Ξεχωριστός είναι κάθε χρόνο ο εορτασμός της Ανάληψης στο εκκλησάκι της Ελούντας. Εκεί η γιορτή της Ανάληψης συνεχίζει να είναι μια ξεχωριστή τελετουργία που θυμίζει το παλιό ψαροχώρι, όπως ήταν πριν από τη μεγάλη ανάπτυξη του τουρισμού.
Μετά τη Θεία Λειτουργία οι ιερείς, με πομπή, μετέβησαν στη δίπλα πρόχειρη αποβάθρα, επιβιβάστηκαν σε καΐκι απ’ όπου τελέστηκε μια σπάνια τελετή καθαγιασμού των υδάτων. Οι ιερείς έριξαν το σταυρό στη θάλασσα και ένα παιδί έπεσε και τον έπιασε.
Αμέσως μετά γυναίκες, κάθε ηλικίας, ανασήκωναν τα φουστάνια τους και μπήκαν στα αβαθή νερά θάλασσας. Ψαχούλευαν στο βυθό για να βρουν μικρά μάτσα από κίτρινα φύκια και να ανασύρουν κάποια «μαλλιαρή», «βρυγιωμένη» πέτρα για να τα πάρουν στα σπίτια τους για φυλακτό.
Το θέαμα είναι εντυπωσιακό. Χαρίζουν» φύκια και βότσαλα σε όσες δεν μπορούν να μπουν στο νερό, έτσι για να μη φύγει κανείς χωρίς το μικρό αυτό, αλλά σημαντικό, εθιμικό απόκτημα. Εικόνες από μια άλλη Ελλάδα που έχει αλλάξει προ πολλού, αλλά και εικόνες που συνεχίζουν να επιβιώνουν σε μερικές μακρινές περιοχές της χώρας.
Στην Ελούντα τα φύκια και οι «βρυγιωμένες» πέτρες είναι τα σύμβολα της λαμπερής ανοιξιάτικης γιορτής όπως είναι και σύμβολα μιας παραδοσιακής τελετουργίας που έχει βαθιές ρίζες στην τοπική λατρευτική παράδοση.
Στην παραλία του Καράβολα ανήμερα της Αναλήψεως αναβίωσε το έθιμο της «Μαλλιαρής». Έθιμο φερμένο από τους πρόσφυγες της Μικράς Ασίας. Πρόκειται για μια πέτρα με βρύα, την περίφημη «πέτρα μαλλιαρή την οποία έψαχναν «άντρες και γυναίκες στο πρόχειρο βυθό της θάλασσας, στα ρηχά. Όποιος την εύρισκε την έπαιρνε στο σπίτι του, ως φορέα ευτυχίας!
H πέτρα αυτή με το ρίζωμα και τη βλάστησή της μέσα στη θάλασσα, συμβολίζει όλη τη δύναμη και την ουσία του θαλασσινού στοιχείου Είναι δηλαδή η θάλασσα καθαρτική και ανανεωτική, ιδιαίτερα την ημέρα της Αναλήψεως, όταν με την παρουσία του Χριστού στους αιθέρες, ουρανός και θάλασσα έχουν αγιασθεί».
Όπου ο πολιτιστικός σύλλογος Καμινίων έστησε ένα γλέντι βγαλμένο από τα παλιά.
