Το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα νοσεί… Δεν χρειάζεται να ασχολείται κάποιος ιδιαίτερα με το άθλημα για να καταλάβει τα προβλήματα που υπάρχουν.
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΛΗΣ ΒΑΡΔΑΛΑΧΑΚΗΣ
Στην Σούπερ Λίγκα βάζουν φωτιές και βόμβες. Στην Football League φτάνουμε στο Δεκέμβριο και μετά βίας οι ομάδες έχουν αγωνιστεί σε 2-3 επίσημα παιχνίδια. Στην Γ' Εθνική και στα τοπικά πρωταθλήματα χρειάζεται καθημερινός αγώνας των ερασιτεχνών παραγόντων για να επιβιώσουν οι ομάδες τους.
Και φτάνουμε στη βάση. Στην πιο αγνή και άδολη μορφή του ποδοσφαίρου. Στα παιδικά πρωταθλήματα. Εκεί που τα πιτσιρίκια κάνουν τα πρώτα τους βήματα στα γήπεδα. Εκεί που χτυπά η καρδιά του μέλλοντος στο ποδόσφαιρο. Είχα (και) φέτος την ευκαιρία να παρακολουθήσω αρκετά παιχνίδια του παιδικού πρωταθλήματος.
Και το συμπέρασμα αλλά και η παράκληση προς όλους τους… απέξω είναι η εξής: Αφήστε τα παιδιά να χαρούν το ποδόσφαιρο… τώρα που μπορούν! Τώρα που είναι ακόμα παιδιά στο μυαλό και στην ψυχούλα της. Αφήστε τα να ονειρευτούν, να πανηγυρίσουν, να διασκεδάσουν!
Μην ασχολείστε με τους διαιτητές, μην ασχολείστε με θέματα εξωαγωνιστικά. Όλοι θέλουν τα παιδιά τους να κερδίζουν, να είναι τα καλύτερα, να διακρίνονται και να μην αδικούνται από κανέναν. Οι υπερβολές όμως δεν έχουν καμιά θέση! Κι επειδή έχουν πέσει στην αντίληψή μου πολλές υπερβολές από γονείς (κυρίως), θα πρέπει όλοι να είναι ήρεμοι όταν πηγαίνουν στα γήπεδα.
Είναι ντροπή να φωνάζουν και να βρίζουν κάποιοι απέξω και να γίνονται θέαμα στα μικρά παιδιά, που απλά θέλουν να παίξουν ποδόσφαιρο! Επιβραβεύστε λοιπόν τα παιδιά σας όταν προσπαθούν, όταν βάζουν γκολ, χαρείτε κι εσείς μαζί με αυτά. Αλλά και παρηγορείστε τα όπως πρέπει όταν είναι στεναχωρημένα μέσα στο παιχνίδι τους. Χωρίς φωνές, χωρίς επιπλήξεις.
Να τους μάθετε ότι το ποδόσφαιρο έχει και όμορφες αλλά και άσχημες στιγμές, αλλά ουσιαστικά είναι ένα παιχνίδι και στη ζωή μας υπάρχουν πολύ πιο σημαντικότερα πράγματα από ένα παιχνίδι...
