Γράφει στίχους, μουσική, ερμηνεύει, κάνει ωραίες συνεργασίες, επιμένει να ψάχνει και να ψάχνεται. Κι όλα αυτά “αθόρυβα”, χωρίς τη βοήθεια (sic) του μιντιακού συστήματος.
Με την Κρήτη “φορτίο” στο DNA της, η Παυλίνα μοιάζει σαν να έχει πάρει απόφαση να “γράψει” τα δικά της χιλιόμετρα στο στίβο, όχι τον πολιτικό - βλέπετε είναι κόρη του Γιώργου Βουλγαράκη, του πάλαι ποτέ κραταιού στελέχους της Ν.Δ., κι αυτό θα ’ταν ας πούμε κάπως φυσιολογικό - αλλά αυτόν της δημιουργίας... Της Τέχνης.
Με αφορμή τις εμφανίσεις της στην Κρήτη, στα Χανιά, στο “Βυρσοδεψείο”, μεθαύριο Παρασκευή 9 Μαρτίου και στο Ηράκλειο το ερχόμενο Σάββατο 10 Μαρτίου στο “Bofor”, κάναμε μαζί της μια... κουβέντα γνωριμίας.
* Ανάμεσα στους “Λαβυρίνθους” (σ.σ. πρώτος δίσκος της) και τις “Μoβ καληνύχτες” (σ.σ. δεύτερος δίσκος) μεσολάβησαν τρία χρόνια. Γιατί;
«Δεν υπήρχε κάτι που να μου αρέσει. Είχα γράψει το “Φέρ’ τα μου όλα πίσω”, το οποίο κυκλοφόρησε δύο χρόνια μετά τους “Λαβυρίνθους” και συγκαταλέγεται στις “Μοβ καληνύχτες”. Παρ’ όλα αυτά, το υλικό που ήθελα στο σύνολό του συγκεντρώθηκε αργότερα κι αυτό ήταν εντάξει για εμένα. Δε βιάζομαι. Ακολουθώ τη ροή της φύσης».
* Αλήθεια, γιατί μοβ οι καληνύχτες; Νέα, όμορφη, ταλαντούχα και σταθερά ανερχόμενη, δε θα μπορούσες να τις “βάψεις” ροζ;
«Αυτό το κομμάτι αναφέρεται στον ύπνο μου και σε όσα δε μ’ αφήνουν κάποιες φορές να κοιμηθώ. Το μοβ δεν είναι κάτι αόριστο και ποιητικό αλλά κάτι αληθινό. “Κοιμάται η καρδιά μου όπως είδες, αιώνια με μοβ καληνύχτες”: Υπάρχουν δηλαδή αυτές οι καληνύχτες και είναι μoβ...».
* Γράφεις στίχους, μουσική και ερμηνεύεις. Καταρχάς, ποια ανάγκη σου σε σπρώχνει να τα “συγκεντρώνεις” όλα πάνω σου; Φταίει που είσαι “πρωτότοκη”;
«Μα αυτά δεν αποφασίζονται. Απλώς συμβαίνουν. Δεν είναι κάποια ανάγκη που με σπρώχνει, αλλά αυτό που κάνω είναι πηγαίο και απολύτως αναγκαίο για μένα».
* Ποια απ’ όλες οι ιδιότητες είναι πιο “Παυλίνα”;
«Κάποιες φορές το να γράφω... Άλλες να ερμηνεύω. Πάει και λίγο με τα φεγγάρια μου αυτό...».
* Τα τραγούδια σου έχουν ένα περίεργο μπλέξιμο... παράδοση και ροκ, ηλεκτρικός ήχος και ποπ. Μοιάζει σαν να μην έχεις κατασταλάξει στο είδος που θέλεις να υπηρετήσεις. Ισχύει;
«Εγώ νιώθω ότι καταλήγω σε ένα είδος μουσικής που δεν έχει στεγανά και κανόνες. Απλώς ο ήχος είναι πια σταθερά ηλεκτρονικός με ροκ και ποπ επιρροές, ακριβώς δηλαδή όπως το περιγράψατε (γέλια)».
* Αλήθεια, “εξυπηρετεί” έναν νέο καλλιτέχνη να “φορέσει” ταμπέλες ή να “ζωστεί” είδη;
«Δεν μπορώ να το γενικεύσω. Προσωπικά ψάχνω κι ανακαλύπτω τον κόσμο. Κάποιες φορές βγαίνει κάτι καλό από αυτό, άλλες φορές καταλήγω και σε ανεκδιήγητες χαζομάρες».
* Να μιλήσουμε με στίχους σου; “Πάντοτε άδοξα τελειώνουν τα παράφορα”;
«Ελπίζω πως όχι (γέλια)».
* “Και θα ’μαι εδώ... να κάνω ψέματα πως ζω... μόνο να μη σε δω να φεύγεις”. Πόσο... “φεμινιστικός” είναι αυτός ο στίχος;
«Δε συσχετίζω κανέναν στίχο μου με το φύλο μου. Όταν οι στίχοι είναι ερωτικοί (που δεν είναι πάντα), γράφω ως οντότητα που απευθύνεται σε κάποια άλλη οντότητα. Τώρα, το αν ο στίχος αυτός ακούγεται κάπως απελπισμένος, είναι μια άλλη ιστορία (γέλια)».
Περί έρωτος...
«Την πληρότητα τη βρίσκουμε μέσα μας»
* “...Κάπου υπάρχεις κι ούτε ξέρω πώς ηχεί το όνομά σου”. Είσαι σε αναζήτηση του “έτερου ήμισυ” ή γενικά σε αναμονή;
«Έχω γράψει αρκετά τραγούδια. Για κάποιους στίχους είμαι πιο περήφανη. Αυτόν τον άφησα αφιλτράριστο έτσι όπως βγήκε ένα βράδυ στη Λευκάδα. Δεν ξέρω καν αν υπάρχει αυτό ή αν είναι μια ιδέα. Στην πραγματικότητα συνήθως πιστεύω ότι νομίζουμε ότι ερωτευόμαστε ή νομίζουμε ότι αγαπάμε, αλλά όσο μεγαλώνω θεωρώ πως την πληρότητα τη βρίσκουμε μέσα μας. Κι έτσι ίσως μας οδηγήσει εκείνη κάποτε να βρούμε το άλλο μας ολόκληρο».
* Έρχεσαι στα πάτρια εδάφη για δύο εμφανίσεις σε Χανιά (μεθαύριο Παρασκευή, στο “Βυρσοδεψείο”) και Ηράκλειο (το ερχόμενο Σάββατο, στο “Bοfor”). Αλήθεια, σε ποια στοιχεία του χαρακτήρα σου την κουβαλάς την Κρήτη;
«Στο DNA μου την κουβαλώ πριν από οτιδήποτε. Κατά τα άλλα είμαι περήφανη, δωρική, θαρραλέα, εκρηκτική, πεισματάρα και συχνά ξεροκέφαλη».
