Βαριά η απουσία της Εθνικής Ιταλίας από το Μουντιάλ της Ρωσίας και φάνηκε αμέσως από τις παγκόσμιες αντιδράσεις, αφού η φράση "Μουντιάλ χωρίς την Ιταλία δεν γίνεται..." ισχύει σε όλες τις γλώσσες!
Ήταν η τρίτη φορά στην ιστορία της και ασφαλώς η βαρύτερη που η «σκουάντρα ατζούρα» θα μείνει εκτός της κορυφαίας διοργάνωσης, μετά από τα Μουντιάλ του 1930 (δεν συμμετείχε) και του 1958! Έχει όμως συμβεί και σε άλλα μεγάλα ονόματα και προς έκπληξη κάθε φορά, που απέτυχαν να πάρουν τα μαγικά χαρτάκια..
Η Αργεντινή είναι η μία άλλη... Το 1970, αποκλείσθηκε ως τελευταία του προκριματικού ομίλου. Νίκησε εντός έδρας μόνο την Βολιβία με 1-0, ενώ ηττήθηκε με 3-1 στον επαναληπτικό. Παράλληλα γνώρισε δύο ήττες από το Περού που είχε ηγέτη τον θρυλικό, Τεόφιλο Κουμπίγιας. Οκτώ χρόνια αργότερα η «αλμπισελέστε» πήρε «το αίμα της πίσω» όταν «οικοδέσποινα» στέφθηκε πρωταθλήτρια κόσμου, στον περίφημο τελικό κόντρα στην Ολλανδία με 3-1.
Η διοργάνωση του 1994 είχε δύο «μεγάλες απούσες» την Αγγλία και τη Γαλλία!
Η Αγγλία (είχε μείνει εκτός το 1974 και το 1978) που απογοήτευσε καταλαμβάνοντας την τρίτη θέση στους ομίλους, πίσω από την Νορβηγία και την Ολλανδία. Η «παρέα» του Πολ Γκασκόϊν και του ανερχόμενου στράικερ, Αλαν Σίρερ (τότε 23 ετών και μετέπειτα κορυφαίος σκόρερ) δεν κατάφερε να προκριθεί, με αποτέλεσμα την απόλυση του ομοσπονδιακού τεχνικού, Γκρέϊαμ Τέϊλορ.
Η Γαλλία υπέστη την ίδι χρονιά έναν από τους πιό αναπάντεχους αποκλεισμούς. Οι «τρικολόρ» ήταν επικεφαλής στον προκριματικό όμιλο και στις τελευταίες δύο αγωνιστικές, υποδέχθηκε το Ισραήλ και την Βουλγαρία. Φαινομενικά δύο εύκολες αναμετρήσεις, τις οποίες όμως έχασε αμφότερες, με 3-2 από τους Ισραηλινούς και 2-1 από τους Βούλγαρους. Ειδικά ο αγώνας με την Βουλγαρία, παραμένει ο πιό «δραματικός» και «καταστροφικός» για το γαλλικό ποδόσφαιρο, καθώς κρίθηκε από το γκολ του Εμίλ Κονσταντίνοφ στο τέλος της αναμέτρησης.
Για πολλούς όμως, αυτή η αποτυχία ήταν η αρχή για την Γαλλία να επιτύχει την κατάκτηση του Μουντιάλ τέσσερα χρόνια αργότερα, με το εμφατικό 3-0 στον τελικό επί της Βραζιλίας:
Η Πορτογαλία το 1996 έφθασε μέχρι τους προημιτελικούς του Euro και όλοι περίμεναν μία αξιόλογη πορεία στο Μουντιάλ δύο χρόνια αργότερα. Έχοντας «αστέρες» όπως ο Πέδρο Παουλέτα, ο Λουϊς Φίγκο, ο Νούνο Γκόμες και ο Ρούϊ Κόστα, έμεινε «εκτός νυμφώνος» αφού τις προνομιούχες θέσεις στον όμιλο, πήραν η Γερμανία και η -έκπληξη- Ουκρανία. Η Πορτογαλία ηττήθηκε στο Κίεβο με 2-1 και αποκλείσθηκε, καθώς έμεινε στο 0-0 με την Αρμενία (!) και την Βόρεια Ιρλανδία (0-0).
Η Ολλανδία μέτρησε την τελευταία «μεγάλη» απουσία και αυτό στο Μουντιάλ του 2002.. Η «χώρα της τουλίπας», διέθετε μία από τις καλύτερες ποδοσφαιρικές «φουρνιές» στην Ιστορία της, όπως μαρτυρούσαν οι πορείες μέχρι τα ημιτελικά στο Μουντιάλ του 1998 και του EURO 2000. Με παίκτες όπως οι Φαν Ντερ Σάαρ, Σταμ, Οφερμαρς και Κλάϊφερτ, οι «οράνιε» αποκλείσθηκαν αφού δεν μπόρεσαν να νικήσουν την Ιρλανδία και την Πορτογαλία.
Επιβεβαιώνοντας πως η ιστορία επαναλαμβάνεται, η Ολλανδία που στην διοργάνωση της Βραζιλίας έφθασε μέχρι τα ημιτελικά, δεν θα πάει ούτε στο Μουντιάλ της Ρωσίας!
ΤΟ ΠΙΟ ΝΤΡΟΠΙΑΣΤΙΚΟ ΓΚΟΛ
Στα δείγματα αυτά υπάρχει και το περιστατικό της Σοβιετικής Ένωσης του Όλεγκ Μπαχίν και του Βλαντιμίρ Φεντότοφ για το Μουντιάλ του 1974, που αρνήθηκε να πάει για μπαράζ με τη Χιλή λόγω της δικτατορίας του Αγκούστο Πινοσέτ, αν και ήταν φαβορί για τη διοργάνωση.
Αυτό που έγινε στις 21 Νοεμβρίου του 1973 στο Εθνικό Στάδιο του Σαντιάγο δεν μπορεί κανείς να το πει ποδοσφαιρικό αγώνα. Για εκείνη την ημέρα ήταν προγραμματισμένος ο δεύτερος αγώνας μπαράζ ανάμεσα στη Σοβιετική Ένωση και την Χιλή με έπαθλο τη συμμετοχή στον τελικό γύρο του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1974.
Οι χιλιανοί ποδοσφαιριστές παρατάχθηκαν στο γήπεδο και -μετά την ακρόαση του εθνικού ύμνου- χαιρέτησαν όσους οπαδούς είχαν βρεθεί στις κερκίδες. Κατόπιν ξεκίνησαν από τη σέντρα, έκαναν κάποιες πασούλες και έβαλαν το πιο εύκολο αλλά και ντροπιαστικό γκολ στην ιστορία των γηπέδων. Ο λόγος; Οι Σοβιετικοί δεν ήταν εκεί! Το γκολ στο άδειο τέρμα σφράγισε την πρόκριση της Χιλής στο Μουντιάλ, και η ιστορία πίσω από την «αναμέτρηση» επιβεβαιώνει ακόμα μια φορά τη στενή σχέση ανάμεσα στο δημοφιλέστερο άθλημα και την πολιτική. Ο ουρουγουανός συγγραφέας Eduardo Galeano περιέγραψε με τον καλύτερο τρόπο το ματς λέγοντας :«Ήταν το πιο άθλιο ματς στην ιστορία του ποδοσφαίρου» και ο μέσος της Χιλής, Carlos Caszely, συμπλήρωσε πως επρόκειτο για εθνική ντροπή.
Αλλά όλο αυτό είναι μια άλλη ιστορία, σχέση με τις άλλες ιστορίες που καταγράφονται παραπάνω.
(Με πληροφορίες από το ΑΠΕ-ΜΠΕ)
