Πρόσφυγες… πρόσφυγες… Αυτοί οι πολίτες που λόγω δικαιολογημένου φόβου για τη ζωή τους βρίσκονται έξω από τη χώρα τους… δεν είναι επιλογή τους αλλά απόφαση παρμένη σε συνθήκες συνήθως πολέμου.
* Γράφει ο Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπευτής Γιάννης Ξηντάρας
Σκέφτομαι πως αυτοί οι άνθρωποι είναι πλημμυρισμένοι με αρνητικά συναισθήματα όπως πόνο, δυστυχία και ανασφάλεια για τη ζωή τους. Άνθρωποι καταδικασμένοι στην φτώχεια, την ανεργία, την αρρώστια και τον θάνατο.
Θλίβομαι όταν τα σκέφτομαι όλα αυτά. Στεναχωριέμαι γιατί αντιλαμβάνομαι πως πρόκειται για αληθινά γεγονότα που συμβαίνουν δίπλα μας. Μία μεγάλη αλήθεια που δεν θέλω ούτε να φανταστώ ότι μπορεί να συμβεί στην πατρίδα μας, στην οικογένεια μας, στα παιδιά μας. Μα συμβαίνει εκεί έξω, δίπλα μας, αυτή τη στιγμή.
Τι μπορούμε να κάνουμε για να τους ελαφρύνουμε από το φορτίο της προσφυγιάς;
Μία παρηγοριά για τους πρόσφυγες είναι να δείξουμε την ανέχεια μας με σεβασμό, αλληλεγγύη, προσφορά, ενδιαφέρον, όπως μπορεί ο καθένας, όσο μπορεί και όσο θέλει... Και εμείς που προσφέρουμε θα νιώσουμε καλύτερα! Αν και πάλι, ο πόνος τους παραμένει αμείωτος.
Τότε είναι που μας παίρνει από κάτω... και οφείλουμε να αντισταθούμε σθεναρά. Να μην χάσουμε την αισιοδοξία μας, την αυτοπεποίθηση μας και την επαφή μας με την χαρά της καθημερινότητας μας, το γέλιο της ζωής μας.
Γιατί τότε η προσφυγιά, η δυστυχία και η φτώχεια δεν θα είναι δίπλα μας αλλά θα έχουν εγκατασταθεί μέσα μας… στον ίδιο μας τον εαυτό.
Πρώτα από όλα, να είμαι ΕΓΩ καλά!
* Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος - Ψυχοθεραπευτής, απόφοιτος Πανεπιστημίου Αθηνών και Strathclyde University. Μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Ελληνικής Προσωποκεντρικής και Βιωματικής Εταιρείας, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης «Επαφή».
