Μια παράσταση βασισμένη στη «Σονάτα του Σεληνόφωτος", ου Γιάννη Ρίτσου ανεβάζει η θεατρική ομάδα, "Φεγγάρι με Νι", του 5ου ΓεΛ. Ηρακλείου την Τρίτη, 28 Ιουνίου και ώρα 21.15 στην Πύλη Βιτούρι.
Τέσσερα παιδιά, μαθητές του λυκείου η Αλέξια, η Μαρία, η Δήμητρα και ο Γιώργος με την πολύτιμη καθοδήγηση της καθηγήτριά τους Μαριάνθης Κοκολάκη και του καθηγητή τους Θοδωρή Κόττα, ανεβαίνουν στη σκηνή παρουσιάζοντας, δραματοποιημένα, κομμάτια του λατρεμένου έργου του Ρίτσου.
Μιλώντας στο Ράδιο984, οι πρωταγωνίστριες της παράστασης, ανέδειξαν τη σημασία που μπορεί να έχει στις ζωές των μαθητών, η ουσιαστική ενασχόληση με το αντικείμενο ενός μαθήματος.
Όπως μας είπαν, ήταν στα πλαίσια του μαθήματος της λογοτεχνίας που ανακάλυψαν τη μαγεία του έργου του Ρίτσου κι ύστερα, δουλεύοντας πάνω στο κείμενο κατάφεραν να φτιάξουν εικόνες τέτοιες που δεν θα μπορούσαν με αυτές να μην ταυτιστούν.
Ακούστε ολόκληρη τη συνέντευξη:
Λίγα λόγια για το έργο
Το 1956 ο Γιάννης Ρίτσος γράφει την πρώτη -και ίσως ωραιότερη- εκτενή ποιητική σύνθεση από τις 17 της Τέταρτης Διάστασης, "τη Σονάτα του Σεληνόφωτος", για την οποία πήρε το κρατικό βραβείο ποίησης. Ο τίτλος του ποιήματος, που παραπέμπει στις αντίστοιχες δημοφιλείς συνθέσεις της ευρωπαϊκής μουσικής, αναφέρεται στη διάσημη σονάτα του L. Van Beethoven, το πρώτο μέρος της οποίας συνοδεύει την ιδιαίτερη αυτή εξομολόγηση της Γυναίκας με τα μαύρα, μέρος κι αυτό της σκηνοθεσίας του ποιήματος.
Το έργο είναι ένας σκηνικός μονόλογος, μια «εκ βαθέων» εξομολόγηση, για τη μοναξιά, την ερωτική επιθυμία, την ανάγκη του άλλου, τη ζωή που λιγοστεύει, την παρηγοριά της μνήμης, μέσα από ροή παραστάσεων και συμβόλων, από μια γυναίκα μπροστά σ' ένα νέο, που παραμένει όμως βουβός...
Η ερωτική επίκληση μένει, στο τέλος, ανεπίδοτη, ο μονόλογος δεν καταφέρνει να γίνει διάλογος. Το πρόσωπο που εξομολογείται αποτελεί ως ένα βαθμό προσωπείο του ίδιου του ποιητή, ο οποίος κάνει αισθητή την πραγματική παρουσία του μόνο στις σκηνοθετικές οδηγίες που συνοδεύουν την ποιητική αυτή σύνθεση.
Λίγα λόγια για την παράσταση
Η "Σονάτα του σεληνόφωτος" είναι ένα ανεξάντλητο κείμενο μεγάλης ευαισθησίας και ποιητικής ομορφιάς, καθώς επιδέχεται, με τον πλούτο του, πολλές ερμηνείες. Η Αλέξια, η Μαρία και ο Γιώργος επέλεξαν, να δοθεί σκηνοθετικά η ψυχοσύνθεση της γυναίκας, από τρία διαφορετικά πρόσωπα.
Η τέχνη είναι σαν τον άνεμο, που άλλοτε αγριεύει άλλοτε γαληνεύει μα πάντα συντροφεύει.
"Κάνουμε θέατρο για την ψυχή μας".... έγραψε ο Κ. Κουν. Κι εμείς αγαπάμε το θέατρο και την ποίηση και τη μουσική, τη μουσική και την ποίηση και το θέατρο, αναζητούμε τη μαγεία της δράσης και της μελωδίας, τολμούμε να κοινωνήσουμε στο λόγο. Και τι χρειάζεται για να τα νιώσεις όλα αυτά? Ένα πιάνο, μια πολυθρόνα, το σεληνόφως, οι στίχοι του Ρίτσου και η ψυχή μας...
Δύσκολο μα σαγηνευτικό εγχείρημα! Ελπίζουμε όμως να σας μεταδώσουμε τη μαγεία του.
Mαρία Σπυριδάκη..
Τρίτη, 28 Ιουνίου και ώρα 21.15 στην Πύλη Βιτούρι.
Αφηγητής: Θοδωρής Κόττας
Νέος: Γιώργος Χουστουλάκης
Γυναίκα: Αλέξια Αγαπάκη
Μαρία Σπυριδάκη
Μαριάνθη Κοκολάκη
Μουσικές επιλογές - πιάνο: Δήμητρα Γιακουμάκη
Οι σκηνοθετικές προτάσεις έγιναν από την Αλέξια, τη Μαρία και το Γιώργο
