Από τους πρώτους μήνες της ελληνικής επανάστασης είχε προκύψει η ανάγκη της γρήγορης και έγκυρης ενημέρωσης.
Από τη Ρούμελη μέχρι και την Ύδρα είχε γίνει προσπάθεια έκδοσης ενός έντυπου, που αφενός θα ενημέρωνε τους πολίτες για τις εξελίξεις, αφετέρου όμως θα έδινε το βήμα στους επιμέρους κυβερνήτες να επικοινωνήσουν άμεσα με τους μαχόμενους σε όλη τη χώρα.
Ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος ήταν ο πρώτος άνθρωπος που προσπάθησε, αν και μάταια, να εγκαταστήσει τυπογραφικό εξοπλισμό, στην περιοχή του Μεσολογγίου το Νοέμβριο του 1821.
Το Νοέμβριο του 1823, ο Άγγλος συνταγματάρχης Λέστερ Στάνχοπ κατέφθασε στην Κεφαλονιά φέρνοντας μαζί του ένα αγγλικό πιεστήριο και τυπογραφικά στοιχεία, τα οποία αποτελούσαν δώρα της Φιλελληνικής Επιτροπής του Λονδίνου. Λίγες μέρες μετά, έφτασε στο Μεσολόγγι.
Εκεί, γνώρισε τον Ελβετό Φιλέλληνα, Ιάκωβο Μάγερ, ο οποίος είχε ακούσει για την ελληνική επανάσταση και αποφάσισε με μεγάλο ενθουσιασμό να μεταβεί στο Μεσολόγγι, να ασπαστεί την Ορθοδοξία, να παντρευτεί και να ξεκινήσει τη φιλελληνική του δράση.
Μέσα σε 4 ημέρες οι δύο αυτοί άνθρωποι είχαν αποφασίσει την έκδοση των «Ελληνικών Χρονικών».
Ο Μάγερ ανέλαβε τα διευθυντικά καθήκοντα της εφημερίδας, ενώ ο Δημήτρης Μασθενέας ήταν ο τυπογράφος.
Το πρώτο φύλλο κυκλοφόρησε την 1η Ιανουαρίου του 1824.
Η εφημερίδα κυκλοφορούσε δύο φορές την εβδομάδα, Τετάρτη και Σάββατο, και η 3ημηνη συνδρομή της κόστιζε έξι ισπανικά τάλιρα. Η ύλη της εφημερίδας διαπνεόταν από φιλελεύθερο πνεύμα, ενώ περιλάμβανε άρθρα που ανέπτυσσαν μέχρι και πολιτειακά θέματα. Σύμφωνα με τις πηγές, από την εφημερίδα επίσης, δεν έλειπαν μεταφρασμένα άρθρα από τους «Times», ανακοινώσεις, προκηρύξεις και διαγγέλματα της Προσωρινής Διοίκησης της Ελλάδας. Πολλοί μάλιστα ιστορικοί έχουν υποστηρίξει ότι η εφημερίδα κατείχε έναν «εκπαιδευτικό χαρακτήρα», γι’ αυτό και η διοίκηση της Δυτικής Στερεάς αγόραζε μαζικά φύλλα και τα μοίραζε στο λαό.
Η ακλόνητη υποστήριξη του Μάγερ και του Στάνχοπ για την ελευθερία του Τύπου και την ανεξάρτητη δημοσιογραφία, ωστόσο, προκάλεσε αντιδράσεις. Ο Λόρδος Βύρων καθώς και ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, ζήτησαν το κλείσιμο του τυπογραφείου και την απομάκρυνση του Ελβετού Φιλέλληνα. Οι προσπάθειές τους έπεσαν στο κενό. Ο Μάγερ παρέμενε πιστός στις πεποιθήσεις τους.
Το Φεβρουάριου του 1826, όταν μια βόμβα από το τουρκοαιγυπτιακό στρατόπεδο κατέστρεψε το τυπογραφείο, τα «Ελληνικά Χρονικά» έπαψαν να κυκλοφορούν.
Συνολικά, η εφημερίδα μετρά 211 φύλλα.
Τα «Ελληνικά Χρονικά», όσα από αυτά διασώζονται, αποτελούν μέχρι και σήμερα πολύτιμη πηγή για την ιστορία της Επανάστασης.
Επιμέλεια: Μαρία Σπουρδαλάκη
(Φωτογραφία ΙΝΤΙΜΕ)
