Βίος και Πολιτεία του Κώστα Καρυωτάκη
Στις 30 Οκτωβρίου του 1896, έρχεται στη ζωή, στην Τρίπολη Αρκαδίας, ο Κώστας Καρυωτάκης. Λόγω της δουλειάς του πατέρα του, η οικογένεια Καρυωτάκη αναγκαζόταν να αλλάζει συχνά τόπο διαμονής: Μέχρι την ενηλικίωσή του, ο Καρυωτάκης έζησε στη Λευκάδα, την Πάτρα, τη Λάρισα, την Καλαμάτα, το Αργοστόλι, την Αθήνα, αλλά και τα Χανιά.
Ξεκίνησε να δημοσιεύει τα ποιήματά του σε παιδικά περιοδικά από μικρή ηλικία. Το 1917 αποφοιτά από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Αρχικά επιχείρησε να ασκήσει τη δικηγορία, ωστόσο γρήγορα στράφηκε στο ελληνικό Δημόσιο: Διορίστηκε στη Νομαρχία Θεσσαλονίκης, ενώ, αφού απαλλάχθηκε από τον ελληνικό Στρατό για λόγους υγείας, υπηρέτησε σε διάφορες δημόσιες υπηρεσίες, σε Σύρο, Άρτα και Αθήνα. Το 1919 δημοσιεύεται η πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο “Ο πόνος των Ανθρώπων και των Πραγμάτων”. Η δεύτερη συλλογή του με τίτλο “Νηπενθή” εκδόθηκε το 1921. Εκείνη την περίοδο ο ποιητής θα συνδεθεί με την ποιήτρια Μαρία Πολυδούρη. Το 1927 ο Καρυωτάκης εκδίδει την τελευταία του ποιητική συλλογή με τίτλο “Ελεγεία και Σάτιρες”.
Το Φεβρουάριο του 1928 ο ποιητής παίρνει απόσπαση για την Πάτρα και λίγο αργότερα ακολουθεί η Πρέβεζα... Στις 20 Ιουλίου του ίδιου έτους, ο Καρυωτάκης επιχειρεί να πνιγεί σε παραλία της Πρέβεζας, χωρίς ωστόσο να τα καταφέρνει.
Μία ημέρα μετά, στις 21 Ιουλίου, αγοράζει ένα περίστροφο, κι αφού περνά αρκετές ώρες σε καφενείο της πόλης, καπνίζοντας μόνος του, πηγαίνει σε διπλανή παραλία και αυτοπυροβολείται θανάσιμα κάτω από έναν ευκάλυπτο.
Στο υστερόγραφο του ιδιόχειρου σημειώματος που βρέθηκε πάνω του, γράφονταν τα εξής: «Και για ν' αλλάξουμε τόνο. Συμβουλεύω όσους ξέρουν κολύμπι να μην επιχειρήσουνε ποτέ να αυτοκτονήσουν διά θαλάσσης. Όλη νύχτα απόψε, επί δέκα ώρες, εδερνόμουν με τα κύματα. Ήπια άφθονο νερό, αλλά κάθε τόσο, χωρίς να καταλάβω πώς, το στόμα μου ανέβαινε στην επιφάνεια. Ορισμένως, κάποτε, όταν μου δοθεί η ευκαιρία, θα γράψω τις εντυπώσεις ενός πνιγμένου».
30 χρόνια από το τέλος του Τάσου Λειβαδίτη
«(...) Προσβολές που κάναμε τάχα πως δεν τις καταλάβαμε,
μεγάλες αποφάσεις τη νύχτα, που τις έθαψε σε λίγο ο ύπνος,
ένας τυφλός εγωισμός όταν χρειαζόταν λίγη κατανόηση ή
μια ηλίθια συχώρεση όταν έπρεπε να τους πιάσεις από το λαιμό (...)»
Το ημερολόγιο έδειχνε 30 Οκτωβρίου του 1988, όταν αφήνει την τελευταία του πνοή ο ποιητής Τάσος Λειβαδίτης. Γεννήθηκε στις 20 Απριλίου του 1922 στην Αθήνα, σπούδασε - και αυτός - στη Νομική Αθηνών, ωστόσο από νεαρή ηλικία αφιερώθηκε εξ ολοκλήρου στην ποίηση.
Ανέπτυξε έντονη πολιτική δραστηριότητα, καθώς εντάχθηκε στην κομμουνιστική Αριστερά. Από το 1947 έως το 1951 βρέθηκε εξόριστος στο Μούδρο, τη Μακρόνησο και τον Αϊ Στράτη.
Ο Λειβαδίτης πέθανε από ανεύρυσμα κοιλιακής αορτής, σε ηλικία 66 ετών.
