Την Κυριακή 17 Ιανουαρίου, ημέρα εορτής του Αγίου Αντωνίου, εορτάζει ο ιερός ναός του Αγίου Αντωνίου και της Αγίας Παρασκευής, στο φαράγγι του Αλμυρού.
Το Σάββατο και ώρα 5 το απόγευμα θα τελεστεί πανηγυρικός εσπερινός και ευλόγηση των άρτων, ενώ την Κυριακή στις 7:30 το πρωί, θα τελεστεί ο Όρθρος, η Θεία Λειτουργία και η ευλόγηση των άρτων.
Που βρίσκεται
Το φαράγγι του Αλμυρού βρίσκεται στη θέση Ελληνοπεράματα, πολύ κοντά στο Ηράκλειο, όντας το κοντινότερο από τα δυτικά φαράγγι στην πόλη του Ηρακλείου, μια φυσική όαση πολύ κοντά στην πολύβουη πόλη. Σχηματίζεται ανάμεσα στα υψώματα της Κέρης και της Καστροκεφάλας με την αρχαία πολιτεία στην κορφή της από την οποία έχουμε μοναδική θέα στο εσωτερικό του.
Αν και σε απόσταση αναπνοής από την πόλη, ελάχιστοι είναι αυτοί που το έχουν περπατήσει. Στο πρώτο κομμάτι του φτάνει χωματόδρομος μέχρι το σημείο που υπήρχε το μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Φαραγγίτη.
Εκεί βλέπουμε το ναό της Αγίας Μαρίνας ο οποίος υπήρξε το νεκροταφείο της μονής και λίγα μέτρα πιο πάνω ο δίκλιτος ναός της Αγίας Παρασκευής και Αγίου Αντωνίου με σημαντικές αγιογραφίες, ο οποίος υπήρξε το καθολικό της μονής που ήταν τότε αφιερωμένη στον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο.
Λίγα μέτρα παραπάνω υπάρχει το εικονοστάσι του Αγίου Γεωργίου ενώ στην πάνω έξοδο του φαραγγιού, που χρειάζεται περίπου 1:30 ώρα περπάτημα, βρίσκεται το εκκλησάκι του Χριστού.
Ο βίος του Αγίου
Ο Μέγας Αντώνιος γεννήθηκε το 251 μ.Χ. στην Άνω Αίγυπτο από πλούσιους και ενάρετους γονείς, τους οποίους έχασε σε νεαρή ηλικία. Συγκεντρώνει όμως την προσοχή του στην μυστική θεωρία των μοναχών της ερήμου και στην φροντίδα της μικρής αδελφής του. Γρήγορα αποφασίζει να εγκαταλείψει τα εγκόσμια και αναχωρεί για την έρημο, αφού πρώτα τακτοποίησε την μικρότερη αδελφή του και μοίρασε την μεγάλη πατρική περιουσία στους φτωχούς της περιοχής του.
Στην έρημο παίδευσε την ψυχή του και τιθάσευσε τα πάθη του φθάνοντας στα ανώτατα όρια της άσκησης ώστε η ψυχή του αγίου μπορούσε να εξέρχεται του σώματός του ενώ βρισκόταν ακόμη εν ζωή. Γίνεται το πρότυπο των ασκητών. Πολλοί εξ αυτών έφθαναν στην έρημο για να τον ακούσουν και να τον συμβουλευθούν. Παρέδωσε την μακάρια ψυχή του στον μισθαποδότη Θεό σε ηλικία 105 ετών.
Αν και, όπως λέγει ο Μέγας Αθανάσιος, μία από τις τελευταίες επιθυμίες του Οσίου Αντωνίου ήταν να μείνει κρυφός ο τόπος της ταφής του, οι μοναχοί που μόναζαν κοντά του έλεγαν ότι κατείχαν το ιερό λείψανό του, το οποίο επί Ιουστινιανού (561 μ.Χ.), κατατέθηκε στην Εκκλησία του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου στην Αλεξάνδρεια και από εκεί αργότερα, το 635 μ.Χ., μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη.
Η Σύναξή του ετελείτο στη Μεγάλη Εκκλησία.
?πολυτ?κιον
?χος δ'.
Τόν ζηλωτήν ?λίαν το?ς τρόποις μιμούμενος, τ? Βαπτιστ? ε?θείαις τα?ς τρίβοις ?πόμενος, Πάτερ ?ντώνιε, τ?ς ?ρήμου γέγονας ο?κιστής, καί τήν ο?κουμένην ?στήριξας ε?χα?ς σου? διό πρέσβευε Χριστ? τ? Θε?, σωθ?ναι τάς ψυχάς ?μ?ν.
