Οι αναφορές στη γυναικεία συνεισφορά στα γράμματα της Ελληνικής Διασποράς κατά το πρώτο μισό του εικοστού αιώνα είναι ελάχιστες.
της Θεοδώρας Πατρώνα
Τα λιγοστά ονόματα που συνήθως περιλαμβάνονται στις διάφορες ανθολογίες και βιβλιογραφίες είναι αυτά των δημοσιογράφων και συγγραφέων Δήμητρας Βακά-Brown και Θεανώς Παπάζογλου-Μάργαρη, καθώς και των μυθιστοριογράφων Ευφροσύνης-Κορίννας Κανούτα και Μαρίας Βαρδουλάκη.
Η εύλογη ερώτηση αναφορικά με τη γυναικεία συγγραφική δράση πριν τη δεκαετία του 1960, συνήθως ξεκινά και τελειώνει με την απάντηση: «Τότε οι περισσότερες γυναίκες ήταν αγράμματες και πήγαιναν στην Αμερική για να παντρευτούν».
Φαίνεται ότι η παρουσία των γυναικών στα έντυπα, τις εκδόσεις και τους πνευματικούς κύκλους κατά το πρώτο μισό του αιώνα παραμένει καλά κρυμμένη στα λογοτεχνικά περιοδικά, τις εφημερίδες και τα αρχεία της εποχής.
Και όμως με σθένος και πάθος, συχνά ενάντια στη θέληση των οικογενειών τους, οι πρωτοπόρες γυναικείες μορφές ελληνικής καταγωγής στην Αμερική όπως η Ιφιγένεια Κοπάδη και η Μαρία Βρυωνίδου έγραψαν για την ομογένεια ποιήματα και διηγήματα, χρονογραφήματα και σταθερές στήλες εκπροσωπώντας τη γυναικεία φωνή της Διασποράς.
Στις 11 Απριλίου στις 7μ.μ. το Δίκτυο Γυναικών θα πραγματοποιήσει ομιλία για την γυναικεία φωνή της διασποράς. Η κ. Πατρώνα θα είναι ομιλήτρια.
Η ομιλία θα φέρει στο προσκήνιο ονόματα και έργα Ελληνοαμερικανίδων που έχουν χαθεί στη λήθη του χρόνου και στα σπάνια αρχεία και τις επιθεωρήσεις του πρώτου μισού του εικοστού αιώνα, με σκοπό να συμβάλλει στη ανατροπή των στερεοτύπων που εγκλωβίζουν τη γυναικεία δράση και δημιουργικότητα.
