Γράφει ο Γιώργος Μιμίκος
Σαν τα δάκρυα της χαράς δεν έχει! Και τέτοια ήταν τα δάκρυα χθες το βράδυ που κυλούσαν από τα μάτια του Γιάννη Πετράκη, μόλις ανακοινώθηκε πως ψηφίστηκε κορυφαίος προπονητής στην Ελλάδα!
Και ξέρετε κάτι, η βράβευση μέσω ψηφοφορίας των ποδοσφαιριστών δε μπορεί να συγκριθεί με αυτή των δημοσιογράφων! Δεν έχω κανένα πρόβλημα να το παραδεχτώ, μπορεί να βρέθηκα στην καταπληκτική εκδήλωση του ΠΣΑΤ που είχε αίγλη ένα παραπάνω γιατί έγινε στο Μέγαρο Μουσικής αλλά όταν οι ποδοσφαιριστές ψηφίζουν για τους κορυφαίους στο άθλημά τους, η ψήφος έχει άλλη βαρύτητα! Τη μεγαλύτερη! Μεγαλύτερος τίτλος τιμής λοιπόν από αυτόν που πήρε χθες ο "Πετρακογιάννης" δεν υπήρχε! Μεγαλύτερη αναγνώριση! Η αξία του είναι τεράστια και δυστυχώς είδε τη φράση "ουδείς προφήτης στον τόπο του" να αντανακλά στο πρόσωπό του. Δεν τον πίστεψαν και δεν τον στήριξαν όσο έπρεπε ούτε στον ΟΦΗ ούτε και στον Εργοτέλη! Αλλά δεν είχε τίποτα να τους αποδείξει! Γιατί αυτός ήξερε! Άλλωστε και οι δυο ομάδες έπρεπε να του είχαν δώσει την τεχνική ηγεσία νωρίτερα. Δε χρειάζεται να γίνω κακός και να γράψω ονόματα ακατάλληλα που έκατσαν στους πάγκους σε "Θ.Βαρδινογιάννης" και Παγκρήτιο! Αλλά ήταν αρκετά και φυσικά προπονητές που δεν είχαν ούτε το 30% του πακέτου που έχει ο Γιάννης Πετράκης! Ο ίδιος δεν κράτησε κακία σε κανένα. Και σε μια πόλη που ποδοσφαιρικά ήταν σε...πόλεμο με το Ηράκλειο βρήκε τον παράδεισό του (προπονητικά πάντα). Το όνειρο να γίνει προπονητής στη Σούπερ Λίγκα είχε βγει αληθινό πιο πριν αλλά στα Γιάννενα ήρθε η δικαίωση και τάραξε τα νερά της Παμβώτιδας (της πασίγνωστης λίμνης)! Τη χθεσινή χαρά πιστεύουμε πως επίσης την είχε ονειρευτεί ο Πετρακογιάννης. Την άξιζε και την έζησε αυτή τη μέρα. Και επειδή όπως είχε πει και ο κορυφαίος έλληνας λαϊκός τραγουδιστής όλων των εποχών, ο Στέλιος Καζαντζίδης "και οι άνδρες κλαίνε", έγινε και αυτό! Δεν είναι περήφανοι μόνο οι παίκτες σου στον ΠΑΣ Γιάννη Πετράκη! Είμαστε περήφανοι όλοι οι άνθρωποι του αθλητισμού και επιτρέψετε μου να προσθέσω και εμείς, οι μαθητές σου, από το Καπετανάκειο και το 1ο ΤΕΛ στη Θέρισσο στις αρχές της δεκαετίας του '90...
