Για την συναισθηματική πείνα μίλησε η Ειρήνη Μασαούτη που είναι διατροφολόγος με εξειδίκευση στην ψυχοθεραπεία, στην εκπομπή «Ανδριανή».
Έδωσε απαντήσεις στο ερώτημα τι μας οδηγεί στο ψυγείο, στο ντουλάπι με τις λιχουδιές ή μπροστά σε ένα πιάτο φαγητό, ενώ η βιολογική πείνα, αυτή που εκκινείται από το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, έχει ικανοποιηθεί. Μίλησε ακόμη για το ποια συναισθήματα έχουμε συνδέσει με το φαγητό και πως μπορούμε να βοηθήσουμε τον εαυτό μας και να εξισορροπήσουμε τη σχέση μας με την τροφή.
Η κα Μασαούτη μιλώντας στην Ανδριανή Αγγελιδάκη διαχώρισε την βιολογική πείνα από την συναισθηματική λέγοντας «το ένα της βιολογικής πείνας είναι ότι έχω ακούσει λίγο, λίγο το στομάχι μου να γουργουρίζει οπότε κάτι θέλω να καταναλώσω αλλά έχω τον έλεγχο των κινήσεών μου και των επιλογών μου. Το άλλο είναι απότομο και δεν με αφήνει το πλαίσιο να ερμηνεύσω την κίνησή μου, την επιλογή μου. Αυτή η απότομη αλλαγή είναι η μια βασική τους διαφορά.
Το δεύτερον είναι ότι στη βιολογική πείνα θέλω να φάω φαγητό και δεν με νοιάζει αν θα μου δώσει και κάποιος ένα φρούτο είτε κάτι άλλο που μπορεί να είναι και υγιεινό, απλά με νοιάζει να κορεστώ και να χορτάσω. Στο άλλο όμως η επιλογή είναι πολύ, πολύ συγκεκριμένη: θέλω λιπαρή ύλη ή με έντονη γεύση κάτι γλυκό ή κάτι έντονα λιπαρό. Ακόμα κι αν μου δώσει το μήλο, δεν θα το πάρω. Δεν είναι δηλαδή ότι θέλω να έρθει ο κορεσμός…θέλω να φάω τους κουραμπιέδες που μείνανε ή την μπουγάτσα από χθες. Οι επιλογές είναι αρτοσκευάσματα, υδατάνθρακας, πολύ λιπαρές ύλες και η ζάχαρη, το γλυκό, γιατί θέλουμε άμεση ενέργεια και έντονη γεύση. Γιατί αυτές οι τροφές μας εκκρίνουν κάποιες ορμόνες στο σώμα μας που προσπαθούν έστω και στιγμιαία να μας δώσουν κάποια συναισθήματα ικανοποίηση ευδαιμονίας και κάτι άλλο. Είναι σαν να έχουμε ένα κενό κουτί (συναισθηματικό) και να προσπαθούμε να το καλύψουμε μέσω της τροφής. Είναι σαν να πάμε να ακουμπήσουμε το συναίσθημά μας πάνω στην τροφή».
Σε ότι αφορά στους λόγους που οδηγούν σε αυτή τη συμπεριφορά η κα Μασαούτη σημείωσε ότι «αυτοί οι άνθρωποι χρησιμοποιούν την τροφή για να καταπιούν τις λέξεις των συναισθημάτων που νιώθουν» και εξήγησε ότι βασικότερη δυσκολία τους είναι να εκφράζονται.
Όσο για το πώς δίνεται λύση το πρόβλημα όσοι το βιώνουν θα πρέπει πρώτα να το αντιμετωπίσουν και να το ελέγξουν. Όπως εξηγεί η κα Μασαούτη «απαγορεύεται ρητά και κατηγορηματικά σε άτομα που έχουν συχνές συναισθηματικές υπερφαγίες να δώσουμε δίαιτες. Πρώτα θα πρέπει να αποκαταστήσουν τη σχέση τους με την τροφή , να καταλάβει και το ίδιο το άτομο ‘’τι είναι αυτό που μου συμβαίνει’’; Δεν είμαι προβληματική επειδή δεν μπορώ να ολοκληρώσω μια διαδικασία αδυνατίσματος αλλά έχω κάποια κακή σχέση»
