Λένε ότι στη ζωή σημασία δεν έχει πόσες φορές θα πέσεις κάτω, αλλά πόσες θα σηκωθείς. Στον πρωταθλητισμό το παραπάνω μότο είναι τρόπος ζωής για τους περισσότερους αθλητές και αθλήτριες.
Η δύναμη που κρύβουν στην ψυχή τους είναι αυτή που τους δίνει το κουράγιο να συνεχίσουν ακόμα και όταν όλα πάνε στραβά. Τρανό παράδειγμα στον κρητικό κλασικό αθλητισμό αποτελεί ο Νίκος Φιλανδαράκης.
Ο αθλητής του ΓΑΣ Ιεράπετρας ταλαιπωρήθηκε από πολλούς τραυματισμούς τα τελευταία επτά χρόνια, όμως δεν εγκατέλειψε ποτέ την προσπάθεια και φέτος επιστρέφει δυναμικά στο προσκήνιο. Στον πρώτο γύρο του διασυλλογικού πρωταθλήματος στίβου ανδρών-γυναικών, που πραγματοποιήθηκε πριν από περίπου δύο εβδομάδες στο Παγκρήτιο Στάδιο, ο Νίκος Φιλανδαράκης έκλεψε την παράσταση στα 110 μ. εμπόδια κατακτώντας την πρώτη θέση με χρόνο 14.49, την ίδια ώρα που το μεγάλο όνομα της κούρσας, ο Νίκος Σαϊσανάς του Ελ. Βενιζέλου, τερμάτισε δεύτερος με χρόνο 14.96.
Κι όμως η συγκεκριμένη κούρσα ήταν μόλις η δεύτερη του Λασιθιώτη αθλητή τα τελευταία επτά χρόνια, όπως εξομολογήθηκε μιλώντας στην εφημερίδα "Νέα Κρήτη". «Ξεκίνησα κάνοντας μήκος, όμως λόγω ενός τραυματισμού που είχα αποφασίσαμε με τον προπονητή μου να κάνουμε εμπόδια. Δυστυχώς, όμως, έπρεπε να σταματήσω από το 2011 έως το 2014, καθώς προέκυψαν νέα προβλήματα με την υγεία μου. Σιγά-σιγά καταφέραμε να τα λύσουμε και το 2015 επέστρεψα στο στίβο».
Και πάλι, όμως, στάθηκε άτυχος, καθώς στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα που έγινε στο ΟΑΚΑ το 2015, ναι μεν προκρίθηκε στον τελικό με το δεύτερο καλύτερο χρόνο, όμως ένιωσε ενοχλήσεις στο πόδι του και δεν πήρε μέρος ποτέ στον τελικό. «Είχα χτυπήσει τα Χριστούγεννα και δεν μπόρεσα να το ξεπεράσω και να είμαι 100% έτοιμος στο Πανελλήνιο.
Δε συμμετείχα στον τελικό και ουσιαστικά ο αγώνας μου στο Ηράκλειο ήταν ο δεύτερος τα τελευταία επτά χρόνια», επισημαίνει ο Νίκος Φιλανδαράκης, ο οποίος είναι περήφανος για τη νίκη του επί του Σαϊσανά. «Ο Νίκος (σ.σ. Σαϊσανάς) ήταν δεύτερος πέρυσι στο Πανελλήνιο, οπότε η νίκη μου με χαροποιεί ιδιαίτερα, γιατί κέρδισα έναν πολύ καλό αθλητή και ένα μελλοντικό αντίπαλο. Είναι μεγάλη χαρά για μένα και νιώθω ιδιαίτερα συγκινημένος». Θεωρεί ωστόσο ότι θα μπορούσε να είχε καλύτερο χρόνο εφόσον η εκκίνησή του ήταν καλύτερη. Παρ' όλα αυτά, όπως επισημαίνει, «χρειάζεται πολλή δουλειά για να μπορέσω να φτάσω στο επίπεδο που θέλω.
Ένιωσα λίγο σα να ήμουν παμπαίδας και έδινα τον πρώτο μου αγώνα. Όπως μου λέει και ο πατέρας μου (σ.σ. είναι και προπονητής του), με τα εμπόδια πρέπει να ερωτοτροπείς, αλλιώς δε γίνεται τίποτα».
Το γεγονός ότι πλέον είναι υγιής τον κάνει αισιόδοξο για τη συνέχεια. «Εάν όλα πάνε καλά και δεν έχω τραυματισμούς - γιατί έχω πολύ καλή σχέση μαζί τους - θεωρώ ότι φέτος μετά από έντεκα χρόνια ήρθε η ώρα για ατομικό ρεκόρ». Τον καλύτερό του χρόνο στα 110 μ. εμπόδια τον έχει πετύχει το 2005, όταν ήταν έφηβος - μάλιστα αποτέλεσε και πανελλήνιο ρεκόρ εφήβων τότε.
