Το πρόσωπο του Καϊάφα - Ποιος ήταν ο αρχιερέας που δίκασε τον Χριστό

Πολιτισμός
Το πρόσωπο του Καϊάφα - Ποιος ήταν ο αρχιερέας που δίκασε τον Χριστό

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αποτελεί ένα πρόσωπο που έχει συνδεθεί με τη χριστιανική παράδοση με αρνητικό πρόσωπο

Ο Αρχιερέας Καϊάφας αναμφισβήτητα αποτελεί ένα πρόσωπο που έχει συνδεθεί με τη χριστιανική παράδοση με αρνητικό πρόσωπο. Είναι ένα πρόσωπο που δε δέχτηκε σε καμία περίπτωση τη θεοπνευστία του Κυρίου, ενώ ήταν εκείνος που οδήγησε τον Ιησού Χριστό στους Ρωμαίους, οι οποίοι τον καταδικάσαν σε σταυρικό θάνατο. Πώς έγιναν τα συμβάντα και τα γεγονότα; Ποιος ήταν ο ρόλος του Αρχιερέα Καϊάφα και ποιο ήταν το κίνητρο που τον ώθησε να στείλει τον Ιησού Χριστό στον Πόντιο Πιλάτο, ο οποίος με τη γνώση του ρήση «νίπτω τας χείρας μου» απέφυγε τις ευθύνες και ο εβραϊκός λαός ήταν εκείνος που προτίμησε τη σωτηρία του Βαραβά αντί του Ιησού Χριστού;

Ο Καϊάφας είναι ένα πρόσωπο που ακαδημαϊκά και δημοσιογραφικά δεν έχει σχολιαστεί τόσο πολύ. Ίσως γιατί τον κυνηγάει ο τίτλος εκείνου που έσπρωξε τον Ιησού Χριστό στον σταυρικό θάνατο και που αποκήρυξε τον θεϊκό του χαρακτήρα. Η “Νέα Κρήτη”, με τη συνδρομή του επίκουρου καθηγητή Συμβολικής και Δογματικής Θεολογίας Ιωάννη Λίλη, προσπαθεί να βρει στοιχεία για το πρόσωπο του Αρχιερέα Καϊάφα με σκοπό να δώσει μια γενική εικόνα στον αναγνώστη.

Ο κ. Λίλης υποστηρίζει πως ο Καϊάφας ήταν αρχιερέας και πρόεδρος του Μεγάλου Συνεδρίου, το οποίο είχε υπό την εποπτεία του τα θρησκευτικά ζητήματα των Εβραίων. Μέχρι τότε, ο εβραϊκός κόσμος θεωρούσε πως ο θεός είναι ο θεός της Παλαιάς Διαθήκης.

«Ο Καϊάφας ήταν αρχιερέας τη χρονιά που δικάστηκε ο Κύριος. Αρχιερέας ήταν ο πρόεδρος του Μεγάλου Συνεδρίου που διοικούσε τον λαό των Εβραίων. Οι Ρωμαίοι είχαν επιτρέψει να είχαν οι Εβραίοι μια μικρή εσωτερική διοίκηση, καθώς ήταν καθαρά ένας θρησκευτικός λαός. Δηλαδή, για τα εκκλησιαστικά ζητήματα να αποφασίζουν μόνο αυτοί. Αυτά τα θρησκευτικά ζητήματα άπτονταν μερικών και συγκεκριμένων διοικητικών ζητημάτων. Τα βασικά ζητήματα τα ήλεγχαν οι Ρωμαίοι. Το Μεγάλο Συνέδριο αποφάσιζε καθαρά για τα θρησκευτικά ζητήματα και για μερικά διοικητικά. Όταν ήρθε η ώρα της παραπομπής του Κυρίου και επειδή η διοίκηση του Συνεδρίου έπρεπε να ακολουθεί βασικές αρχές της Παλαιάς Διαθήκης, δεν μπορούσαν αυτοί να οδηγήσουν τον Κύριο στον θάνατο», αναφέρει χαρακτηριστικά ο κ. Λίλης, ενώ συνεχίζει λέγοντας:

«Η διοίκηση του Μ. Συνεδρίου έστειλε τον Κύριο στην πολιτική διοίκηση των Ρωμαίων, που ούτως ή άλλως και σε αυτούς άπτονταν. Οι Ρωμαίοι σκότωναν διά μέσω σταυρικού θανάτου. Συνήθως δεν έβαζαν καρφιά. Ο σταυρικός θάνατος προκαλούσε ασφυξία και μπορούσες να πεθάνεις μετά από τρεις ή τέσσερις μέρες. Υπέφερε το άτομο στον σταυρό. Τα αγγεία έσπαγαν. Η αναπνοή δεν είχε χαθεί, αλλά υπήρχαν όλοι οι πόνοι από την κατάρρευση του σώματος. Σε αυτές τις φρικτές εικόνες, σκεφτείτε πως υπήρχαν όρνεα και πουλιά που πήγαιναν και τρυπούσαν το σώμα ή υπήρχαν και έντονες συνθήκες. Το σώμα έπεφτε. Αυτόν τον τρόπο βρήκε ο Καϊάφας, χωρίς να τον χρεωθεί ο ίδιος. Όταν περνούσε ο καιρός και δεν είχε πεθάνει ο άνθρωπος που κρεμόταν, έσπαζαν τα πόδια των σταυρωμένων. Έτσι, δεν μπορούσαν να σηκώνουν το σώμα και να παίρνουν αναπνοή πάνω στον σταυρό. Ο Καϊάφας είχε το θρησκευτικό φορτίο και δεν ήθελε να χρεωθεί τον σταυρικό θάνατο. Μετέφερε τη συγκεκριμένη χρέωση στους Ρωμαίους».

Ο κ. Λίλης, μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε στην οικογενειοκρατία. Ο Άννας ήταν πεθερός του Καϊάφα. Ο Άννας είχε ισχυρό λόγο ως παλαιότερος και ως ένας άνθρωπος που ήξερε να διαβάζει την Ιερά Γραφή. Όλοι οι γαμπροί του, όπως υποστηρίζει ο κ. Λίλης, έπρεπε να είχαν χρηματίσει αρχιερείς ή αλλιώς πρόεδροι των Μεγάλων Συνεδρίων.

«Ο Καϊάφας άλλαζε μάλλον μία φορά τον χρόνο. Ο Άννας ήταν πεθερός. Και πρέπει όλοι οι γαμπροί του Άννα να είχαν χρηματίσει πρόεδροι. Υπήρχε οικογενειοκρατία. Γι’ αυτόν τον λόγο έχει μείνει η ρήση “από τον Άννα στον Καϊάφα”. Ο Άννας είχε μεγαλύτερο λόγο, αλλά δεν είχε τη θεσμική θέση εκείνη για να τον δικάσει. Ο Καϊάφας ήταν ο μεγάλος δικαστής στα θρησκευτικά ζητήματα. Αλλά αυτό μετέφερε την ευθύνη στους Ρωμαίους», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Μεταξύ άλλων, ο κ. Λίλης υπογραμμίζει πως τα θαύματα του Κυρίου «πείραξαν» τους αρχιερείς, καθώς αμφισβήτησε την εξουσία των ανθρώπων-ιερέων εκείνων που αυτοαποκαλούνταν ως γνώστες της ιερής αλήθειας.

«Ο Καϊάφας ήταν ένα πρόσωπο καθαρά θρησκευτικό. Τους ενοχλούσε ο Κύριος, γιατί με αυτά που έλεγε χωρίς να το θέλει χτυπούσε τη δική τους εξουσία. Έβλεπε στις διατάξεις της Παλαιάς Διαθήκης και στον Θεό της Παλαιάς Διαθήκης τον εαυτό του ως άσαρκο Λόγο. Έβλεπαν τον Ιεχωβά ως μια αόρατη οντότητα. Ο Κύριος με τα θαύματά του έδειχνε πως είναι ο Άσαρκος Λόγος. Όσο πιο πολλά θαύματα έκανε, τόσο πιο πολύ χτυπούσε την εξουσία. Μετά την Ανάσταση του Λαζάρου, οι αρχιερείς είχαν αποφασίσει να τον οδηγήσουν στον θάνατο», ανέφερε χαρακτηριστικά.

ΟΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ

Παρέμεινε στην εξουσία παρά την Ανάσταση του Κυρίου

Τέλος, ο κ. Λίλης κατέληξε λέγοντας πως, παρά τον θάνατο και την Ανάσταση του Κυρίου, ο Αρχιερέας Καϊάφας έμεινε στην εξουσία ως πρόεδρος Ιερού Συμβουλίου ή αλλιώς αρχιερέας. Όπως τόνισε, είναι μια γνώση που τη λαμβάνουμε από τις Πράξεις και τα Ευαγγέλια.

«Ο Καϊάφας όλη εκείνη τη χρόνια, όπως καταλαβαίνουμε από τις Πράξεις και τα Ευαγγέλια, συνέχιζε να είναι ο αρχιερέας. Άρχισαν έντονες αντιδράσεις, ωστόσο, στο πρόσωπο του Καϊάφα από την Ανάσταση του Κυρίου, καθώς κανείς δεν μπόρεσε να καταλάβει πώς έφυγε το σώμα του Κυρίου από τον τάφο και τη φρουρά που είχε επιβάλλει ο Πόντιος Πιλάτος στο σώμα. Το σώμα του Κυρίου αναστήθηκε», ανέφερε ο κ. Λίλης.

(Φωτογραφία Αρχείου Unsplash)

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News