Χαμόγελα λοιπόν είχαμε χθες. Ξεκίνησε το πρωτάθλημα της Γ΄Εθνικης και επικράτησαν στην πρεμιερα της κατηγορίας και οι 4 κρητικες ομάδες. Είναι γεγονός όμως πως το διπλό που έκανε ο Εργοτέλης σε μια τόσο δυσκολη εδρα ηταν το αποτελεσμα της ημέρας!
Πέρυσι τέτοιο καιρό σε ανάλογο γηπεδο ο προβληματικός στον πρώτο γύρο ΟΦΗ έχασε. Ο Εργοτέλης και ο Χατζηνικολάου πηγαν προετοιμασμένοι και βέβαια είχαν... και Λεάλ που κανει πλάκα σε αυτό το επιπεδο! Μεγάλες νίκες ομως ηταν και αυτές που πηραν ΠΟΑ, Ερμής και ΙΝΚΑ. Γιατί εντός έδρας πρεμιερα και έκπληξη συνήθως πάνε μαζί! Πηγα στο Ατσαλένιο και ειδα έναν ΠΟΑ με ουσία! Διαβασμενο και έτοιμο να χτυπησει την κατάλληλη στιγμή. Με εμπειρία και πάθος, έστω χωρίς τη μεγάλη μπάλα. Μια ομαδα που μπορεί να κάνει ζημιές και έξω. Εδώ θα είμαστε...
Kλείνουμε με κάτι διαφορετικό που αφοράει στο μεγαλείο του αθλητισμού, έστω και αν κάποιοι ανύπαρκτοι το υποτιμουν και μαζί με αυτό τους ήρωες του! Ο αθλητισμός εκτός από πρωταγωνιστές, αναδεικνύει και ανθρώπους που με το ύφος και το ήθος τους, παραδίδουν απλόχερα μαθήματα ζωής. Ο χάλκινος παραολυμπιονίκης, Δημήτρης Μπακοχρήστος, ανήκει σ' αυτή την κατηγορία.
Η τρίτη θέση στο Ρίο στην κατηγορία των 54κ. στην Αρση Βαρών σε πάγκο, πρόκειται αναμφίβολα για μια μεγάλη επιτυχία, αλλά αν συνυπολογίσει κανείς τις… συνθήκες που προετοιμάστηκε ο Μπακοχρήστος τότε αυτό το μετάλλιο είναι φτιαγμένο από... χρυσό.
Ο Ελληνας πρωταθλητής το τελευταίο διάστημα προπονούταν και αγωνίστηκε με κάταγμα στον καρπό, παρόλα αυτά έσφιξε τα δόντια, σήκωσε 162κ. και ανέβηκε στο βάθρο. Στις δηλώσεις του ο Μπακοχρήστος αναφέρθηκε στην περιπέτειά της υγείας του και επεσήμανε πως δεν θα σταματούσε τον αγώνα, όσο κι αν πονούσε. Κλείνουμε με τα λόγια του για παράδειγμα προς μίμηση:
"Τους τελευταίους μήνες με ταλαιπώρησε ένας σοβαρός τραυματισμός στον καρπό μου. Αυτό με δυσκόλεψε πάρα πολύ στην προπόνηση και με έφερε αρκετά πίσω. Προσπαθήσαμε με τους γιατρούς που ήταν δίπλα μου για το καλύτερο και έτσι φτάσαμε μέχρι εδώ. Την τελευταία εβδομάδα έπρεπε να ξεχάσω τον πόνο και να συγκεντρωθώ μόνο στον αγώνα. Έσφιξα τα δόντια και αγωνίστηκα. Δεν θα σταματούσα τον αγώνα, όσο κι αν πονούσα. Ήθελα το μετάλλιο για την πατρίδα μου, για μένα και για όσους ήταν δίπλα μου όλα αυτά τα χρόνια".
Του: Γιώργου Μιμίκου
