Σε μια ξεχωριστή δουλειά του συνθέτη Λουκά Θάνου συμμετέχουν ο Νίκος και ο Γιώργος Στρατακης μελοποιεί ποίηση «από τον Αισχύλο στον Δημητρόπουλο, μέσα από τον Παλαμά, τον Καρυωτάκη, τον Βάρναλη, τον Βρεττάκο, τον Χριστοδούλου, τον Καμπανέλη, ασκήθηκα. Από τον Ξυλούρη στον Στρατάκη και τον Στρατάκη, μέσα από την Καραθανάση, τον Ψαραντώνη, τον Χαρούλη, τον Σιόλα, τον Γισδάκη, τον Προδρόμου… σε μια προσπάθεια να αποκωδικοποιήσω την ανάσα της ποίησης, ασκήθηκα, μήπως και δαμάσω την Αδάμαστη Κόρη και να, που φτάσαμε ως εδώ.
Η λαμπρότητα του ήχου, η απόφαση της σιωπής, πότε, γιατί και πώς, ολισθαίνοντας αποφασιστικά προς την αναπόφευκτη αρχή μιας μοιραίας μα βέβαιης επανεκκίνησης, προς την οργή τον κίνδυνο και την ανάγκη, προς την ζωή, το φώς, που ήλθε από το σκοτάδι μόνο, σαν το τίποτα που έγινε κάτι, σαν την σιωπή στον ήχο των γέλιων του καλοκαιριού, ασκήθηκα και να, που φτάσαμε ως εδώ, ως την αδάμαστη κόρη του Πάνου με την κραυγή του Γιώργου και την αισθαντικότητα του Νίκου που χάιδεψε τα όργανα και γέννησαν τον ήχο και να, που φτάσαμε ως εδώ, ως την μητέρα των αγριμιών, την Κόρη την Αδάμαστη, απλώνοντας το χέρι της καρδιάς, της Καρδιάς.
Λουκάς Θάνος
Αθήνα 20 του Απρίλη του 2020»
