Richard Petit: «Κολυμπούσα χειμώνα στο Λιβυκό χωρίς να κρυώνω... Πως να μην πιστεύω ότι η Κρήτη είναι το Νησί των Θεών;»

Κρήτη
Richard Petit: «Κολυμπούσα χειμώνα στο Λιβυκό χωρίς να κρυώνω... Πως να μην πιστεύω ότι η Κρήτη είναι το Νησί των Θεών;»

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Crete Photo Experience» - Συνέντευξη με το σπουδαίο Γάλλο φωτογράφο, Richard Petit - Interview with the French photographer, Richard Petit

Μέσα σε ένα τοπίο τραχύ, ξερό και απόκρημνο· ανάμεσα στην άφατη γαλήνη της θάλασσας και την απεραντοσύνη του ουρανού, απλώνονται τα Αστερούσια Όρη.

Στενά συνδεδεμένα με αρχαιοελληνικούς μύθους, ιστορικά συνυφασμένα με το Μινωικό Πολιτισμό και την ύστερη αρχαιότητα, καταφύγιο πολλών προστατευόμενων ειδών της χλωρίδας και της πανίδας, τα Αστερούσια Όρη εκτείνονται σχεδόν σε ολόκληρο το νότιο τμήμα της Περιφερειακής Ενότητας Ηρακλείου και αποτελούν έναν τόπο της Κρήτης με ιδιαίτερη μορφολογία που «σπάει» τον ορεινό όγκο με καταρράκτες, χαράδρες και φαράγγια, αλλά και με ένα μοναδικό άγριο κάλλος.

Αυτό το κάλλος, μεταξύ άλλων, κλήθηκε να αποτυπώσει με το φωτογραφικό του φακό ο Γάλλος φωτογράφος, Richard Petit. Προσκεκλημένος της φωτογράφου και εικαστικού, κ. Μαρίας Χουλάκη, για το Project «Crete Photo Experience», το οποίο τελεί υπό την επιμέλειά της, ο Richard Petit ταξίδεψε στην Κρήτη και τα Αστερούσια όρη το 2016 και, πέραν των φωτογραφιών που αποτύπωσε στο πλαίσιο του Project, δημιούργησε και την προσωπική του σειρά φωτογραφιών από τα Αστερούσια Όρη, με τίτλο «The Island of The Gods» («Το Νησί των Θεών»).

Τώρα, αναπολώντας τις στιγμές του στο νησί, μιλάει στο neakriti.gr για την τέχνη της φωτογραφίας, περιγράφει την εμπειρία της συμμετοχής του στο «Crete Photo Experience» και παραθέτει τη δική του άποψη για την Κρήτη, που του προσέφερε τον καμβά για να αναδείξει το μεγαλείο της.

Γιατί χαρακτηρίζετε την Κρήτη ως «Το Νησί των Θεών»;

Ο τίτλος που θα δώσω σε ένα project είναι σημαντικός, καθώς με καθοδηγεί και με βοηθάει να επιλέξω τι θα τραβήξω και με ποιο τρόπο.

Στην Κρήτη ήρθα για φωτογράφηση για χρονικό διάστημα μικρότερο των τριών εβδομάδων, επομένως έπρεπε να έχω έναν ξεκάθαρο στόχο στο μυαλό μου και τελικά αυτός ο τίτλος αποδείχτηκε πολύ χρήσιμος.

Με ποιον τρόπο αποτυπώσατε στις φωτογραφίες σας ότι η Κρήτη θα μπορούσε να είναι «Το Νησί των Θεών»;

Όταν συνάντησα για πρώτη φορά τη Μαρία Χουλάκη, με «γύρισε» στην Κρήτη, προκειμένου να γνωρίσω διαφορετικούς ανθρώπους και διαφορετικά σημεία του νησιού. Είναι δύσκολο να το εξηγήσω, όμως ένιωσα ότι βρίσκομαι σε ένα νησί και όχι στην Ηπειρωτική Ευρώπη.

Μου έκανε, επίσης, εντύπωση πως στην Κρήτη δεν υπάρχουν εργοστάσια και ο τρόπος ζωής είναι υγιεινός και απλός.

Σε γενικές γραμμές, ένιωσα σα να βρίσκομαι στη γενέτειρα του πολιτισμού. Ζω στην Αρλ, μία πόλη της Γαλλίας (σ.σ. στην Προβηγκία), η οποία ήταν, κάποτε, η πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Γνωρίζω, λοιπόν, αυτό το συναίσθημα. Όμως η Κρήτη αποτέλεσε επίκεντρο του πολιτισμού πολλούς αιώνες νωρίτερα.

Γιατί επιλέξατε να φωτογραφήσετε μόνο τοπία, αποφεύγοντας να αποτυπώσετε φωτογραφικά την παρουσία του ανθρώπου ή την καθημερινότητα των Κρητικών;

Η Κρήτη ήταν ο τόπος των «Θεών», που έδωσαν πνοή στον πολιτισμό μας.

Αρχικά, όπως είπα και πριν, είχα μικρό χρονικό περιθώριο για τη φωτογράφηση και, γενικά, νιώθω περισσότερο οικεία φωτογραφίζοντας τοπία. Η «Θαλόρη» είναι εντυπωσιακή «κοιτάζοντας» τη θάλασσα, γεγονός το οποίο αποτέλεσε πρόσκληση, προκειμένου να φωτογραφήσω επιβλητικά πανοράματα.

Επίσης, επειδή ήθελα να εστιάσω στη γήινη, την πρωτόγονη οπτική του σκληρού και υγρού τοπίου των Αστερουσίων και στο γεγονός ότι η θάλασσα βρίσκεται παντού. Μπορείς να νιώσεις τη θάλασσα, ακόμη και αν δεν είναι ορατή.

Δε θέλησα να κάνω κάποια κοινωνιολογική ή οικονομολογική ανάλυση για την Κρήτη μέσα από τις φωτογραφίες μου, αλλά, ακόμη κι αν φαίνεται εντελώς αθώο, αυτό που ήθελα ήταν να προσπαθήσω να απεικονίσω ότι αυτό το συγκεκριμένο μέρος ήταν ο τόπος των «Θεών», που έδωσαν πνοή στον πολιτισμό μας.

(photo© Richard Petit)

Η Κρήτη είναι ένα υπέροχο μέρος για να ζει κανείς.

Υπάρχει κάποια εμπειρία που θα σας μείνει αξέχαστη από την επίσκεψή σας στην Κρήτη;

Φυσικά! Οι άνθρωποι είναι φιλικοί και η ζωή, μπορεί να είναι σκληρή, όμως είναι εύκολη. Η Κρήτη είναι ένα υπέροχο μέρος για να ζει κανείς.

Το φαγητό ήταν, επίσης, απίστευτο! Οι Κρητικοί δεν έχουν ιδέα από τυποποιημένο, πρόχειρο φαγητό. Στην Κρήτη είναι όλα οργανικά, από τον κήπο, απλά και νόστιμα.

Όσο βρισκόμουν στην Κρήτη θέλησα να πάω για κολύμπι. Ο μήνας ήταν Δεκέμβριος και κολύμπησα, επί μία ώρα, στο Λιβυκό Πέλαγος χωρίς να νιώσω καθόλου κρύο! Πως μπορείς, μετά, να μην πιστέψεις πως βρίσκεσαι στο «Νησί των Θεών»;

Τι κάνει την Κρήτη να διαφέρει από άλλα μέρη που έχετε φωτογραφήσει;

Αρχικά, το ότι είναι νησί∙ το ότι διαθέτει έναν απλό και υγιεινό τρόπο ζωής, αλλά και η σύνδεσή της με κάτι το αρχαϊκό, που εξακολουθεί να παραμένει στην καθημερινότητα.

Η Κρήτη είναι φημισμένη – μεταξύ άλλων – για τη φιλοξενία της. Εσείς προσωπικά, το αισθανθήκατε αυτό, κατά την επίσκεψή σας;

Αυτό είναι αλήθεια! Εντυπωσιάστηκα από την ευγένεια των ντόπιων με τους ξένους. Αυτές οι ημέρες που πέρασα στην Κρήτη ήταν απολαυστικές και νιώθω πως θέλω να έρθω ξανά, κάποια στιγμή.

Μερικές φορές σταματούσαμε έξω από μέρη και δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε εάν είναι χώροι συνάθροισης ή σπίτια!

Και παρόλο που δεν μπορώ να μιλήσω την όμορφη γλώσσα σας, παντού με καλοδέχονταν με χαμόγελα.

Μερικές φορές σταματούσαμε έξω από μέρη και δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε εάν είναι χώροι συνάθροισης ή σπίτια!

Κατά τη διάρκεια της διαμονής σας στη «Θαλόρη», φωτογραφίσατε τα Αστερούσια Όρη. Υπάρχει κάποιο άλλο χωριό ή μέρος της Κρήτης που θα θέλατε να φωτογραφήσετε;

Πραγματικά εντυπωσιάστηκα από το σπήλαιο όπου μεγάλωσε ο Δίας (σ.σ. το Ιδαίον Άντρο). Δεν είναι ότι διαθέτει κάτι τόσο όμορφο ή ξεχωριστό, όμως βρίσκεται στη μέση μιας μεγάλης πεδιάδας και ενός τεράστιου ουρανού. Μπορώ, λοιπόν, να φανταστώ γιατί οι άνθρωποι, εκείνη την εποχή, πίστευαν ότι ένα θεός μεγάλωσε εκεί και οι θύελλες «κάλυπταν» το κλάμα του (σ.σ. o κ. Petit υπαινίσσεται το μύθο των Κουρητών). Είμαι σίγουρος πως θα μπορούσε να γυριστεί ένα εξαιρετικό project με βίντεο σε αυτό το μέρος, με τους κατοίκους του παραπλήσιου χωριού (σ.σ. τα Ανώγεια).

(photo© Richard Petit)

Πως σας βοήθησε το Project «Crete Photo Experience»;

Όταν μου δόθηκε η ευκαιρία να έρθω στην Κρήτη, φαντάστηκα ένα όμορφο μέρος. Παρόλο που ενθουσιάστηκα με το τοπίο, δεν ήθελα να τραβήξω φωτογραφίες που να μοιάζουν με καρτ ποστάλ. Αυτή είναι και η κύρια αιτία που επικεντρώθηκα στη σκληρότητα και το μέγεθος του τοπίου, στο οποίο και προσπάθησα να αποτυπώσω το πόσο αρχαΐζον αλλά και θείο είναι.

Είμαι ικανοποιημένος από τις φωτογραφίες που τράβηξα, παρόλο που εκτύπωσα μόνο 4 από αυτές, προς το παρόν. Μάλιστα, το ταξίδι στην Κρήτη με βοήθησε να ολοκληρώσω το «Lungta», ένα άλλο μου project, στα Ιμαλάια.

Όπως και να έχει, θέλω να ευχαριστήσω θερμά τη Μαρία Χουλάκη από το «Crete Photo Experience», καθώς και όλους όσους με βοήθησαν και ιδίως τους Μάρκο Σκορδαλάκη και Γιάννη Θεοδωράκη.

Γνωρίζατε για την Κρήτη, για τα Αστερούσια, προτού τα επισκεφτείτε μέσω του Project «Crete Photo Experience»;

Όχι, αλλά είμαι χαρούμενος που τα ανακάλυψα.

Η πρώτη μου σκέψη για αυτό το Project ήταν να ακολουθήσω τα χνάρια του Οδυσσέα, μέχρι που, δυστυχώς, ανακάλυψα ότι ο Οδυσσέας δεν βρέθηκε ποτέ στην Κρήτη.

Έπειτα, όμως, έμαθα ότι ο Μινωικός Πολιτισμός ήταν ακόμη πιο παλιός, αφού χρονολογείται αιώνες πριν από την ελληνιστική περίοδο, και αποτελεί το θεμέλιο λίθο του δυτικού και παγκόσμιου πολιτισμού.

Πως σας φαίνεται η ιδέα του Project «Crete Photo Experience»; Πιστεύετε ότι είναι ικανό να συμβάλλει θετικά στον πολιτισμό και τουρισμό της Κρήτης ή της Ελλάδος, εν γένει;

Είμαι σίγουρος ότι το Project "Crete Photo Experience" θα προσφέρει πολλά στην Κρήτη.

Δεν χωράει αμφιβολία για αυτό! Κάποιος μπορεί να αποφασίσει να ταξιδέψει σε ένα μέρος για το κλίμα του, για την ιστορία του, ή ακόμη και επειδή διαθέτει καλό φαγητό… Όμως αυτό είναι κάτι το προσωρινό, γιατί όταν, στο ίδιο μέρος υπάρχει έντονη δραστηριότητα στις εικαστικές τέχνες ή τη μουσική, τότε υπάρχει ακόμη ένας, καλός λόγος για να το επισκεφτείς, αλλά και να συνεχίζεις να το επισκέπτεσαι. Προσωπικά παρακολουθώ τη Μπιενάλε της Βενετίας, συνδυάζοντας τη δουλειά με τις διακοπές.

Στην Αρλ, όπου ζω, πραγματοποιείται φωτογραφικό φεστιβάλ (σ.σ. Πρόκειται για το «Les Rencontres d'Arles»), το οποίο είναι το παλαιότερο και μεγαλύτερο φεστιβάλ του πλανήτη στο είδος του, και η διοργάνωσή του, έχει ως συνέπεια να μην ευνοούνται μόνο οι ντόπιοι, αλλά ολόκληρη η εικόνα που έχει κανείς για την πόλη και το σημαντικότερο, η τοπική οικονομία.

Η κ. Χουλάκη έχει ταλέντο στο να διοργανώνει δράσεις. Είναι αξιόπιστη, γνωρίζει πολύ κόσμο και έχει την υπομονή να δημιουργεί πολλά υποσχόμενα project βήμα – βήμα. Είμαι σίγουρος, λοιπόν, ότι και αυτό το Project θα προσφέρει πολλά στην Κρήτη.

(photo© Richard Petit)

Είστε μηχανικός και έχετε, επίσης, σπουδάσει φιλοσοφία. Όμως καταλήξατε να ασχολείστε επαγγελματικά με τη φωτογραφία. Πως πήρατε αυτή την απόφαση και με ποιο τρόπο σας έχουν βοηθήσει ή εμπνεύσει οι πρότερες σπουδές σας, στον τομέα της φωτογραφίας;

Όταν μετακόμισα στην Αρλ, έφηβος ακόμη, πραγματικά εντυπωσιάστηκα από τη δύναμη της φωτογραφίας. Πάντοτε κρυφός μου πόθος ήταν να γίνω να γίνω ζωγράφος, όμως πίστευα πως η ζωγραφική είναι πλεονέκτημα της μπουρζουαζίας, της ανώτερης τάξης. Η φωτογραφία, από την άλλη, στην οποία χρησιμοποιείς μια μηχανή, φάνταζε σε εμένα περισσότερο ως πρακτική των εργατικών τάξεων και έτσι, έκτοτε, ποτέ δε φοβήθηκα να χρησιμοποιήσω τη φωτογραφική μηχανή.

Αφότου εργάστηκα για λίγο σε ένα εργοστάσιο, είχα την ευκαιρία να επιστρέψω στο Πανεπιστήμιο και να σπουδάσω φιλοσοφία. Ήταν υπέροχα! Σιγά – σιγά, λοιπόν, ξεκίνησα να καταπιάνομαι με θεωρητικές αναζητήσεις σχετικά με την τεχνολογική πρόοδο, με την ιστορία της επιστήμης και την πρακτική εφαρμογή των θεωρητικών γνώσεων, γενικότερα. Γι’ αυτό και μου αρέσει να διερωτώμαι αναφορικά με την επιστημονική φαντασία.

Υπάρχει κάποια φωτογραφική σας δουλειά για τη οποία είστε περισσότερο υπερήφανος;

Το project «Cheap Land» είναι αυτό που, μέχρι στιγμής, θεωρώ ως το περισσότερο δυνατό. Το έχω παρουσιάσει παντού. Έχει γίνει, πλέον, κλασικό.

Φυσικά και αγαπώ «Το Νησί των Θεών», όμως υπάρχουν μόνο δέκα φωτογραφίες σε αυτό το project, καθότι έμεινα στην Κρήτη για περιορισμένο χρονικό διάστημα και, γενικά, δουλεύω με αργούς ρυθμούς.

Τώρα περιμένω με ανυπομονησία να εκθέσω το «Lungta» από τα Ιμαλάια. Ελπίζω να αρέσει στον κόσμο τόσο όσο και το «Cheap Land».

Τι σας εμπνέει;

Αφότου καταπιάστηκα με την πρόοδο της τεχνολογίας και την επιστημολογία (σ.σ. Ο κ. Petit αναφέρει τις λέξεις «paradigm» και «epistemology», σχολιάζοντας το εξής: «Παρεμπιπτόντως, όλες αυτές είναι Ελληνικές λέξεις»), καταπιάστηκα με το Βουδισμό αναρωτώμενος σχετικά με το θείο, το ιερό και ειδικότερα με την εγγύτητα του θείου με το κοινό. Έτσι, οι φωτογραφίες μου απομακρυνθήκαν από τη λογική της σχολή του Ντίσελντορφ (σ.σ. Η Σχολή του Ντίσελντορφ αποτέλεσε ένα από τα δύο σημαντικότερα κινήματα του 20ου αιώνα, στο πεδίο της φωτογραφίας).

Τι είναι για εσάς η φωτογραφία;

Μια προοπτική του κόσμου.

Η φωτογραφία μπορεί να αποτυπώσει μόνο αυτό που βρίσκεται μπροστά στην κάμερα, τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο. Η κάμερα δείχνει μόνο αυτό που έχει επιλέξει ο φωτογράφος να δείξει. 

Αυτό σημαίνει πως δε μπορεί να είναι εντελώς αφηρημένη, όπως ήταν η ζωγραφική έναν αιώνα πριν. Είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την πραγματικότητα και ως εκ τούτου δεν μπορεί να παρουσιάζει πράγματα που δεν υπάρχουν. Αν, για παράδειγμα, δούμε σε μία εκκλησία, τη ζωγραφιά ενός αγγέλου, είναι προφανές για εμάς πως “αυτό είναι ένας άγγελος”. Στη φωτογραφία όμως θα σκεφτόμασταν: “Αυτό είναι ένα παιδί που του έχουν φορέσει ψεύτικα φτερά”, ή πως “αυτή η φωτογραφία έχει υποστεί Photoshop”, όμως ποτέ δε θα σκεφτόμασταν ότι αυτό που βλέπουμε είναι πραγματικά ένας άγγελος.

Τις περισσότερες φορές , μία φωτογραφία ανήκει στο πλαίσιο ενός project, που βασίζεται σε μία πρόθεση. Αν, για παράδειγμα, το σπίτι μου πλημυρίσει, αυτό που θα δείξω στις φωτογραφίες που θα στείλω στην Ασφαλιστική, είναι το μέγεθος της καταστροφής στα έπιπλά μου και όχι πόσο όμορφος είναι ο ουρανός μετά την καταιγίδα. Όμως η πραγματικότητα παραμένει η ίδια.

Η φωτογραφία πλέον θεωρείται τέχνη. Είναι ένα μίνιμαλ και αυστηρό μέσο το οποίο μας δίνει τη δυνατότητα υλοποίησης διαφορετικών καλλιτεχνικών εγχειρημάτων.

Ο Richard Petit ευχαριστεί για τη φιλοξενία το Atrion Hotel, το Thalori Traditional Village και το Delina Mountain Resort.

Ακολουθεί το πρωτότυπο κείμενο της συνέντευξης:

Why do you call Crete as “The Island of The Gods”?

The title of a project is important to me, it guides me, helping me to select what I shoot and how.

I came for less than three weeks shooting, so I had to have a very clear goal in mind. Therefore this title has been really useful.

How did you depicted in your photographs that Crete can might be “The island of The Gods”?

When I first met Maria Choulaki, she drove me around Crete to meet different people and visit different places. I had, although it’s difficult to explain, the feeling I was on an Island, not on the continent.

My other impression was that there are no factories, the way of living is healthy and simple.

I felt like I was at our civilization’s birthplace. I live in Arles, a French town which used to be a capital city of the Roman Empire, I know this feeling. But in Crete this happened many centuries before.

Why did you choose to photograph the landscapes and you avoided to evict the presence of Man or the daily life of Cretans?

Firstly, I knew I had short time for the shooting, and I feel confident with landscape. Overlooking the sea, Thalori is impressive, it was an invitation to shoot dramatic panoramas.

Also because I wanted to focus on the telluric and archaic aspect of this hard and dry landscape in Asterousia, and the fact that the sea is everywhere. You can feel the sea, even when it’s not visible.

I didn’t want to do “sociology” or “economics” but only, even if it’s naïve, try to show that this very place was the country of the “Gods” who gave birth to our civilization.

Is there any experience that you will not forget from your visit to Crete?

Oh yes! People are friendly, life is hard but easy, just a wonderful place to stay.

Food is just incredible: Cretan people have no idea about industrial junk food. In Crete, everything is organic, from the garden, it's simple and tasty.

I swam for one hour in the Sea of Syria in December, without getting cold. How can you feel you are not the “Island of the Gods”?

What does make Crete differ from other islands or places you have ever photograph?

Insularity, simple and healthy way of life and connection with something archaic which remains in every day’s life.

Crete is famous, among other benefits, about its hospitality, “philoxenia” – as we call it in Greece. What do you think about that? Did you personally accepted Cretan hospitality?

This is true, I’ve been amazed how kind is everyone with foreigners. This time I spent in Crete was really delicious.

Sometimes, we stopped at places where I couldn’t decide if this was a bar or a private home!

Although I can’t speak your beautiful language, I was welcome everywhere, always with smiles.

You photographed Asterousia, while you stayed in Thalori. Is there any other village or town in Crete that you would ever like to photograph?

I was really impressed by the cave where Zeus grew up. The place doesn’t look that beautiful or exceptional, but it opens on a wide land and a huge sky. I can imagine it was easy for the people at that time to believe a god had grown there, and that storms covered the noise of him crying. I am sure there is a wonderful video project to be done in this very place and with the people of the next village.

In which ways did the Project “Crete Photo Experience” helped you?

When I was offered this opportunity of heading to Crete, I imagined a “nice looking” country. Although enthusiastic, I was afraid to produce “post card" looking pictures. That’s the main reason why I focused on the hardness and the grandeur of the landscape, why I tried to find something archaic but also “sacred” in it.

I’m quite happy with the pictures I produced although I printed only four of them for the time being. This helped me then to complete “lungta”, another project which takes place in Himalaya.

Anyway many thanks to Maria Choulaki, Crete Photo Experience and all the people who made it happen, especially Markos Skordolakis and Yannis Theodorakis.

Did you know about Crete, about Asterousia before the Project “Crete Photo Experience”?

No, I was happy to discover it.

My first intuition for this project was to quote, or to follow the tracks of the Odysseus, while I discovered that, unfortunately, Ulysses never landed in Crete!

Then I found that the Minoan civilisation was really archaic, this was a long time before the hellenistic civilisation which is the most important root of our western/global civilisation.

How do you find the idea of Mrs. Choulaki Project “Crete Photo Experience? Do you believe that it could benefit Crete’s, and Greece’s - in general, culture, or tourism?

There is no doubt about this. One can visit a beautiful place for its weather, or its history, because the restaurants are good… but it something contemporary, like visual arts or music happens, it is one more reason to visit this place. And to come again. I personally attend the Venice Biennale, and it’s both holidays and work.

I live in Arles where a photographic festival happens. In fact the oldest and biggest on the planet. This does very good, not only to the inhabiters, but to the image and, most importantly to the economy of the city.

Mrs Choulaki is highly talented to organise events. She is very convincing, she knows everyone, she takes her time to step by step realise ambitious projects. I am sure these projects, all connected with photography, will benefit to Crete.

You are a mechanic and you have also studied philosophy, but you end up being a photographer. How did you took this decision and in which ways do your previous studies may help, or inspire you in your photograph projects?

When I moved to Arles as a teenager, I was impressed by the power of photography. I had always the secret desire to be a painter, but it seemed to me this practice was this of the bourgeois, of the upper class. But photography, using a machine, appeared to me as being the practice of the working class, I was not afraid using a camera.

After a while working in a factory, I had the opportunity to go back to University and learn philosophy. It’s been wonderful! I began to wonder about technological “progress” and history of science and technique in general. That’s also why I inquire on science-fiction.

What is the work that you are most proud of in your whole career as a photographer?

For the time being, the series “Cheap Land” is the work I regard as most powerful. I showed it everywhere, it’s become a classic.

Of course I love “Island of the Gods” but there are only about ten images in this series, due to the fact I stayed in Crete fir a limited time, and I’m very slow. 

I am very keen of showing “lungta”, shot in Himalaya, I hope it will attract people as much as Cheap Land does.

What inspires you?

After the paradigm of progress and epistemology (by the way, all these are greek words), I fell into buddhism and I wondered about the Sacred. And specially the proximity between the sacred and the banal. My photography moved from the Düsseldorf school close to romantic painting.

Beside this grandeur of the landscape, I begin now to develop a science-fiction aspect in my work, please see “Cosmonaute!” or “Future Perfect”.

What is photography according to you?

It is a vision of the world.

Which for my understanding means that it cannot become completely abstract, like painting. did one century ago. It is strongly connected with “reality”, therefore it can not represent invisible things. For example, if, in a church, we see an angel in a painting, this seems evident for us that this is an Angel. In a photograph, we should think: this is a kid, and they pasted fake wings to him, or “photoshoped” the picture, but we will never imagine this IS an angel. Photography can only record what happens in front of the camera, nothing more and nothing less.

The other consequence, because it is not only connected to the world, but also to the photographer, is that it is quite impossible to be “objective” although the picture is recorded automatically by a machine. The camera shows only what the photographer decided to show to the viewer. Most of the time, it is the result of a project, based on an intention. For example, if a flood happened in my home, I will show how awful is the destruction of my furniture in the pictures I send to my insurance company, and not how beautiful looks the sky after a storm. But this is the same reality.

Therefore photography is now regarded as an art. It is a minimal and rigorous medium which allows different art projects.

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News