Είχαμε την τύχη και θα γράψω και την ευλογία-για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά-να βρεθούμε στην βράβευση των κορυφαίων από τον ΠΣΑΤ...
Δε θα κρυφτούμε: Ο κύριος λόγος που κάναμε το ταξίδι στην Αθήνα φέτος ήταν η έλευση του Φερνάντο Σάντος. Δε θα μπορούσαμε να μην βρεθούμε δίπλα του σε αυτές τις στιγμές στο Μέγαρο Μουσικής. Γύρισε στην χώρα μας θριαμβευτής, έχοντας φύγει γιατί το ήθελε η τότε διοίκηση της ΕΠΟ σαν...ξένος! Βέβαια αν κάποιοι μετρημένοι δεν τον ήθελαν στην Ελλάδα γιατί... τους χαλούσε τη συνταγή, δέκα εκατομμύρια Έλληνες τον είχαν αγαπήσει πολύ! Είδαμε με τα μάτια μας πως "σκίστηκαν" οι αστυνομικοί για να παρκάρει το αυτοκίνητο με οδηγό τον πρώην μεταφραστή του Αλέξανδρο Μανιάτογλου! Και το είδαμε γιατί... ήμασταν στο αυτοκίνητο! Αν και αναμενόταν την ίδια ώρα ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, όλοι ασχολήθηκαν με την άφιξη Σάντος πρωτίστως! Οι αστυνομικοί είδαν ανοικτό το παράθυρο, έτρεξαν να του σφίξουν το χέρι και να του πουν "Είσαι ο καλύτερος"! Ο ίδιος από συγκίνηση είχε ένα βλέμα και ύφος που τα έλεγε όλα! Δε μπορώ όμως παρά να γράψω και για τους ολυμπιονίκες μας που γνώρισα και φέτος! Και ειδικά τον Γιαννιώτη! Δίπλα σε τέτοιους ανθρώπους ακόμα... και αν δε αλλάξεις μια κουβέντα (εμείς το κάναμε και με αυτούς) γίνεσαι... καλύτερος! Παίρνεις τη μεγαλύτερη δυνατή ενέργεια! Δύναμη! Θα κλείσουμε όμως με μια σπουδαία αθλήτρια που μας παραχώρησε συνέντευξη (τιμή μας) πριν λίγους μήνες για την έκδοση του περιοδικού των Ολυμπιακών Αγώνων στη "Νέα Κρήτη" και περνάει δύσκολες ώρες:
Η χρυσή Ολυμπιονίκης της Βαρκελώνης (1992) Βούλα Πατουλίδου όμως, έχασε την περασμένη Πέμπτη τον αγαπημένο της πατέρα.
Ακολουθεί η συγκινητική της ανάρτηση στο Facebook:
«Έφυγες εχθές για το τελευταίο μεγάλο ταξίδι σου. Θυμάμαι που μου έλεγες πως αναγκάστηκες να φύγεις, δεκάχρονο τότε παιδί, κυνηγημένος, χωρίς να ξέρεις τον λόγο, χωρίς να φταις σε τίποτα, πληρώνοντας την μετεμφυλιακή έχθρα που ρήμαξε την πατρίδα μας. Επέστρεψες μετά από χρόνια, πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης, γιατί αγαπούσες την Ελλάδα, κουβαλώντας μαζί σου τις αγιάτρευτες πληγές στο σώμα σου από τα ανθρακωρυχεία της Γερμανίας. Έντιμος, με μια έμφυτη ευστροφία του μυαλού, γύρισες στην Ελλάδα με τιμές, νιώθοντας την εξιλέωση μέσω της επόμενης γενιάς στην οποία ανήκε το παιδί σου. Καλό κατευόδιο μπαμπά μου, ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει άρχοντα...». Κλείνουμε με αυτό για να ευχηθούμε το αυτονόητο αλλά απαραίτητο όσο τίποτα, ένα παραπάνω αυτές τις ημέρες: Καλά ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ με ΥΓΕΙΑ!
Του: Γιώργου Μιμίκου
