Ο πρόεδρος, τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου και ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, εκφράζουν την οδύνη τους για την απώλεια του σπουδαίου δασκάλου, μεταφραστή και δοκιμιογράφου, Δημήτρη Μαρωνίτη που τίμησε με την παρουσία και το έργο του τον πνευματικό κόσμο της χώρας.
Το Εθνικό Θέατρο ήταν ιδιαίτερα συνδεδεμένο με τον Δημήτρη Μαρωνίτη, καθώς τα τελευταία χρόνια παρουσίασε στις σκηνές του, μεταφράσεις που έφεραν την σφραγίδα της διάνοιάς του. Δεν είναι μόνο η εμβληματική μετάφραση της «Αντιγόνης», που θα ακουστεί σε λίγες μέρες στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου, αποτυπώνοντας την ουσιαστική σχέση του Μαρωνίτη με το αρχαίο κείμενο και τη θεατρική του διάσταση.
Είναι, επίσης, οι πρόσφατες αναγνώσεις της «Ιλιάδας» και της «Οδύσσειας», όπου ζωντάνεψαν οι μοναδικές σε εγκυρότητα, έμπνευση και ποιότητα μεταφράσεις του, οι οποίες υπήρξαν για τον εκλιπόντα έργο ζωής πάνω στα δύο κορυφαία ομηρικά έπη. Είναι τέλος και η συμμετοχή του ως Παιδαγωγού στην «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή, που παρουσιάστηκε το 1998 στην Επίδαυρο, σε έναν ρόλο όπου το όριο ανάμεσα στην υπόκριση και την πραγματικότητα ήταν συνειδητά ρευστό.
Σε ανακοίνωσή του, το Εθνικό Θέατρο εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια στην οικογένεια και στους οικείους του Δημήτρη Μαρωνίτη.
Στάθης Λιβαθινός: «Ο Μαρωνίτης υπήρξε γενναιόδωρος ως άνθρωπος, γέρων με νεανική ψυχή, έτοιμος να αποδεχτεί την τόλμη όπου την συναντούσε».
Με ένα προσωπικό σημείωμα, ο καλλιτεχνικός διευθυντής της πρώτης κρατικής σκηνής Στάθης Λιβαθινός, αποχαιρετά τον Δημήτρη Μαρωνίτη:
«Ένα από τα πιο σημαντικά γεγονότα της προσωπικής μου ζωής των τελευταίων ετών υπήρξε η γνωριμία μου με τον Δημήτρη Μαρωνίτη. Αφορμή στάθηκε η παράσταση της «Ιλιάδας», που σκηνοθέτησα το 2013, σε δική του μετάφραση. Εκεί ξεκίνησε και το δώρο της ανεκτίμητης φιλίας του που κράτησε έως και σήμερα, μέρα του θανάτου του.
Πενθώ και θα πενθώ ατελείωτα, μαζί με πολλούς άλλους συνεργάτες μου από τον κόσμο του θεάτρου και από τον κόσμο του πνεύματος, το θάνατο ενός ανθρώπου που κατάφερε να γίνει βαθιά αγαπητός, χωρίς ποτέ να προσπαθήσει έστω και στο ελάχιστο να γίνει αρεστός. Η βαθιά του γνώση, η εύστοχη ματιά του, η αυθεντική του σκέψη και η τρυφερή του χειρονομία στιγμάτισαν τη γνωριμία μας.
Ο Μαρωνίτης υπήρξε γενναιόδωρος ως άνθρωπος, γέρων με νεανική ψυχή, έτοιμος να αποδεχτεί την τόλμη, όπου την συναντούσε. Θα παραμείνει παρών στα Ελληνικά Γράμματα. Θα παραμείνει παρών στη ζωή μου».
