default-image

«Πικνίκ για γύπες», ένα βιβλίο για τις αδηφάγες εταιρείες

Πολιτισμός
«Πικνίκ για γύπες», ένα βιβλίο για τις αδηφάγες εταιρείες

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Ορίστε λοιπόν η ιστορία μου, ορίστε και τα κίνητρά μου: μνησικακία, ζήλια, επαναστατική ζέση, οτιδήποτε. Όμως δεν είμαι ψυχολόγος. Είμαι ρεπόρτερ».

Με αυτή την απρόσμενη εξήγηση στο πρώτο κεφάλαιο του ογκώδους βιβλίου του με τίτλο «Πικνίκ για γύπες», που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Λιβάνης, ο αντισυμβατικός ερευνητής αμερικανός δημοσιογράφος Γρεγκ Πάλαστ προειδοποιεί τον αναγνώστη για όσα θα ακολουθήσουν σε αυτό το έργο που θυμίζει αστυνομικό θρίλερ. Με ντετέκτιβ φυσικά τον συγγραφέα.

Ο οποίος κυνηγά αδίστακτους υπερπλούσιους- οικονομικούς δολοφόνους όπου γης. Αυτούς που λυμαίνονται όχι μόνο τον πλουτοπαραγωγικό πλούτο αδύναμων κρατών με ηγέτες που έχουν … αδυναμία στο χρήμα, αλλά και εκείνους που εκτελούν φτωχά κράτη στο όνομα του άνομου κέρδους.

Οι 668 σελίδες του είναι η αφήγηση των περιπετειών του να καταγράψει σε ντοκιμαντέρ, ως ανεξάρτητος συνεργαζόμενος ερευνητής του BBC, χρυσοδάκτυλους μεγαλοκαπιταλιστές στα περίχωρα της Νέας Υόρκης, μεγαλοδικηγόρους στο Λας Βέγκας που ξέρουν πολλά για τις βρώμικες υποθέσεις των πελατών τους, καθώς και εταιρειάρχες υπεύθυνους για την μεγαλύτερη στην Ιστορία μόλυνση του Κόλπου του Μεξικού . Μετά να φθάνει με την ερευνητική του ομάδα αεροπορικώς «κάπου στο Αζερμπαϊτζάν» για να μιλήσει με πρώην κομμουνιστές που τώρα δωροδοκούνται… κανονικά και με το νόμο από κυβερνητικά μεγαλοστελέχη του πετρελαϊκού κολοσσού BP. Και μετά πίσω στο Μεξικό να γράψει στην κάμερα τους απελπισμένους κατοίκους του χωριού Γκάρι Κόμπκοφ που τη νύχτα που το δεξαμενόπλοιο της πανίσχυρης Exxon «Έξον Βαλντέζ» χτύπησε στον ύφαλό τα μέλη της ομάδας αντιμετώπισης πετρελαιοκηλίδας - άνεργοι τώρα- χωρίς κανένα εξοπλισμό από τον … κολοσσό, παρακολουθούσαν από μακριά την ατελεύτητη διαρροή αργού πετρελαίου μετατρέποντας την θάλασσα σε νεκρή ζώνη με σολομούς γεμάτους μόλυβδο!

Και, ύστερα από πολύμηνη αναμονή, αστραπιαία να σπεύδει να εμβολιασθεί για το ταξίδι με την Ethiopian Airlines στην πρωτεύουσα της Λιβερίας Μονρόβια, για να συναντηθεί με τον πρόεδρο της χώρας προκειμένου να μάθει γιατί έκανε φτερά ένας διεθνής όμιλος αμοιβαίων κεφαλαίων. Και κατόπιν στην Αλάσκα των κοιτασμάτων που τα έχουν βάλει στο μάτι οι άπληστες εταιρείες. Σε λίγο στη Γενεύη των τραπεζών με τα μαύρα λεφτά και μια απατημένη σύζυγο μεγιστάνα να τον περιμένει με αριθμούς λογαριασμών . Ξανά πίσω στην Ουάσινγκτον να παρακολουθήσει τον ατέρμονα δικαστικό αγώνα των ψαράδων που ζήτησαν αποζημίωση από την BP για τους θανάτους από την φοβερή πετρελαιοκηλίδα.

Στο θέμα αυτό ο συγγραφέας είναι ιδιαίτερα διαφωτιστικός. Επαινεί μεν τον πρόεδρο Ομπάμα που, από το Οβάλ Γραφείο, υποσχέθηκε ότι θα υποχρέωνε την εταιρεία να πληρώσει 20 δισ. δολάρια στα 100.000 θύματα της έκρηξης . Αλλά… Αλλά επισημαίνει οτι αυτό δημιούργησε μια … ανακούφιση στην ηγεσία της ΒP διότι, αφ ενός έμπαινε ένα πλαφόν αποζημιώσεων, αφ΄ετέρου δεν επρόκειτο και για κανένα φοβερό ποσό, αφού τα ετήσια έσοδά της υπερέβαιναν το 1 τρισεκατομμύριο δολάρια… Επί πλέον, ο ανώτατος δικαστής που διόρισε ο πρόεδρος απαίτησε από τους δικαιούχους- πολλοί από τους οποίους ξερνούσαν αίμα λόγω μόλυνσης- να παραιτηθούν ενυπογράφως από το δικαίωμά τους να υποβάλλουν μηνύσεις σε άλλους υπαίτιους. Στο τέλος οι αποζημιώσεις δεν ξεπέρασαν τα 10 δις με τα άλλα μισά να επιστρέφουν στα ταμεία της British Petroleum. « Το πρόβλημα είναι ότι οι εταιρείες δεν έχουν ούτε σώματα, για να τους ρίξεις κλωτσιές, ούτε ψυχές , για να τους διαλοστείλεις».

Βέβαια, αυτή είναι η πλέον… συγκρατημένη φράση από τις εκτός ορίων που χρησιμοποιεί ο επιθετικός ερευνητής… Διότι σε κάθε κεφάλαιο αφήνει τον εαυτό του να γράφει τις γνωστές λέξεις που ακούγονται στις παρέες, θυμίζοντας κάτι από το ύφος των μπίτνικ. Ο ίδιος άλλωστε έχει την εμφάνιση εξηντάρη μποέμ: Καπέλο δεκαετίας 50, τσαλακωμένο κοστούμι με γραβάτα, παθιασμένος με το ποτό. Και καμαρώνει ότι ενώ έχει πτυχία Οικονομικών από τα πανεπιστήμια Καλιφόρνια, Μπέρκλεϊ, Σικάγο, προτιμά τα ρεπορτάζ κατά της εταιρικής απάτης, χάρη στα οποία του απονεμήθηκε το βραβείο Τζώρτζ Όργουελ για το Θάρρος στη Δημοσιογραφία.

Ναι... Ο Πάλαστ ζει στη Νέα Υόρκη, ετοιμάζοντας έρευνες για τους «μεγάλους λεχρίτες που αρπάζουν ολόκληρες χώρες»!..

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News