Με αφορμή τις αποχωρήσεις ποδοσφαιριστών από τον Εργοτέλη, ο πρόεδρος του σωματείου, Γιώργος Βρέντζος τοποθετήθηκε για το θέμα επισημαίνοντας ότι δικαιολογεί απόλυτα όσους επέλεξαν αν φύγουν από την ομάδα και δεν έχει κανένα παράπονο.
Τονίζει ότι οι ποδοσφαιριστές είναι επαγγελματίες και είναι λογικό να μην μπορούν να περιμένουν κι άλλο για να ξεκαθαρίσει τι θα γίνει με την ηρακλειώτικη ομάδα. Μάλιστα επισημαίνει ότι «χωρίσαμε σαν οικογένεια».
Αναλυτικά, όσα δήλωσε ο κ. Βρέντζος:
«Επειδή ακούγονται διάφορα, θέλω να ξεκαθαρίσω ότι δεν έχω κανένα παράπονο από τους ποδοσφαιριστές που αποφάσισαν, είτε έχει ανακοινωθεί ήδη είτε όχι, να μην περιμένουν την τελική έκβαση σχετικά με την ίδρυση ΠΑΕ, προτιμώντας να μείνουν άμεσα ελεύθεροι. Έκαναν άλλωστε υπομονή αρκετό διάστημα, περισσότερο απ' όσο τους είχα ζητήσει αρχικά. Φυσικά εκτιμώ και θαυμάζω τη στάση όσων αποφάσισαν να περιμένουν, αλλά δεν έχω την απαίτηση να κάνουν όλοι το ίδιο.
Χωρίσαμε σαν φίλοι, σαν οικογένεια, όπως ήμασταν όλη τη χρονιά. Όλα τα παιδιά ήθελαν να παραμείνουν, ακόμα θέλουν, το ίδιο κι εμείς στις περισσότερες περιπτώσεις, αλλά η αβεβαιότητα και η αρνητική προοπτική ήταν λογικό να τους αναγκάσει να αναζητήσουν κάτι άλλο. Είναι επαγγελματίες και σωστά κοίταξαν το μέλλον τους. Εύχομαι να κάνουν μια σωστή επιλογή για τη συνέχεια της καριέρας τους, όπως έκαναν πέρυσι το καλοκαίρι. Αν και σύντομα θα καταλάβουν ότι σαν τον φετινό Εργοτέλη, από κάθε άποψη, πολύ δύσκολα θα βρουν...
Και εκείνοι ήταν σωστοί απέναντι στον Εργοτέλη, χαρίζοντας τα οφειλόμενα (πολύ λίγα σε σχέση με αυτά που πήραν και ελάχιστα σε σχέση με αυτά που οφείλουν οι περισσότερες ομάδες στην Ελλάδα), αλλά και ο Εργοτέλης ήταν σωστός απέναντι τους, όχι μόνο αποδεσμεύοντας τους (θα μπορούσαμε να τους κρατήσουμε "φυλακισμένους" και μάλιστα χωρίς να τους πληρώσουμε, όπως δυστυχώς κάνουν πολλές ομάδες στην Γ' Εθνική και όχι μόνο) αλλά επιπλέον συμφωνώντας να τους εξοφλήσουμε σε περίπτωση που τελικά καταφέρουμε να ιδρύσουμε ΠΑΕ.
Ο Εργοτέλης ήταν, είναι και θα είναι μια ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ. Και από την οικογένεια σου μπορεί κάποια στιγμή να χωρίσεις αλλά δεν θα πάψεις ποτέ να την αγαπάς. Κι ίσως κάποτε επιστρέψεις...»
