Η Πολιτιστική και Λαογραφική Εταιρεία Απάνω Μεραμπέλου, σε συνεργασία με την ενορία του Μητροπολιτικού Ναού της Μεγάλης Παναγίας, θα τιμήσουν αυτήν την Κυριακή 20 Δεκεμβρίου 2015 το μοναδικό Φώτη Κόντογλου σε μια εκδήλωση-φόρο τιμής στον εκλιπόντα Μακαριστό Μητροπολίτη Νεκτάριο, στο Πνευματικό Κέντρο της Μεγάλης Παναγίας, στις 18:30.
Ομιλητές στην εκδήλωση θα είναι ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου κ.κ. Ευγένιος που θα μιλήσει για τον "Αγιογράφο Φώτη Κόντογλου εν Ρεθύμνω", ο αρχιτέκτων Οδυσσέας Σγουρός, το θέμα ομιλίας του οποίου είναι "Φώτης Κόντογλου, ένας οικουμενικός Έλληνας ζωγράφος", η φιλόλογος Μαρία Κωστάκη, που θα πραγματοποιήσει ομιλία με θέμα "Ο Φ. Κόντογλου στο περιβόλι του λόγου" και ο θεολόγος Μανώλης Φούσκης, η ομιλία του οποίου έχει ως θέμα "Ο μακαριστός Μητροπολίτης Νεκτάριος".
Ύμνους του δωδεκαημέρου θα αποδώσει βυζαντινή χορωδία ιεροψαλτών.
Ο Φώτης Κόντογλου
Ο Φώτης Κόντογλου γεννήθηκε στις Κυδωνίες (Αϊβαλί) της Μικράς Ασίας στις 8 Νοεμβρίου 1895. Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή (1922) εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα. Εκοιμήθη τη 13η Ιουλίου 1965.
Το 1923 πηγαίνει στο Άγιο Όρος, όπου μένει για μήνες. Εκεί, η επαφή του με τη βυζαντινή τέχνη αποτελεί σταθμό στο έργο του και σε όλη τη ζωή του. Συγγραφικά και εικαστικά υποστηρίζει με πάθος την ανάγκη δημιουργίας μιας ελληνικής τέχνης και σκέψης. Για αυτή την πρώτη του επαφή με τον Άθω γράφει: «…δεν περίμενα να βρω μια τέχνη τόσο τέλεια μέσα στις εκκλησίες των μοναστηριών. Από όσα είχα διαβάσει για τη βυζαντινή τέχνη είχα την ιδέα πως η τέχνη τούτη είναι άξια μικρότερης προσοχής από εκείνη της ιταλικής Αναγέννησης. Βρίσκονται στον Άθω ζωγραφιές της πιο σπάνιας τελειότητας… Καθ' όσο τουλάχιστον το κρίνω εγώ, είναι πολύ σπάνιο να τύχει κανείς έργα με μια τέτοια καλλιτεχνική σοφία και γιομάτα από τόσο έντονο ρυθμό…».
Ο ποιητής Νικηφόρος Βρεττάκος σημειώνει για τον Κόντογλου: «Ο συγγραφέας του "Πέδρο Καζας" αποτελεί μιαν ιδιοτυπία για τα Γράμματά μας, για τη ζωγραφική, ακόμη και τις δοκιμιακές επιδόσεις του. Το γένος, η πίστη, η Ορθοδοξία, η αποκοτιά, η περιπέτεια, το εξαγιασμένο από το αίμα πατρικό χώμα, πράγματα "φημισμένα" που πάνε να λησμονηθούν, ο Έλληνας. Κυρίως ο Έλληνας, που εξαιτίας της πίστης του και των βασάνων του, απόχτησε μια θειότητα σε αυτόν τον κόσμο. Ο Έλληνας για τον Κόντογλου έχει μιαν αγιότητα μέσα του κι είτε γίνεται πειρατής, είτε κουρσάρος, είτε και φονιάς ακόμη, ο Θεός όλα του τα συγχωρεί.
Κι αν δεν ήταν συγγραφέας, ζωγράφος, εικονογράφος βιβλίων, δάσκαλος, θα μπορούσε να είναι θαλασσοπόρος και πειρατής και κουρσάρος. Ο κόσμος του δε δέχεται καμία επιρροή από τον έξω κόσμο. Εκφράζεται με τη δική του σκέψη, τη δική του γλώσσα, το δικό του ύφος. Γράφει όπως ένας ασπούδαχτος. Πρότυπά του ο λαϊκός λόγος, γραμμένος ή προφορικός. Φιλοδοξεί να γίνει ο απολογητής των παθών του Έλληνα, που πιστεύει και πολεμάει αδιάκοπα με κάθε τρόπο».
