Ο Νταμίρ Λάτοβιτς πήρε τη μεγάλη απόφαση να έρθει στην Ελλάδα το 2003 αποδεχόμενος την πρόταση του Ηρακλείου για να αγωνιστεί στην Α1 Εθνική κατηγορία του μπάσκετ. Τα δύο χρόνια που φόρεσε τη φανέλα της ηρακλειώτικης ομάδας και αυτά που ακολούθησαν στο Ρέθυμνο τον σημάδεψαν για πάντα. Διανύοντας το 13ο χρόνο του στην Ελλάδα, ο 36χρονος πάουερ φόργουορντ αισθάνεται την Κρήτη σα δεύτερο σπίτι του. Το να επιστρέψει στο Ηράκλειο μετά από έντεκα ολόκληρα χρόνια ήταν γι' αυτόν λύτρωση καθώς, όπως εξομολογείται στο neakriti.gr, τα δυο τελευταία χρόνια στην Αθήνα ένιωθε κλεισμένος σε ένα κλουβί.
Το τελευταίο απόκτημα του Ηρακλείου χωρίς να διστάσει μας μίλησε για τις δύο δύσκολες χρονιές που πέρασε με την «κυανόλευκη» φανέλα, για την κόντρα που είχε με τον Στέργιο Κουφό πηγαίνοντας στο Ρέθυμνο, αλλά και για την τεράστια αγάπη του για την Κρήτη, την ικανοποίηση που αισθάνεται επιστρέφοντας εδώ και τους στόχους που μπορεί να έχει η ομάδα του με βάση την τεράστια εμπειρία του.
«Είμαι πάρα πολύ ευχαριστημένος και χαρούμενος που γύρισα στην Κρήτη γιατί τη θεωρώ δεύτερό μου σπίτι και το Ηράκλειο και το Ρέθυμνο», είπε αρχικά, ενώ στη συνέχεια αναφέρθηκε στο ματς της πρεμιέρας με τον Αρκαδικό τονίζοντας: «Κάθε πρεμιέρα είναι δύσκολη. Στην αρχή πιστεύω ότι είχαμε άγχος και δεν είχαμε υπομονή. Ευτυχώς, όμως φτάσαμε στη νίκη. Άλλωστε το αποτέλεσμα μετράει. Πήραμε τη νίκη και προχωράμε».
-Πότε θεωρείς ότι θα είσαι έτοιμος να βοηθήσεις πραγματικά την ομάδα;
«Κάθε μέρα γίνομαι καλύτερος. Στο πρώτο παιχνίδι ήμουν μόλις τέσσερις μέρες στην ομάδα. Έκανα μετακόμιση από την Αθήνα μαζί με τη γυναίκα μου και την κόρη μου. Η προηγούμενη εβδομάδα ήταν πάρα πολύ κουραστική. Έκανα ότι μπορούσα και έδωσα ό,τι μπορούσα για την ομάδα για να πάρει το θετικό αποτέλεσμα».
-Τι ήταν αυτό που σε έπεισε να πεις το «ναι» στο Ηράκλειο σε μία περίοδο δύσκολη;
«Οι εποχές τώρα είναι πραγματικά δύσκολες, αλλά ήμουν δύο χρόνια στην Αθήνα και αισθανόμουνα σα να ήμουν σε ένα μεγάλο κλουβί. Δεν μπορούσα μετά από τόσα χρόνια που ήμουν στην Κρήτη να αισθανθώ καλά στην Αθήνα. Ήρθε η πρόταση από το Ηράκλειο, την πήρα αγκαλιά και κατέβηκα κάτω».
-Σε τι κατάσταση είσαι; Έκανες προπόνηση στην Αθήνα;
«Έκανα προπόνηση με την ομάδα του Χολαργού και του Εθνικού, αλλά πραγματικά τις τελευταίες δέκα μέρες δεν έχω κάνει πολλά πράγματα μπασκετικά τουλάχιστον».
-Θα χρειαστείς, λοιπόν, μία πίστωση χρόνου…
«Εννοείται ότι θέλω δεν το συζητώ, αλλά πιστεύω ότι μέρα με τη μέρα θα γίνομαι και καλύτερος».
-Έχοντας αγωνιστεί για αρκετά χρόνια στην Α2 κατηγορία θεωρείς ότι το Ηράκλειο έχει τις δυνατότητες να πετύχει το στόχο της παραμονής;
«Ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να γίνει αύριο πόσω μάλλον σε 8 μήνες από τώρα. Πιστεύω ότι θα παλέψουμε με όλες μας τις δυνάμεις και θα κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε για να σωθούμε. Απλά το ξεκίνημα ήταν δύσκολο . Είδα κάποια πράγματα που πιστεύω ότι θα τα βελτιώσουμε μέσα στη χρονιά».
-Τι θα ήταν επιτυχία για τον Λάτοβιτς φέτος;
«Εγώ είχα συνηθίσει πάντα να παίζω σε ομάδες της Α2 που πήγαιναν για άνοδο. Είναι η 2η μου χρονιά, μετά το Παγκράτι, που η ομάδα έχει διαφορετικούς στόχους. Μετά από τέσσερις μέρες στην ομάδα δεν μπορώ να πω πολλά, αλλά για εμένα επιτυχία θα είναι η ομάδα να μείνει στην κατηγορία χωρίς να πάει στα πλέι άουτ».
-Θυμάσαι εκείνη την πρώτη πρόταση που είχες δεχτεί από το Ηράκλειο πριν από περίπου 13 χρόνια;
«Πολύ καλά. Ήταν το καλοκαίρι του 2003».
-Τι σε έπεισε να έρθεις στην Ελλάδα τότε και ποιες στιγμές θυμάσαι έντονα;
«Πάλι καλά που εγώ πρόλαβα 6-7 καλές χρονιές εδώ στην Ελλάδα, τότε που η χώρα ήταν για μένα πραγματικά παράδεισος. Τώρα τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά. Από εκείνη τη χρονιά όταν πρωτοήρθα στην Ελλάδα, θυμάμαι ότι δεν ήξερα ούτε λέξη ελληνικά. Ήταν δύσκολη εποχή για εμένα γιατί ήμουν 23 χρόνων και ήρθα εδώ χωρίς να ξέρω κανένα. Το Ηράκλειο ήταν στην Α1, ήταν η Ελλάδα, ήταν αυτό το νησί που για εμένα είναι πραγματικά μεγάλη παγίδα και μάλλον δε θα φύγω ποτέ από εδώ».
-Εκείνα τα χρόνια στο Ηράκλειο τι σου έμεινε πιο πολύ;
«Θυμάμαι την πρώτη χρονιά, όταν ήμασταν στην Α1, στον πρώτο γύρο είχαμε κάνει 8 νίκες και θέλαμε άλλη μία νίκη για να μείνουμε στην κατηγορία κι όμως στο δεύτερο γύρο δεν καταφέραμε να την πάρουμε και πέσαμε. Αυτό θυμάμαι…»
-Και μετά η χρονιά με τον ΟΦΗ/Ηράκλειο στην Α2…
«Ήταν μία πάρα πολύ περίεργη χρονιά. Όμως δε θέλω να πω περισσότερα…»
-Ακολούθησε η πρόταση από το Ρέθυμνο και άλλη μία δύσκολη χρονιά σωστά;
«Ήμουν 80 χιλιόμετρα μακριά από το Ηράκλειο, κι όμως τα πράγματα ήταν εντελώς διαφορετικά. Τους δύο πρώτους μήνες δεν μπορούσα να κοιμηθώ από το σοκ που είχα υποστεί».
-Τι ήταν τόσο διαφορετικό; Η νοοτροπία, η λειτουργία της ομάδας, ο προπονητής;
«Ο προπονητής. Τίποτε άλλο. Ήμουν 80 χιλιόμετρα μακριά από το Ηράκλειο και όμως οι συνθήκες ήταν τελείως διαφορετικές. Η πρώτη μου χρονιά στο Ρέθυμνο ήταν ατελείωτη».
-Παρόλα αυτά τελικά βρήκατε τη χημεία να λειτουργήσετε μαζί με τον Στέργιο Κουφό και έμεινες 6 χρόνια στην ομάδα
«Μετά ανεβήκαμε από την Α2 στην Α1 κατηγορία και περάσαμε δύο υπέροχες χρονιές με τον Στέργιο Κουφό. Το μυαλό μου άλλαξε. Έλεγα στον εαυτό μου "είσαι εδώ, έτσι είναι οι συνθήκες θα προσαρμοστείς εσύ σε αυτές γιατί δε γίνεται να προσαρμοστεί η ομάδα σε σένα". Έπρεπε να κάνω ένα κλικ στο μυαλό μου για να αισθάνομαι καλά εκεί που ήμουν και το κατάφερα και πέρασα πραγματικά υπέροχα. Η Κρήτη έγινε πραγματικά το δεύτερό μου σπίτι».
-Και μετά έπρεπε να αποχωριστείς την Κρήτη…
«Ήταν πάρα πολύ δύσκολο για μένα να φύγω από την ομάδα του Ρεθύμνου πριν δύο χρόνια. Έλεγα στον εαυτό μου ότι η ζωή συνεχίζεται και ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να γίνει αύριο. Και μετά από δύο χρόνια να που είμαι και πάλι στην Κρήτη. Εάν μου έλεγε κανείς πριν από ένα - ενάμισι μήνα ότι θα ξαναγυρίσω στην Κρήτη θα του έλεγα "αποκλείεται, με τίποτα". Τελικά, όμως ο Θεός είναι μεγάλος και πάντα μπορεί να βρει για σένα ένα τρόπο να κάνεις αυτό που θέλεις, αυτό που ελπίζεις ότι μπορεί να γίνει για εσένα».
Ρεπορτάζ: Νίκη Μηλιάρακη
