Φορείς και πρόσωπα που δεν γνωρίζουν τη σημασία προστασίας των αθλητικών θεσμών και παίζουν ως κομπολόι στα χέρια τους το καλεντάρι των διοργανώσεων, έχει αποδειχθεί ότι απέχουν πολύ από τη σύγχρονη πραγματικότητα.
Με αφορμή το ευτελές σκηνικό που έζησαν οι έλληνες φίλαθλοι με την ιστορία του τελικού κυπέλλου, πολλά μπορεί να πει κανείς που δεν αναιρούνται από το ότι η ΕΠΟ όρισε τους βοηθούς διαιτησίας, που απαιτούσαν ο κ. Κοντονής και η ΑΕΚ. Η ποδοσφαιρική ανεπάρκεια που ήλθε να την καλύψει για να αρθεί το αδιέξοδο η ίδια η FIFA δεν τιμάει την πολιτική ηγεσία του αθλητισμού, που έδειξε ακριβώς ένα με αυτούς που κάνουν την πολιτική τους με ένα κομπολόι στα χέρια. Λίγο πριν, καταγράφαμε στην «Άποψη» της έντυπης έκδοσης, τα εξής:
"Τόση ασέβεια - σε διοργανώσεις για τις οποίες έπρεπε να κάνουν το παν να τις προστατεύουν και να τις προωθούν, αντί να παίζουν παιγνίδια πάνω τους και να κοροϊδεύουν τον κόσμο - δεν μπορεί να βρεις πιο αντιπροσωπευτική από αυτή που έχει εκδηλωθεί πάνω τον τελικό του Κυπέλλου. Και επειδή γνωρίζουμε ότι η ΕΠΟ έχει τα στραβά και τα ανάποδά της, η εξέλιξη πάνω σε αυτήν την παρωδία βαραίνει εξ ολοκλήρου το υφυπουργείο Αθλητισμού και δη τον «άρχοντά» του, Σταύρο Κοντονή. Μια γιορτή του ποδοσφαίρου, που αποτελεί θεσμικό γεγονός για τον Έλληνα πολίτη και φίλαθλο, ο πολιτικός αυτός από τη Ζάκυνθο θεώρησε πως είχε και αυτή την εξουσία, να τη μεταχειριστεί όπως τα παιγνιδάκια της παιδικής του ηλικίας. Μία η άλλη με τη συνολική πολιτική αντιμετώπιση, όπου ενώ δεν παράγουμε κάτι νέο και θετικό, χαλάμε κι αυτά που είχαμε, και αντί για ένα βήμα μπροστά και δύο βήματα πίσω σε καιρούς χαλεπούς, επιλέγουν από το δεύτερο.
Αν ο κ. Κοντονής, με τον άκρατο εγωισμό του και τις αδόκιμες συμμαχίες του, θεωρεί ότι, κάνοντας μπαλάκι του πινγκ πονγκ το θεσμό του ποδοσφαιρικού Κυπέλλου, επιδεικνύει έργο κάθαρσης και εξυγίανσης, μάλλον "αυταπατάται". Στην προσπάθειά του να επιδείξει έργο και να φανερώσει προσπάθειες εξυγίανσης του ποδοσφαίρου, και μάλιστα απανωτά, μπορεί να πείσει μόνο τους αφελείς. Το όλο στόρι αποκαλύπτει την υπαιτιότητά του και, δυστυχώς, με την πιο νωπή εξέλιξη και τη σκοπιμότητά της, ώστε να τον ματαιώσει.
Χρειάζεται να είσαι ειδικός, ψυχολόγος, μέντιουμ ή φυσιογνωμιστής της κινεζικής τέχνης, για να πεις με σιγουριά αν όλα αυτά προέρχονται από ιδεοληπτικές εστίες, καταβολές ασχετοσύνης ή μέρος ενός σχεδίου ανίερης συμμαχίας. Το σίγουρο είναι ότι αποτελούν κεντρικές πολιτικές επιλογές, που δείχνουν να έχουν και συμπλεύσεις ανίερου τύπου, σε μια μάχη που δεν εξυπηρετεί τις εύκολες διακηρύξεις περί κάθαρσης και εξυγίανσης του ποδοσφαίρου. Σε μια περίοδο που κάθε μέρα αναδεικνύεται πως οι διακηρύξεις του είδους εξυπηρετούν φαρδιά-πλατιά το παιγνίδι του «βεζίρη» και οι ενέργειες που στοχεύουν στον εξευτελισμό θεσμικών γεγονότων από μια πολιτική εξουσία, το θέμα γίνεται τραγικό.
Τόση κοροϊδία μάλιστα στις τελευταίες - υποτίθεται - θετικές τοποθετήσεις δεν έχει παρά να σου θυμίζει το «ψέματα ή αυταπάτες»!"
