Το να γράψεις ένα βιβλίο είναι δύσκολη υπόθεση από πολλές πλευρές. Και γιατί απαιτεί χρόνο που πολλές φορές κάποιος στις μέρες μας δύσκολα διαθέτει και γιατί καταγράφοντας τις σκέψεις σου, εκθέτεις τον ίδιο σου τον εαυτό.
Ο Ηρακλειώτης Γιάννης Βλαχάκης φαίνεται όμως πως δε δίστασε να κάνει τις σκέψεις του πράξεις. Και παρά το γεγονός ότι έχει οικογένεια, είναι πατέρας δύο μικρών παιδιών και η δουλειά του δεν έχει καμία σχέση με τη συγγραφή, εκείνος τόλμησε και έβαλε τις… σημειώσεις του σε μία σειρά.
Κάπως έτσι έχουμε σήμερα το μυθιστόρημα «Μαύρα Σύννεφα σε Λευκό Ουρανό» με το γαλάζιο εξώφυλλο που σίγουρα αποτελεί ένα θετικό οιωνό γι’ αυτό που πρόκειται να διαβάσεις.
«Αγάπη, έρωτας, φιλία, πάθος… έντονο πάθος, δηλαδή ο έρωτας και η αγάπη σε όλη τη διάσταση και όλο το φάσμα», αυτή είναι μέσα σε λίγες λέξεις η υπόθεση μιας ιστορίας η οποία εκτυλίσσεται κατά κύριο λόγο στο Ηράκλειο Κρήτης.
Ο Γιάννης Βλαχάκης μιλά στο neakriti.gr για το πρώτο του βιβλίο «Μαύρα Σύννεφα σε Λευκό Ουρανό» και εξομολογείται όλα όσα «κρύβει» μέσα αυτό το μυθιστόρημα.
Τι θα διαβάσει κανείς παίρνοντας στα χέρια του το βιβλίο;
Το βιβλίο μιλάει για ισχυρούς δεσμούς, αληθινούς, καθημερινούς. Όχι έξω από τα όρια της φαντασίας. Σε κάποια πράγματα μπορεί οι χαρακτήρες να δείξουν μία υπερβολή. Όμως ο σκοπός της υπερβολής είναι να φτάσει στο αποκορύφωμα των συναισθημάτων. Άλλοτε πάλι μπορεί να δείξουν απόλυτο ρεαλισμό γιατί στόχος μου είναι να τους περιγράψω ως πραγματικούς, καθημερινούς ανθρώπους.
Αυτοί οι δεσμοί επηρεάζουν τις καταστάσεις που βιώνει ένας χαρακτήρας;
Θα την επηρεάσει μέχρι ένα σημείο. Περισσότερο, όλο αυτό το χτίσιμο του δεσμού της οικογένειας και της φιλίας, υπάρχει για να δείξει τη βάση, τα θεμέλια που έχει κάθε χαρακτήρας. Σαν γεγονότα, δεν επηρεάζει κάτι.
Να προχωρήσουμε στο εξώφυλλο. Τι σημαίνει ο τίτλος;
Είναι ένας τίτλος ο οποίος, προσπαθώντας να διαλέξω ανάμεσα σε διάφορους τίτλους, ήρθε μόνος του. Δεν υπήρχε σκεπτικό για μαύρα σύννεφα, εννοώ σαν τοπίο με λευκό ουρανό.
Την περίοδο που έγραφα το βιβλίο, όντως είχα πολλά πράγματα στο κεφάλι μου, πολλές σκέψεις, στεναχώριες… Κάτι που παραπέμπει σε μαύρα σύννεφα. Γιατί τα μαύρα σύννεφα ποτέ δεν μπορεί να είναι ευχάριστα, εκφράζουν μια μελαγχολία. Οι ήρωες του βιβλίου αντιμετωπίζουν προβλήματα και δυσκολίες στη ζωή τους. Είναι όμως όλοι ήρωες που έχουν καθαρή ψυχή. Πατάνε πάνω σ’ ένα λευκό ουρανό.
Έτσι, ο τίτλος έχει «δέσει» τα προβλήματα ενός ανθρώπου πάνω σε μία καθαρή ψυχή. Μπορούν αυτά τα δύο να συνυπάρξουν και τι τελικά υπερισχύει;
Όσον αφορά στο εξώφυλλο, είναι μία δική μου ιδέα την οποία υλοποίησε η ζωγράφος Ειρήνη Γιατράκη. Της είπα ότι αυτό θέλω και εκείνη το ζωγράφισε.
Και έχει στοιχεία της Κρήτης το εξώφυλλο; Επειδή βλέπουμε θάλασσα, παραλία, αμμουδιά…
Φυσικά και έχει το στοιχείο της Κρήτης. Και αναφέρεται σε μία εικόνα που είχα εγώ στο μυαλό μου και υπάρχει μέσα στο βιβλίο.
Είναι ένα κομμάτι που χαρακτηρίζει την ιστορία. Για ‘μένα είναι ένα δυνατό μήνυμα. Μια πολύ δυνατή… ανακάλυψη ότι πραγματικά, ένα από τα πιο δυνατά συναισθήματα που μπορεί να βιώσει ένας άνθρωπος είναι η αγάπη και η απώλεια.
Όταν αγαπήσεις αληθινά κάποιον, ανεξαρτήτως της έκβασης της σχέσης, του χαρίζεις ένα κομμάτι από την καρδιά σου το οποίο είναι δικό του πλέον. Το παίρνει, το κρατάει κι εσύ καλείσαι να προχωρήσεις έτσι.
Έχει αυτό το βιβλίο στοιχεία της δικής σου ζωής, της δικής σου πραγματικότητας;
Το βιβλίο είναι ένα σύμπλεγμα προσωπικών στοιχείων και μύθου. Επειδή έχει δημιουργηθεί με δικές μου σκέψεις και σημειώσεις που κρατούσα για πάρα πολλά χρόνια, κάποια στιγμή είπα να τα βάλω κάτω και να κάνω κάτι δικό μου. Ήθελα να φτιάξω μια ιστορία προσιτή προς τον αναγνώστη. Οι χαρακτήρες λοιπόν που είναι μέσα έχουν κάτι από εμένα. Πήρα και στοιχεία από άλλους ανθρώπους που γνωρίζω. Η αλήθεια είναι πως είναι ένα πάρα πολύ προσωπικό βιβλίο, αντλεί στοιχεία από τη δική μου ψυχοσύνθεση. Όμως, κατά τη διάρκεια της γραφής οι χαρακτήρες πήραν σάρκα και οστά και άρχισαν να κινούνται μόνοι τους∙ γεγονός που με οδήγησε σε κάποιες άλλες αποφάσεις αναφορικά με την έκβαση του βιβλίου.
Είναι εύκολο τελικά να γράψεις ένα βιβλίο;
Είχα θέσει στον εαυτό μου, κάθε μέρα να γράφω έναν αριθμό λέξεων τον οποίο -είχα πει- ό,τι και να γινόταν, δε θα παρεκκλίνω. Κάποιες μέρες έχτιζα το βιβλίο, άλλες απλά κατέγραφα σκέψεις μου. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα σιγά σιγά ν’ αρχίσω να τα «δένω».
Ναι, υπήρχαν στιγμές που ήταν δύσκολο. Ευτυχώς όμως δε βρέθηκα ποτέ σε αδιέξοδο. Και δε σου κρύβω πως το τέλος του βιβλίου είναι διαφορετικό απ’ αυτό που είχα σχεδιάσει. Το αποτέλεσμα με έχει δικαιώσει, τουλάχιστον εγώ νιώθω καλά με το τέλος, με την έκβαση του βιβλίου. Όλη η διαδικασία συγγραφής είναι ένα ταξίδι το οποίο προσφέρεται απλόχερα στον αναγνώστη για να το μοιραστεί...
Πόσο καιρό σου πήρε να το γράψεις; Υπάρχει χρόνος μέσα στην καθημερινότητα;
Οι σημειώσεις του βιβλίου, οι σκέψεις χρονολογούνται εδώ και πολλά χρόνια. Μάλιστα, ανέτρεξα σε πληροφορίες που είχα γράψει όταν ήμουν φοιτητής, περίπου το 2000. Το Σεπτέμβριο του 2017 είχα πει ότι σε τρεις μήνες θα είναι έτοιμο. Και σε τρεις μήνες ήταν έτοιμο! Από ‘κει και πέρα, το πήραν οι άνθρωποι που έπρεπε να ασχοληθούν με τεχνικά κομμάτια του βιβλίου.
Το δύσκολο κομμάτι ήταν να βρω χρόνο στην καθημερινότητά μου. Θυσίασα πράγματα, προσωπικό χρόνο που θα μπορούσα να αφιερώσω στην οικογένειά μου, σε φίλους. Αλλά δεν μπορείς να το κάνεις αυτό που αγαπάς αν δε θυσιάσεις κάτι.
Η παρουσίαση του βιβλίου
Η παρουσίαση του βιβλίου θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 21 Απριλίου και ώρα 7 το απόγευμα στον επαγγελματικό χώρο συναντήσεων της εταιρείας POM στην Αμμουδάρα.
Την παρουσίαση θα συντονίσει η κ. Ειρήνη Γιατράκη, συγγραφέας και ζωγράφος
Επίσης, για το βιβλίο θα μιλήσει η ψυχολόγος κ. Μιρέλα Παπαϊωσήφ, αλλά και ο συγγραφέας κ. Γιάννης Βλαχάκης.
Το μυθιστόρημα «Μαύρα Σύννεφα σε Λευκό Ουρανό» παρουσιάζει την ιστορία του Αλέξη, της Νεφέλης, του Ντίλαν, της Κατ, του Γιώργου, της Ρίας, της Αγάπης και της Τζένης που έφυγε νωρίς.
Μέσα από τα βιώματά τους βλέπουμε όλη την αλήθεια για τη ζωή με τις ευχάριστες και τις δυσάρεστες στιγμές της. Για το πώς δυο μάτια μπορούν να γίνουν το πέρασμα για τον παράδεισο. Για το πώς η αγάπη μπορεί να γίνει φυλακή. Να έχει κάποιον στο μυαλό σου και στην καρδιά σου, αλλά να μην τον έχεις στη ζωή σου είναι αβάσταχτο.
Όλη μας η ζωή είναι απρόβλεπτη, κυλάει σαν μπίλια σε ρουλέτα, δεν ξέρεις πού θα σταματήσει. Τα πάντα μπορούν να ανατραπούν σ’ ένα ανοιγοκλείσιμο των ματιών. Δεν υπάρχει αυτό που λένε «για πάντα». Ακόμα και η σκέψη πως κάτι κρατάει για πάντα δε διαρκεί παρά μόνο λίγα δευτερόλεπτα. Όταν είναι αληθινή η αγάπη, είναι αληθινός και ο πόνος. Μα είναι γλυκός ο πόνος όταν έχεις αγαπήσει. Τόσο γλυκός που δεν μπορείς να τον αφήσεις να φύγει γιατί είναι ό,τι πιο ζωντανό σου έχει απομείνει από εκείνη. Πονάς για την καρδιά της που χτυπάει δυνατά, για εκείνη τη φλέβα στο λαιμό της, που δεν μπορείς να τη φιλήσεις πια…
Δε φοβάμαι να κλάψω. Να γελάσω δίχως λόγο φοβάμαι.
Ένα μυθιστόρημα για τον έρωτα, την αγάπη, την απώλεια, τη φιλία και την οικογένεια. Μια ιστορία για τα όνειρα. Τα όνειρα που δεν πεθαίνουν ποτέ. Είναι μικρά αθώα παιδιά, πουλιά που ταξιδεύουν και βρίσκουν φωλιά ακόμα και στις πιο δύσπιστες καρδιές.
