προτεραιότητα έχουν οι Κρήτες αθλητές και οι φοιτητές. Είδαμε φέτος το εφηβικό του Ηρακλείου να φτάνει στο Final 6. Υπάρχουν παιδιά που αξίζουν μια ευκαιρία να αγωνιστούν, όπως και άλλοι νεαροί αθλητές των κρητικών σωματείων. Δε λέω ότι θα μας κρατήσουν στη Γ’ Εθνική, όμως ένα “πάντρεμα” με πιο έμπειρους μπορεί να φέρει ένα καλό αποτέλεσμα. Εάν βρω δώδεκα παίκτες “τρελούς” πιτσιρικάδες, θα παίξω με αυτούς. Εάν βρω έμπειρο, θα τον πάρω... Θεωρώ ότι μπορεί η Κρήτη να στελεχώσει μια ομάδα Γ’ Εθνικής. Το Δειλινό δεν μπορεί να κατέβει όπως είναι. Χρειάζεται ενίσχυση και θα χρειαστούμε τη βοήθεια των κρητικών σωματείων για δανεισμούς. Θα ήθελα να έχουμε τη στήριξη για το καλό του κρητικού μπάσκετ...».
