Οι πρώτοι μαθητές του Ιησού ήταν ψαράδες που επιλέχθηκαν για να γίνουν αλιείς ψυχών. Ήταν ο Ανδρέας και ο Σίμων, τον οποίο ο Χριστός ονόμασε “Πέτρο”, που συνεργάζονταν με τους δύο γιους του Ζεβεδαίου, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη, και αργότερα ο Θωμάς από τη Γαλιλαία. Ήταν οι πρώτοι από τους 12 που άφησαν τα δίχτυα για να ακολουθήσουν τον Θεάνθρωπο, όπως γνωρίζουμε από τα Ευαγγέλια...
Πώς όμως ήταν η ζωή αυτών των ανθρώπων; Ο πειρασμός της γνώσης μεγάλος για τους ιστορικούς και τους αρχαιολόγους της Βίβλου, με την τύχη σύμμαχο σε αυτήν την περίπτωση, χάρη σε ένα εντυπωσιακό εύρημα, ένα ψαράδικο σκάφος από τη Γαλιλαία, αυτής της εποχής, το οποίο σώζεται σε πολύ καλή κατάσταση και παρέχει πολύτιμες πληροφορίες για τις αλιευτικές πρακτικές του 1ου αιώνα. Το πιο συναρπαστικό όμως είναι η σκέψη ότι ένα σκάφος σαν κι αυτό, και γιατί όχι το ίδιο, χρησιμοποιούσαν οι ψαράδες μαθητές όταν τους κάλεσε ο Ιησούς να τον ακολουθήσουν.
Το πλοίο, γνωστό σήμερα ως “Του Ιησού” ή “Της Γαλιλαίας”, εκτίθεται στο Μουσείο Yigal Allon στο Kibbutz Ginosar, και αποτελεί πόλο έλξης για τους επισκέπτες-προσκυνητές που συρρέουν στους Αγίους Τόπους, στα βήματα του Ιησού. Το “πλοίο του Ιησού” ανακαλύφθηκε το 1986 στη βορειοδυτική ακτή της Θάλασσας της Γαλιλαίας από τα αδέρφια Moshe και Yuval Lufan, που ψάρευαν στην περιοχή, και το εύρημα προκάλεσε αμέσως παγκόσμια αίσθηση. Τα δύο αδέρφια ήταν “υποψιασμένα” για το εύρημά τους από την πρώτη στιγμή που “έπεσαν” πάνω του, καθώς ασχολούνταν ερασιτεχνικά με την αρχαιολογία και ήταν εξοικειωμένα με τα ίχνη του παρελθόντος στη χώρα, έχοντας πάντα στην άκρη του μυαλού τους την ελπίδα ότι θα εντόπιζαν κάποιο αρχαίο πλοίο στη Θάλασσα της Γαλιλαίας. Όπως και έγινε.
Εξαιτίας της ξηρασίας, η στάθμη υποχώρησε και τα υπολείμματα του σκάφους είδαν για πρώτη φορά μετά από αιώνες το φως του ήλιου. Οι Lufan ανέφεραν την ανακάλυψή τους στις Αρχές και κάπως έτσι ξεκίνησε η ανασκαφή από την ισραηλινή Αρχή αρχαιοτήτων, που αποκάλυψε το μοναδικό αυτό εύρημα. Η διαδικασία ήταν επίπονη, καθώς το αρχαίο ξύλινο σκαρί κινδύνευε να διαβρωθεί από την έκθεσή του στις ατμοσφαιρικές συνθήκες. Έτσι απαιτήθηκε ειδική διαδικασία και μόνωσή του με υαλοβάμβακα και μονωτικό αφρό για να διασωθεί και να μεταφερθεί στον χώρο όπου οι συντηρητές εργάστηκαν για 7 ολόκληρα χρόνια διατηρώντας το μέσα σε ειδικά χημικά, έως ότου διασφαλίσουν την επιβίωσή του και μπορέσουν να δώσουν το “πράσινο φως” για την έκθεσή του στο “Μουσείο του πλοίου” της Γαλιλαίας Yigal Allon στο Kibbutz Ginosar.
Το αρχαίο ψαράδικο πλοίο έχει μήκος 8,27 μέτρα, πλάτος 2,3 μέτρα και το μέγιστο σωζόμενο ύψος του είναι 1,3 μέτρα. Μπορούσε δε να μεταφέρει έως 15 ανθρώπους. Το πλοίο είχε ιστίο καθώς και πηδάλια, τα οποία χειρίζονταν τέσσερις άντρες.
Σημειώνεται ότι, εκτός από τη χρονολόγησή του, τον 1ο αιώνα μ.Χ., δεν υπάρχει κανένα άλλο στοιχείο που να συνδέει άμεσα το συγκεκριμένο εύρημα με τους ψαράδες μαθητές του Ιησού. Τα χαρακτηριστικά του πλοίου ταυτίζονται με εκείνα αντίστοιχων στην περιοχή της Μεσογείου, που κατασκευάζονταν και έπλεαν μεταξύ του 100 και του 200 μ.Χ. Ως βασικό υλικό είχαν σανίδες, κατά κανόνα κέδρου, ενωμένες με καρφιά, ενώ το σκαρί είχε επίπεδο πάτο που του επέτρεπε να κινείται πολύ κοντά στην ακτή. Η έρευνα κατέδειξε ότι το συγκεκριμένο σκαρί είχε κατασκευαστεί από δέκα διαφορετικά είδη ξύλων, γεγονός που ερμηνεύτηκε είτε ως απόρροια έλλειψης ξυλείας κέδρου εκείνη την περίοδο και φυσικά ως συνέπεια πολλαπλών μετασκευών και επιδιορθώσεων. Η χρονολόγηση με ραδιάνθρακα έδειξε ότι το “πλοίο του Ιησού” κατασκευάστηκε περί το 40 μ.Χ. (με απόκλιση +/-80 χρόνων), με την κεραμική να συνηγορεί γενικά στην εποχή, δίνοντας τον χρονικό ορίζοντα μεταξύ 50 π.Χ. και 50 μ.Χ. Μεταξύ των πήλινων αγγείων που εντοπίστηκαν στην ανασκαφή και παραπέμπουν σε σκεύη που είχαν μαζί τους οι ψαράδες στην καθημερινή τους ρουτίνα, ήταν μια μαγειρική χύτρα κι ένα λυχνάρι. Η έρευνα αποκάλυψε, επίσης, ενδιαφέροντα στοιχεία για τις τεχνικές που υπήρχαν εκείνη την εποχή, “διηγώντας” μια συνεχή χρήση από γενιά σε γενιά, που οδήγησε στις επιδιορθώσεις στο σκαρί. Φαίνεται ότι, όταν πια δεν ήταν δυνατή η εκ νέου επισκευή τού πλοίου, οι ιδιοκτήτες του είτε το βύθισαν είτε το εγκατέλειψαν. Και ο χρόνος ανέλαβε τη συνέχεια..!
Ως την ανακάλυψη του πλοίου, οι αναφορές στα ψαράδικα της εποχής αντλούνταν από ιστορικά και βιβλικά κείμενα. Ειδικά στα τελευταία υπάρχουν τουλάχιστον 50 αναφορές στα Ευαγγέλια, μια που οι πρώτοι μαθητές του Ιησού ήταν ψαράδες και η περιοχή της Γαλιλαίας είχε σημαντικό ρόλο στα κηρύγματα και τα θαύματα του Χριστού.
