Την Κυριακή 26 Νοεμβρίου, εορτή του Οσίου Πατρός ημών Νίκωνος του Μετανοείτε πανηγυρίζει το φερώνυμο ιερό παρεκκλήσιο που βρίσκεται εντός του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης (οδός Αλκιβιάδου 6).
Ο Μέγας πανηγυρικός εσπερινός θα τελεστεί στις 6 μ.μ. του Σαββάτου.
Ο Όρθρος θα τελεστεί στις 7 π.μ. της Κυριακής και θα ακολουθήσει η Θεία Λειτουργία ιερουργούντος του πανοσιολογιοτάτου Αρχιμανδρίτου Νικηφόρου Κουνάλη ιεροκήρυκος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης.
Όσιος Νίκων ο «Μετανοείτε»
Μοναχός της χριστιανικής εκκλησίας, η μνήμη του οποίου τιμάται στις 26 Νοεμβρίου, που έζησε τον 10ο αιώνα και καταγόταν από τον Πολεμωνιακό Πόντο, περιοχή της βορειοανατολικής Μικράς Ασίας.
Οι πηγές διίστανται εάν ήταν Αρμένιος ή Έλληνας. Μόνασε σε μονή της πατρίδας του και άρχισε να κηρύσσει το λόγο του Θεού στην ευρύτερη περιοχή της Μικράς Ασίας. Στα κηρύγματά του επαναλάμβανε συχνά τα λόγια του Ιωάννη του Πρόδρομου στον ποταμό Ιορδάνηνη, «μετανοείτε, μετανοείτε», εξ ου και η προσωνυμία που τον συνοδεύει, ο «Μετανοείτε».
Μετά την ανάκτηση της Κρήτης από τους Βυζαντινούς από τον μετέπειτα αυτοκράτορα Νικηφόρο Β' Φωκά (963-969) και την εκδίωξη των Αράβων (961) από το νησί, ο Νίκων πήγε στην Κρήτη κι εργάστηκε με πάθος και ιερό ζήλο για τον εκχριστιανισμό των κατοίκων της. Στη συνέχεια επισκέφθηκε πολλές περιοχές της Στερεάς Ελλάδας και της Πελοποννήσου όπου κήρυττε.
Τελικά, κατέληξε στη Σπάρτη, την οποία αγάπησε περισσότερο κι από την πατρίδα του. Εκεί έκτισε μεγαλοπρεπή μονή και ανέλαβε να επαναφέρει στο δρόμο του Θεού τους ντόπιους απίστους. Αφού εξεδίωξε τους Εβραίους, επειδή τους θεώρησε υπεύθυνους για λοιμική νόσο που έπληττε την περιοχή, εκχριστιάνισε τους εγκατεστημένους στον Ταΰγετο Σλάβους, με τη βοήθεια του επισκόπου Λακεδαίμονος Θεόπεμπτου και του βυζαντινού στρατηγού Βασιλείου Απόκαυκου.
Ο Νίκων πέθανε ειρηνικά στη Σπάρτη το 998. Η επιρροή του στους κατοίκους των περιοχών της Ελλάδας, όπου κήρυξε και θαυματούργησε, υπήρξε μεγάλη. Γι' αυτό ανακηρύχθηκε όσιος από την Εκκλησία κι έγινε ο πολιούχος της Σπάρτης και προστάτης ολόκληρης της Λακεδαίμονος.
Χαίρει έχουσα η Λακεδαίμων, θείαν λάρνακα, των σων λειψάνων, αναβρύουσαν πηγάς των ιάσεων, και διασώζουσαν πάντας εκ θλίψεων, τους σοι προστρέχοντας Πάτερ εκ πίστεως. Ν?κων Όσιε, Χριστ?ν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.
