Οι διαιτητές θέλοντας και μη θα κάνουν λάθη στα παιγνίδια που διευθύνουν, ανάλογα τις συνθήκες του αγώνα και την κατάσταση του εγκεφάλου τους. Είναι κρίμα με όσο παρασκήνιο κι αν υπάρχει στο ελληνικό ποδόσφαιρο να αποδίδονται όλα στην σκοπιμότητα. Συγκρίνουμε το λάθος του διαιτητή με το απόλυτο, όταν ο μέτριος δείκτης της αντιληπτικής ικανότητας τους κυμαίνεται από 57 έως 70% στην καλύτερη περίπτωση και μάλιστα αυτά τα ποσοστά έχουν καταγραφεί επιστημονικά!
Το κλίμα καχυποψίας που υπάρχει για τη διαιτησία εδώ και χρόνια στο ελληνικό ποδόσφαιρο και όπως βλέπουμε θα συνεχίσει να υπάρχει. Αφενός μεν από το νέο είδος "χειραγώγησης", από τα μονόπλευρα κριτήρια επιλογής στους πίνακες με την προώθηση "ημετέρων" και αφετέρου από τον αυτονόητο δείκτη της μετριότητας που αναδεικνύεται από τον παραγοντισμό - κι αλίμονο τώρα από τον κομματισμό- που δείχνει να εισέρχεται με όσα διαφαίνονται στην διορισμένη επιτροπή της ΕΠΟ.
Κανείς μέσα σε αυτή τη ζοφερή και συχνά άρρωστη πραγματικότητα, δεν θέλει να καταλάβει ότι οι διαιτητές αναδεικνύονται μέσα από ένα χαμηλό δείκτη ενδιαφέροντος των νέων να γίνουν διαιτητές. Οι περιπτώσεις είναι διακριτές και γι' αυτό είναι πολύ λίγοι εκείνοι που ξεχωρίζουν στην καριέρα τους και φτάνουν σε μια κατηγορία "ελίτ" στη διαιτησία.
Μια νέα βελγοβρετανική επιστημονική έρευνα το δείχνει μάλιστα παραστατικά, εστιάζοντας στην κομβική σημασία που έχει η οπτική αντίληψη στην κρίση των διαιτητών ποδοσφαίρου. Το γιατί ο διαιτητής δεν είδε τη φάση, γιατί ο επόπτης έχασε ή δεν έδειξε το οφσάιντ, συνήθως χρεώνεται εξ ολοκλήρου σε σκοπιμότητα. Είναι όμως έτσι; Έχουν φτάσει οι άνθρωποι σε τόσο μεγάλο βαθμό διαφθοράς και ανηθικότητας; Η έρευνα βελγικού Πανεπιστημίου της Λουβέν, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό γνωσιακών ερευνών "Cognitive Research", δείχνει πως οι διαιτητές που είναι επίλεκτοι και αποδεκτοί από την ποδοσφαιρική κοινωνία έχουν ανώτερη οπτική αντίληψη.
«Η προσοχή τους αποσπάται λιγότερο, ο εγκέφαλός τους προβλέπει καλύτερα πώς θα εξελιχθεί η φάση και εστιάζει περισσότερο στο ακριβές σημείο που γίνεται η σωματική επαφή μεταξύ των παικτών και το φάουλ. Αντίθετα, τα περισσότερα λάθη γίνονται όταν ένας διαιτητής έχει μέτρια οπτική αντίληψη, κάτι που σχετίζεται και με τη λιγότερη εμπειρία».
Αυτοί οι λιγότερο καλοί διαιτητές είναι και το θέμα που εμφανίζει την εμπλοκή στα ελληνικά πρωταθλήματα, γιατί μαζί με το "πονηρό" κάνουν λάθη όσον αφορά την αντίληψη τού τι έχει συμβεί, και όσον αφορά στην απόφασή τους για το τι είδους παραβίαση των κανόνων του ποδοσφαίρου υπάρχει και άρα αν πρέπει να σφυρίξουν και τι ακριβώς.
Οι ερευνητές τόνισαν ότι «η οπτική αντίληψη είναι μια έμφυτη γνωσιακή λειτουργία, η οποία όμως μπορεί να βελτιωθεί με την εξάσκηση και την εμπειρία».
Για το αν έγινε πέναλτι, π.χ., μέσα στην περιοχή μετά από κάποιο χτύπημα κόρνερ, οι ελίτ διαιτητές είχαν ποσοστό επιτυχίας 70%, έναντι 57% των λιγότερο καλών διαιτητών.
Ψιλά γράμματα θα πείτε...
