Με ελεύθερη είσοδο θα προβληθεί απόψε στις 9:30 το βράδυ στην Ιεράπετρα και συγκεκριμένα στον αύλειο χώρο του Οθωμανικού Τεμένους (Τζαμί) η παράσταση «Ιππόλυτος» του Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία του Τηλέμαχου Μουδατσάκη, υπό τη διο0ργάνωση του ΝΠΔΔ ΚΟΙΝΩ.ΠΟΛΙΤΙ.Α Δήμου Ιεράπετρας.
Παίζουν οι ηθοποιοί: Χρήστος Βελιάνο, Δανάη Καλαχώρα, Αλέξανδρος Ψυχράμης, Ηλίας Νομικός.
Τα κοστούμια είναι υψηλής ραπτικής «Τρανούλης» και η μουσική του Ηφαιστίωνα Βαξεβανέρη.
Λίγα λόγια για την παράσταση
Ο Ιππόλυτος είναι αρχαία τραγωδία που έγραψε ο Ευριπίδης και διδάχτηκε (παίχτηκε) το 428 π.Χ..
Το έργο αυτό φέρεται και με το όνομα Στεφανηφόρος από το στέφανο που προσφέρει στην Άρτεμη ο ήρωας. Αλλά η αφοσίωσή του αυτή προς την Θεά διεγείρει την Αφροδίτη που προκειμένου να επιφέρει τον όλεθρο του αγνού ήρωα «εμπνέει» τη μητριά αυτού σε ανόσιο έρωτα μ΄ αυτόν. Και η μεν μητριά Φαίδρα συγκαλύπτει το πάθος της ενώ η τροφός το αποκαλύπτει στον ήρωα και του προκαλεί δίκαια φρίκη.
Κατόπιν αυτού η Φαίδρα αισχυνόμενη απαγχονίζεται αφού προηγουμένως με σημείωμα διαβάλει τον νέο στον πατέρα του Θησέα ο οποίος στη συνέχεια με σκληρή κατάρα προκαλεί τον κύριο όλεθρο του ήρωα.
Το έργο αποτελείται από 1.466 στίχους. Παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 428 π.Χ. Ο Ιππόλυτος κέρδισε το πρώτο βραβείο στους δραματικούς αγώνες, όμως τα υπόλοιπα έργα που συμμετείχαν εκείνη τη χρονιά δεν είναι γνωστά.
Η παράσταση σε σκηνοθεσία Τηλέμαχου Μουδατσάκη είναι δημιουργία του θεάτρου των «ViVi»
Ο «ΙΠΠΟΛΥΤΟΣ ή το πάθος της Φαίδρας» έδωσε ήδη 20 παραστάσεις στην Avinion της Γαλλίας, στο μεγαλύτερο φόρουμ για τον πολιτισμό και το θέατρο στον κόσμο, ανάμεσα σε 40 χώρες, προβάλλοντας τη χώρα.
Ο τύπος και η κριτική επιβραβεύουν για μια ακόμη φορά το ύφος και τη μέθοδο ερμηνείας του αρχαίου δράματος του Τηλέμαχου Μουδατσάκη, που έχει ήδη διεθνώς αναγνωριστεί και επαινεθεί για την πρωτοτυπία της.
Η “Vaucluse-matin” (10/07) έγραψε για τον «ΙΠΠΟΛΥΤΟ»: «Παράσταση υψηλών εντάσεων και σπάνιου κάλλους», και η “Marseillaise” (27/07) χαρακτήρισε την ίδια παράσταση επίτευγμα όπου το σώμα αναδείχνει το τραγικό μέσα από μια άφθαστη χειρονομική και εύμουση κινησιολογία, ερμηνείες που τσακίζουν με τις χρωματικές τους δεξιότητες.
Η “Provense” (20/07) επέμεινε στο κάλος της σκηνικής, ιδεογραμματικής συστάσεως της δράσης, ενώ κατέγραψε τις εντυπώσεις των θεατών που εξέρχονταν έκθαμβοι από την παράσταση.